திங்கள், 2 டிசம்பர், 2013

பால்பண்ணை

கறவை மாட்டு இனங்கள்

நம் இந்தியாவிலும், அயல் நாடுகளிலும் பலவகை கறவை மாட்டு இனங்கள் உள்ளன. 
நம் (உள்) நாட்டு இனங்களைக் கீழ்க்கண்ட 3 முறைகளில் வகைப்படுத்தலாம்:
பால் உற்பத்திக்குரிய இனம்
இவ்வகை இனங்களில் பெண் மாடுகள் பாலுக்கு உண்டான மரபியல் குணாதிசயங்களை அதிக அளவில் பெற்று அதிக பால் உற்பத்தி செய்யும் திறனுள்ளது. ஆனால் ஆண் மாடுகளில் வேலைக்குரிய திறன் குறைந்தே காணப்படும். அதிக பால் உற்பத்தி செய்யும் இனங்களில் சில.. சாஹிவால், கிர், சிகப்பு, சிந்தி மற்றும் தியோனி. இம்மாடுகளின் சராசரி பால் உற்பத்தி ஆண்டு ஒன்றிற்கு 1600 கி.கிக்கும் அதிகமாக இருக்கும்.
வேலைக்குரிய இனங்கள்
இந்த இனங்களில் ஆண் மாடுகள் மிக வலிமையானதாகவும் கடினமாக உழைக்கும் திறன் பெற்றதாக இருக்கும். பெண் மாடுகள் வருடத்திற்கு 500 கி. கிராமற்குக் குறைவாகவே பால்தரும். இவ்வகை எருதுகள் நல்ல எடையும் அதன் எடையை விட இருமடங்கு எடையை இழுக்கும் திறன் கொண்டதாக இருக்கும். மணிக்கு 5 லிருந்து 7கி.மீ வரை செல்லுக்கூடியவை. அதற்கு எடுத்துக்காட்டுகளாவன காங்கேயம், உம்பளாச்சேரி, ஹல்லிகர் மற்றும் அம்ரிட்மஹால்.

வண்டி இழுக்கும் எருதுகள்


ஏர் உழும் எருதுகள்
இரண்டிற்கும் பயன்படும் இனங்கள்
இவ்வகை இனங்களில் பசுவும் மிகுந்த பால் தரக்கூடியதாக இருக்கும். எருதும் நல்ல வேலைத்திறன் மிக்கதாக இருக்கும். எ.கா. ஹரியானா, தர்பார்கார் மற்றும் கன்கிராஜ். 

ஹரியானா
  • இது பெரும்பாலும் ஹரியானாவின் கர்னல், ஹிசார் மற்றும் கர்கியான மாவட்டங்களிலும், டெல்லி, மேற்கு மத்தியப்பிரதேசத்திலும் காணப்படும்
  • 1140 - 4500 கி.கிராம் வரை பால் தரக்கூடியது
  • ஆண் மாடுகளும் ஏர் உழுவதிலும் வண்டி இழுப்பதிலும் திறம் படைத்தவை.

ஹரியானா
தர்பார்கார்
  • ஜோத்பூர், கட்ச் மற்றும் ஜெய்சல்மாரில் காணப்படுகிறது
  • சாதாரண நிலையில் 1660 கி.கி மும், நல்ல பராமரிப்பில் 2500 கி.கிமும் பால் தரக்கூடியது

தர்பார்கார்
கான்கிரேஜ்
  • இவ்வினம் குஜராத்தில் காணப்படுகிறது
  • பால் உற்பத்தி 1300 கி.கிலிருந்து 3600 கி.கி வரை தரக்கூடியது
  • முதல்கன்று 36 லிருந்து 42 வது மாதத்தில் ஈனும்
  • கன்று ஈனும் இடைவெளி 15-16 மாதங்கள்
  • எருதுகள் வேகமாகச் செல்லக்கூடியது. உழவுக்கு ஏற்ற வலிமையான இனங்களாகும்

கான்கிரேஜ்
வேலைக்குரிய இனங்களாவன

காங்கேயம்
    • தமிழ்நாட்டின் ஈரோடு மாவட்டத்தைச் சேர்ந்த தாராபுரம் மாவட்டத்திலுள்ள காங்கேயத்தில் தோன்றயது
    • ஈரோடு, கோவை, பொள்ளாச்சி, கரூர், திண்டுக்கல், போன்ற பகுதிகளில் அதிகமாகக் காணப்படுகிறது
    • உழுவதற்கும், வண்டி இழுக்கவும் மிகவும் ஏற்ற இனம் இது எதற்கு வறட்சியையும் தாங்கி வாழக்கூடியது

காங்கேயம்
ஹல்லிகர்
  • கர்நாடகாவின் டும்குரி, ஹஸ்ஸான் மற்றும் மைசூர் பகுதிகளில் காணப்படுகிறது
  • ஆண் மாடுகள் மிக வலிமையாகவும், விரைவாக நடக்கக் கூடியதாக இருக்கும்

ஹல்லிகர்
அமிர்த்மஹால்
  • இதுவும் கர்நாடகத்தில் காணப்படும் இனமாகும்
  • எருதுகள் நன்கு இழுக்கவும், உழைக்கவும் திறன் பெற்றதாக இருக்கும்

அமிர்த்மஹால்
பால் உற்பத்தி இனங்கள்

சிவப்பு சிந்தி
    • பாகிஸ்தானைச் சேர்ந்த சிந்து மாநிலத்தில் தோன்றிய இனம் இது
    • இவ்வினம் பஞ்சாப், ஹரியானா, கர்நாடகா, கேரளா, தமிழ்நாடு மற்றும் ஒரிசாவில் காணப்படுகிறது
    • நல்ல பராமரிப்பில் இந்த இனம் 1700 கி.கிலிருந்து 3400 கி.கி வரை பால் தரக்கூடியது

சிவப்பு சிந்தி
சாஹிவால்
  • இந்த இனமும் பாகிஸ்தானைச் சேர்ந்த மாண்டோ கோமாரி என்ற இடத்தில் தோன்றியது
  • முக்கியமாக பஞ்சாப், ஹரியானா, உ.பி, டெல்லி, பீஹார் மற்றும் மத்தியப்பிரதேசத்தில் காணப்படுகிறது
  • பால் அளவு 1350 கி.கி சாதாரணசூழலில்
  • நல்ல பராமரிப்பில் 2100 கி.கி பால் தரக்கூடியது
  • முதல் கன்று ஈனும் வயது 30-36 மாதம் வரை
  • கன்று ஈனும் இடைவெளி

சாஹிவால்
கிர்
  • இந்த இனம் குஜராத் மாநிலத்திலுள்ள கத்தியவார் எனும் இடத்திற்கு அருகேயுள்ள கிர் காடுகளில் தோன்றியது
  • இது சாதாரண கழராமச் சூழலில் 900 கி.கிமும்
  • நன்கு பராமரித்தால் 1600 கி.கி வரையிலும் பால் கறக்கக் கூடியது
  • தியோனி:
  • ஆந்திரப்பிரதேசத்தின் மேற்கு மற்றும் வடமேற்குப் பகுதிகளில் காணப்படுகிறது
  • பசுக்கள் நல்ல அளவு பால் தரும், அதேபோல் எருதுகளும் வேலைகளுக்கு ஏற்றவை

கிர்



அயல்நாட்டு இனங்கள்

ஜெர்ஸி

தோற்றம்: இங்கிலாந்து நாட்டின் ஜெர்ஸி தீவில் தோன்றியது.

சிறப்பியல்புகள்
  • இது செம்மை கலந்த கருமை நிறத்தினை உடையது சில மாடுகளில் வெண் புள்ளிகள் காணப்படும் அமெரிக்கா மற்றும் ஆஸ்திரேலியாவில் அதிகம் காணப்படுகிறது
  • முதல் கன்று ஈனும் வயது 26-30 மாதங்கள்
  • கன்று இடைவெளி 13-14 மாதங்கள்
  • பால் உற்பத்தி 5000-8000கி.கி
  • தூய இனம் நாளொன்றுக்கு 20 லிட்டரும் கலப்பு இன பசுக்கள் 8லிருந்து 10லி வரை கறக்கக் கூடியது

ஜெர்ஸி
ஹால்ஸ்டீன் பிரீசியன் 

தோற்றம்: இது ஹாலாந்து நாட்டின் வட பகுதியில் தோன்றியது.

சிறப்பியல்புகள்:
  • இவ்வினம் வெண்மை மற்றும் கருமை கலந்தோ அல்லது வெண்ணிறத்துடன் செம்மை கலந்தோ காணப்படும்
  • இதன் 15வது மாதத்தில் இனவிருத்தி செய்யப்படுகிறது
  • அயல் நாட்டு இனங்களில் மிகவும் பெரியது. இதன் பால் உற்பத்தி 7200-9000கி.கி வரை
  • இந்த இனம் மற்ற இனங்களை விட அதிக பால் உற்பத்தி செய்யும் திறன் பெற்றவை. தூய இனம் நாளொன்றுக்கு 25 லிட்டரும் கலப்பினமாக இருந்தால் 10 லிருந்து 15 லிடடர் வரை தரக்கூடியது
  • கடலோர மற்றும் டெல்டா பகுதிகள் இவ்வினத்திற்கு ஏற்றவை

ஹால்ஸ்டீன் பிரீசியன்
கலப்பு இன விருத்தம்

வெவ்வேறு இனத்தைச் சார்ந்த மாடுகளை இனைத்துச் செய்லதே கலப்பு இன விருத்தம் ஆகும். இந்த இனவிருத்தியானது பால் மற்றும் மாமிச உற்பத்தியை அதிகரிக்கச் செய்யப் பயன்படுகிறது. இந்தியாவில் செபு இனக் கறவை மாடுகள் மற்றும் சில மாடுகள் சில அயல்நாட்டு இனங்களான ஹால்ஸ்டீன் பிரீசியன், பிரெளன் ஸ்விஸ் மற்றும் ஜெர்ஸி காளைகளையோ அல்லது அவற்றின் விந்தினையோ பயன்படுத்தி பால் உற்பத்தி அதிகரிக்கச் செய்யப்படுகிறது.

பயன்கள்
  • நமக்குத் தேவையான பண்புகள் மற்ற இன மாடுகளிலிருந்து நம்நாட்டு கன்றுகளுக்கு கடத்தப்படுகிறது
  • எடுத்துக்காட்டாக அயல்நாட்டு இனங்களுடன் நம்நாட்டு இனங்களை விருத்திசெய்யும்போது பிறக்கும் கன்றுகளில் அயல்நாட்டு பண்புகளான் அதிக பால் உற்பத்தி, நல்ல எடை, அதிக வளர்ச்சித் திறன். அதிக இனவிருத்திப் பண்பு போன்றவை இருப்பதோடு நம் நாட்டு பண்புகளான வறட்சியைத் தாங்கும் சக்தி மற்றும் நோய் எதிர்ப்பு சக்தி போன்றவையும் இருக்கின்றன.
  • கலப்பு இனவிருத்திக் கன்றுகளில் வளர்ச்சி அதிகம் எனவே நாம் சீக்கிரம் பலனை அடைய முடியும்
  • தேவையான பண்புள்ள இனங்களை மட்டும் தேர்ந்தெடுத்து இனவிருத்தி செய்து கொள்ளலாம்
தீமைகள்
  • நாம் எதிர்பாராத நன்மைகள் கிடைக்காமலும் போகலாம் (அ) குறைவாகக் கிடைக்கலாம்
  • கலப்பு இன விருத்தத்திற்காக இரண்டு அல்லது சில இனங்களுக்கு தனி கவனம் அவசியம்
இனவிருத்திக்கான இனங்கள்
அயல்நாட்டு இனங்களான ஜெர்ஸி, ஹால்ஸ்டீன் பிரீசியன், பிரெளன் ஸ்விஸ் போன்ற இனங்களையோ அல்லது இவற்றின் கல்பினத்தையோ இனவிருத்திக்குப் பயன்படுத்தலாம். ஜெர்ஸி இனம் கொழுப்புச் சத்துள்ள பாலுக்காவும், ஹால்ஸ்டீன் இனம் அதிக அளவு பால் உற்பத்திக்கும் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

இந்தியாவில் இனவிருத்திக்குப் பயன்படுத்தப்படும் இனங்கள்
வ.எண்
இனத்தின் பெயர்
தோற்றம்
காண்ப்படும் இடங்கள்
பயன்படுத்தப்படும் இடங்கள்
பயன்பாடு
1.
பிரெளன் ஸ்விஸ்
சுவிட்சர்லாந்து
-
இந்தியா, பாகிஸ்தான், மற்றும் பிற ஆசிய நாடுகள்
கறவை இனம்ாக
2.
ஹால்ஸ்டீன் பிரீசியன்
ஹாலந்து
வடக்கு ஹாலந்து மேற்கு - பிரிஸ்டேன்ட்
நாட்டின் எல்லாப் பகுதிகளிலும்
கறவை இனம்ாக
3.
ஜெர்ஸி
ஃபிரிட்டிஷ் தீவுகள்
ஜெர்ஸியத் தீவுகள்
எல்லா மாநிலங்ளிலும்
கறவை இனம்ாக
(ஆதாரம்: தேசிய கால்நடை மேம்பாட்டுக்கழகம்.)

இந்தியாவின் கால்நடை இனங்கள்
வ.எண்
இனம்
இருப்பிடம்
காணப்படும் இடங்கள்
பரவியுள்ள இடங்கள்
தேவையுள்ள இடங்கள்
பயன்பாடு
1.
ஹல்லிகர்
கர்நாடகா
டும்குர், ஹஸ்ஸான், மைசூர்
டோட் பாலாபூர் ஹரிகார், தேவர்குடா, சிக்ரகுவல்லி, கருவல்லி, சிட்டவட்கி (த.நா.வடக்கு ஏற்காடு, ஹின்டுபூர் சோமகட்டா, ஆனந்த்பூர், ஆந்திரப்பிரதேசம்
தர்வார், வட கனரா, பெல்லாரி, ஆனந்பூர், சித்தூர், (ஆ.பி), கோவை, வட ஏற்காடு, சேலம் (த.நா.)
வேலைத் திறனுக்காக (எருது)
2.
காங்கேயம்
தமிழ்நாடு
கோயம்புத்தூர், ஈரோடு (தமிழ்நாடு)
அவினாசி, திருப்பூர், கன்னாரம், மதுரை ஈரோடு, ஆத்திக்கொம்பு
தமிழ்நாட்டின் தென் மாவட்டங்கள்
வேலை (எருது)
3.
சிவப்பு சிந்தி
பாகிஸ்தான், மற்றும் இந்தியா
-
-
-
கறவை மாடு
4.
தர்பார்கர்
பாகிஸ்தான் (சிந்து)
உமர்கோட், நாகேர்ட் தோரோ நாரோ சோர்
பலோட்ரா, (ஜோத்பூர்), புஸ்கர் (அஜ்மர்), குஜராத் மாநிலம்
-
கறவை மாடு
5.
வேச்சர்
கேரளா
வைக்கோம், மண்ணுசக்தி (கேரளா)
-
-
-

கறவை இனங்களும் தெரிவு முறைகளும்

கால்நடை வளர்ப்பில் கறவை மாடுகளைத் தேர்ந்தெடுத்துப் பயன்படுத்துதல் முக்கியமான ஒன்றாகும். மேலும் தேர்ந்தெடுத்துள்ள இனங்களைத் தகுந்த முறையில் இனங்கண்டு, அவற்றைப் பதிவேட்டில் பதிவு செய்து பராமரிக்க வேண்டியதும் அவசியம். பல இனங்களை இனவிருத்தி செய்து ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும்போது, அயல்நாட்டுக் கலப்பினங்களின் பண்புகள் 50 சதவீதமே கிடைக்கும். மீதமுள்ள 50 சதவீதம் நாம் பயன்படுத்திய இனத்தின் பண்புகளை சூழ்நிலையை ஏற்றுக் கொள்ளத் தேவையான வெப்பம் தாங்கும் சக்தி, நோய் எதிர்ப்பு போன்றவை கிடைக்குமாறு இனவிருத்தி செய்தல் நலம். சாஹிவால் இனத்தின் விந்தணுவை ஹால்ஸ்டீன் ஃபிரீஸியனில் பயன்படுத்தும்போது இவ்விரு இனங்களின் பண்புகளும் 50% + 50% முறையே கிடைக்கின்றன.
வேறு சில சுற்றுச்சூழல் நிலவும் பகுதிகளிலிருந்து இனங்களை வாங்கும்போது அவை நமது தட்பவெப்ப நிலைக்கு ஏற்றதா என்று அறிந்து தருவித்தல் நலம். சில வகை இனங்கள் தட்பவெப்ப நிலையை ஏற்றுகொள்ள முடியாமல் போகும். எனவே சரியாகத் தெரிவு செய்து நமது சூழலுக்கேற்ற இனங்களை வாங்குதல் நலம்.

கறவை இனங்களைத் தெரிவு செய்ய சில வழிமுறைகள்

கன்றுகளையோ அல்லது கறவை மாடுகளையோ சந்தையில் தேர்ந்தெடுத்து வாங்குவது ஒரு கலை ஆகும். முடிந்தவரை ஒரு கால்நடை விவசாயி அவரது பண்ணை இனங்களைக் கொண்டே பண்ணையை இனவிருத்தி செய்து கொள்வது நல்லது. அப்படி வெளி மாடுகள் தேவைப்படும் பட்சத்தில் கீழ்காணும் வழிமுறைகளைக் கருத்தில் கொள்ளவும்.
  • எப்பொழுதும் சந்தையிலிருந்து ஒரு மாட்டை வாங்கும் போது அந்த இனத்தின் பண்புகளையும் பால் தரும் அளவையும் அறிந்திருக்க வேண்டும்
  • மாட்டின் வரலாற்றுப் பதிவேடுகள் ஏதேனும் இருந்தால் அதன் மூலம் மாட்டின் தன்மையை அறிந்து கொள்ளலாம்
  • முதல் ஐந்து கன்றுகளில்தான் மாட்டின் பால் அளவு அதிகமாக இருக்கும். எனவே நாம் வாங்கும் மாடானது முதல் அல்லது இரண்டாவது ஈத்தாக இருத்தல் நலம்
  • மாடு சாந்த மாகவும் எந்த நபரும் பால்கறக்க அனுமதிப்பதாகவும் இருக்கவேண்டும்
  • அக்டோபர் அல்லது நவம்பரில் வாங்குவது சிறந்தது
  • கன்று ஈன்ற 90 நாட்களில் மாட்டின் பால் உற்பத்தி அளவை தெரிந்து கொள்ளலாம்
அதிக பால் தரும் மாட்டின் பண்புகள்
  • நிறைய பால் உற்பத்தி கொடுக்கும் மாட்டின் தோற்றம் பார்வைக்கு வயிறு அல்லது மடி பெரியதாக தோற்றமளிக்கும்
  • பக்களில் பார்க்கும்போது நல்ல நீள முக்கோண வடிவம் தெரிய வேண்டும்
  • கண்கள் பளிச்சென்றும், கழுத்து மெலிந்தும் இருக்க வேண்டும்
  • மடி வயிற்றுடன் நன்கு இணைந்திருக்க வேண்டும். மேலும் இரத்த நாளங்கள் புடைத்துக் காண்பபடும்
  • மடியின் காம்புகள் சராசரி அளவுடனும் சீரான இடைவெளியுடனும் இருக்க வேண்டும். தொடுவதற்கு பஞ்சுபோல் இருக்க வேண்டும்
  • மார்பு விரிந்தும் தோல் மிருதுவாகவும் மினுமினுப்பாகவும் மூக்கு பெரியதாகவும் இருக்க வேண்டும்
  • முடிந்த அளவு பாலை கறந்து பார்த்து வாங்குவது நல்லது                                                                      

                                                                                                                                                       

அதிக பால் தரும் மாடு
வர்த்தக கால்நடை பண்ணை
  • பொதுவாக காலவ்நடைப் பண்ணையி் குறைந்தது 20 கால்நடைகளாவது (10 மாடுகள் + 10 எருமை மாடுகள்) இருக்க வேண்டும். பின்பு நாம் விரும்பும் விகிதத்தில் 100 கால்நடைகள் வரைகூட பெருக்கிக் கொள்ளலாம்
  • கால்நடை இனங்கள் அதிக பால் தருபவை, நல்ல கொழுப்புச் சத்துள்ள பால் தருபவை என கலந்து வளர்க்கலாம்.
  • மாடுகளை தனி கொட்டகையிலும், எருமை மாடுகளை தனி கொட்டகையிலும், தனினத்தனியாக வரிசைகளில் வளர்க்கலாம்
  • விற்பனை செய்வதற்கு உரிய இடங்களை நன்கு அறிந்து கொள்ளுதல் அவசியம். வாடிக்கையாளர்களின் விருப்பத்திற்ப பல இன கறவைகளின் பாலை கலந்தோ தனித்தனியாகவோ வழங்கலாம்
  • விடுதிகள், உணவகங்கள், மற்றும் சிலர் தூய எருமை மாட்டின் பாலை பயன்படுத்துவர்
  • மருத்துவமனை போன்ற இடங்களில் தூய பசும்பாலையே விரும்புவர்
  • சந்தைப்படுத்தும் முறை அறிந்து வழங்கினால் நல்ல இலாபம் பெறலாம்
பண்ணை மாடுகள்
  • நல்ல இன மாடுகளின் விலை அதன் பால் கறக்கும் தன்மைக்கேற்ப ரூ.12000 லிருந்து 15000 வரை வேறுபடும்
  • முறையான தீவனமும், நல்ல கவனிப்பும் இருந்தால் ஒவ்வொரு 13 அல்லது 14 மாதத்திற்கு ஒரு முறை கன்று ஈனும்
  • மாடுகள் எப்போதும் சாந்தமானவை எனவே கையாள்வது எளிது
  • கறவை மாடுகளின் பாலின் கொழுப்புச்சத்து 3-5.5% வரை வேறுபடும். ஆனால் இது எருமைமாடுகளின் பால் கொழுப்புச் சதவீதத்தை விடக் குறைவு
(ஆதாரம்: BAIF ஆராய்ச்சி மேம்பாட்டு நிறுவனம்)

                                                                                  
                                    











(ஆதாரம்: தேசிய கால்நடை மேம்பாட்டுக் கழகம்)
தீவனப் பராமரிப்பு

கன்றுகளுக்கு சீம்பால் ஊட்டம்

ஊட்டப்பராமரிப்புகள் கன்றிலிருந்தே தொடங்க வேண்டும். கன்று ஈன்றவுடன் பசுவிலிருந்து சுரக்கும் முதல் பால் சீம்பால் எனப்படுகிறது. இளம்கன்றிற்கு இது மிகவும் அவசியம். நாளொன்றிற்கு 2-21/2 லிட்டர் வீதம் முதல் 3 நாட்கள் கண்டிப்பாக சீம்பால் அளிக்கப்பட வேண்டும். இது கன்றின் செரிக்கும் தன்மையையும் நோய் எதிர்ப்பு சக்தியையும் அதிகப்படுத்துகிறது. முடிந்தால் எஞ்சிய பாலை சேகரித்து சிறிது இடைவெளி விட்டு கன்றிற்கு ஊட்டச்செய்யலாம். 
பசுவின் சாதாரண பாலில் உள்ளதை விட சீம்பாலில் புரதச்சத்து மிகவும் அதிகம். இதன் புரதத்தில் உள்ள குளோபுலின் கால்நடைகளைத் தாக்கும் நோய் கிருமிகளை எதிர்த்துத் தாக்கும் சக்தி கொண்டது. இதில் காமா - குளோபுலின் அளவு 0.97 மி.கி. / மி.லி கன்று ஈன்ற உடனும் 16.55 மி.கி. / மி.லி அளவு கன்று ஈன்ற 2 மணி நேரத்திலும் இரண்டாவது நாளில் 28-18 மி.கி. / மி.லி அளவாகவும் உள்ளது.

சீம்பால் ஊட்டம்
  • சீம்பாலில் புரதம் 3 மடங்கும், காப்பர், இரும்புச்சத்து, மெக்னீசியம் மற்றும் மாங்கனீஸ் ஆகியவையும் உள்ளன.
  • சாதாரண பசும்பாலை விட 5-15 மடங்கு அதிகவிடடமின் ‘ஏ’ சீம்பாலில் உள்ளது. இது பசுவுக்கு சினைத்தருணத்தில் அளித்த உணவைப் பொறுத்து அமையும்
  • இது தவிர ரிபோஃபிளோவின், குளோரின், தையமின் மற்றும் பேன்டோதொனிக் அமிலம் ஆகியவையும் அதிகம் உள்ளன.
  • இது செரித்தலை துரிதப்படுத்துகிறது
பசும்பால் ஊட்டம்
  • முடிந்த அளவு தாய்ப்பசுவின் பாலை ஊட்டச்செய்யவும்
  • பால் கறந்த உடனே கன்றை ஊட்டவிட வேண்டும்
  • முதல் ஒரு வாரத்திற்கு நாளொன்றுக்கு 3-4 முறையும் அதன் பின்பு 2 முறையும் பாலூட்டுவதைப் பழக்கப்படுத்தலாம்
கொழுப்புச்சத்து நீக்கிய பால்

பெரும்பாலான பண்ணைகளில் இப்போது கொழுப்பு நீக்கிய பாலையே கன்றுகளுக்குக் கொடுக்கின்றனர். சரியான அளவு கொழுப்பு நீக்கிய பாலையும் சீரான இடைவெளியில் அளிக்கலாம்.

மோர், தயிர்த் தெளிவு, கொழுப்பு, நீக்கி உலர்த்திய பால்: (Dried skim milk, whey/butter milk):

மேற்கண்ட அனைத்தையும் கலந்து 1கி-9கி அளவு நீருடன் கலந்து கொழுப்பு அற்ற பாலாக கன்றுகளுக்குக் கொடுக்கப்படுகிறது. இதில் செரித்தல் எளிதாகிறது.

அடர்தீவனம் (calf starter): 

இதில் கம்பு, சோளம், கேழ்வரகு, உடைத்த கோதுமை, அரிசி போன்ற தானயங்களை அரைத்து கலந்து பயன்படுத்தப்படுகிறது. சில (2) வாரங்களுக்குப் பிறகு தாய்ப்பால் ஊட்டத்தை நிறுத்திவிட வேண்டும். அடர்தீவனத்தை பால் ஊட்டியபின்பு கன்றின் வாயில் தேய்க்க வேண்டும். பின்பு கன்று அதை சாப்பிட்டு பழகிவிடும். கன்று வளர தானியங்களின் விகிதத்தை அதிகரித்துக் கொள்ளலாம்.

கொழுப்பு, நீக்கி உலர்த்திய பால் ஊட்டம்

கலப்புத்தீவனம்

தாய்ப்பாலை நிறுத்திவிட்டால் கன்றிற்கு சரியான தீவனம் அளித்தல் அவசியம். அடர்தீவனத்தில் கலந்துள்ள தானியங்களுடன் மேலும் பிண்ணாக்கு வகைகள், தவிடு வகைகள், பருப்பு நொய், வெல்லப்பாகு, உப்பு, தாது உப்புக்கலவை ஆகியவற்றைத் தேவையான விகிதத்தில் சரியாகக் கலந்து எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

பாலூட்டத்தை நிறுத்தும் முன்பே இத்தீவனத்தை ஊட்டச் செய்ய வேண்டும். பாலூட்டம் இருக்கும்போது அதிக புரதம் உள்ள தானியங்களை எடுத்துக்கொள்ளக் கூடாது. ஏஎனனில் ஏற்கனவே பாலில் புரதம் அதிகம் உள்ளது. மேற்கூறிய தானியங்களில் ஓட்ஸ் - 35%, லின்ஸீடு புண்ணாக்கு - 5%, தவிடு - 30%, பார்லே - 10%, கடலைப்பிண்ணாக்கு - 20%, கலவை சிறந்தது. அல்லது அரைத்த சோளம் 2 பங்கு கோதுமைத்தவிடு 2 பற்கு என்ற அளவினும் கலந்து அளிக்கலாம்.
((ஆதாரம்: டாக்டர்.சி.பால் பிரின்ஸ்ஸி ராஜ்குமார், வேளாண் கல்லூரி, மதுரை)

6 மாதம் வரை கன்றுகளின் தீவன அட்டவனை
கன்றின் வயது
உடல்எடை
பாலின் அளவு (கி.கி)
கன்று அடர் தீவன அளவு (கிராமில்)
பசும்புல் (கி.கிமில்)
4 நாள்முதல் 4 வாரம் வரை
25
2.5
சிறிய அளவு
சிறிய அளவு
4-6 வாரம்
30
3.0
50-100
சிறிய அளவு
6-8 வாரம்
35
2.5
100-250
சிறிய அளவு
8-10 வாரம்
40
2.0
250-300
சிறிய அளவு
10-12 வாரம்
45
1.5
350-500
1-0
12-16 வாரம்
55
-
500-750
1-2
16-20 வாரம்
65
-
750-1000
2-3
20-24 வாரம்
75
-
1000-1500
3-5
தகவல்: கேரளா - வேளாண் பல்கலைக்கழகம்

கன்று நன்கு வளர்ச்சி அடையும் வரை அடர்தீவனம் அவசியம். மேலும் இக்கலப்பு தீவனத்தில் எல்லா சத்துக்களும் சரியான அளவில் கலந்திருக்க வேண்டும். முக்கியமாக நிறைய புரதச்சத்து இருக்க வேண்டும். மீன் கழிவு (fish meal) போன்றவற்றிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட விலங்கும் புரதங்களும் சேர்த்தல் சிறந்தது. யூரியாசேர்த்தல் கூடாது.




அட்டவணை 2: 

6 மாதத்திலிருந்து தீவன அளவு
வயது (மாதங்களில்)
சராசரி உடல் எடை (கி.கிராமில்)
கலப்பு தீவனம் (கி.கி)
புல் அளவு (கி.கிராமில்)
6-9
70-100
1.5-1.75
5-10
9-10
100-150
1.75-2.25
10-15
15-20
150-200
2.25-2.50
15-20
20க்கு மேல்
200-300
2.50-2.75
15-20
அட்டவணை 3: 

பரிந்துரைக்கப்பட்ட கலப்பு தீவன அளவு: (சராசரியாக 15% DCF, 70% TDN)       
வ.எண்
பொருட்கள்
அளவு (கி.கில்)
1.
கடலைப் புண்ணாக்கு
எள் புண்ணாக்கு
(அரிசித் தவிடு) நெல் தவிடு
உலர்ந்த மரவள்ளி செதில்கள்
தாதுக்கலவை
உப்பு
32
5
25
35
2
1
2.
கடலைப் புண்ணாக்கு
தேங்காய் / பருத்தி புண்ணாக்கு
நெல் தவிடு
மஞ்சள் சோளம்
தாதுக்கலவை
உப்பு
30
10
30
27
2
1
3.
கடலைப் புண்ணாக்கு
நெல் தவிடு
தோல் உரித்த புளிக்கொட்டை
உலர்ந்த மரவள்ளிக் கிழங்கு செதில்
தாதுக்கலவை
உப்பு
33
30
10
24
2
1
4.
எள் புண்ணாக்கு
தேங்காய் புண்ணாக்கு
மஞ்சள் சோளம்
கோதுமை தவிடு
தாதுக்கலவை
உப்பு
20
15
32
20
2
1
5.
சூரியகாந்தி புண்ணாக்கு
பருத்தி புண்ணாக்கு
கம்பு
கோதுமை தவிடு
தாதுக்கலவை
உப்பு
25
15
25
32
2
1
6.
கடலைப் புண்ணாக்கு
ரப்பர் விதை புண்ணாக்கு
மஞ்சள் சோளம்
கோதுமை தவிடு
மரவள்ளிக் கிழங்கு 
தாதுக்கலவை
உப்பு
20
20
27
15
15
2
1
அட்டவணை 4:

கறவை மாடுகளுக்கான தீவன அட்டவணை

கலப்பினமாடுகள்
வ.எண்
கறவையின் பால் உற்பத்தித்திறன்
தீவன அளவு
பசுந்தீவனம்
உலர் தீவனம்
அடர்தீவனம்
1.
6-7 லிட்டர் பால் நாளொன்றுக்கு
பால் தரும் நாட்களில்
20-25
5-6
3-3.5

இதர நாட்களில்
15-20
6-7
0.5-1.0
2.
8-10 லிட்டர் பால் நாளொன்றுக்கு
பால் தரும் நாட்களில்
25-30
4-5
4-4.5

இதர நாட்களில்
20-25
6-7
0.5-1.0
(ஆதாரம்: தேசிய கால்நடை மேம்பாட்டுக் கழகம்.)

கறவை மாடுகளின் தீவனம்

பால் கறக்கும் மாடுகளுக்கு எந்த அளவு சரியான தீவனம் அளிக்கிறோமோ அந்த அளவே பால் கிடைக்கும். புண்ணாக்கு போன்ற புரதச்சத்துள்ளவைகளையும் தவிடுகள், தானியங்கள் போன்றவை கலந்த சரிவிகித உணவு மிக அவசியம்.

மாடுகளின் தீவனம்

அட்டவணை 5

முதிர்ந்த மாடுகளுக்கான தீவனங்கள்: (உடல் எடை 250 கி.கி. வரை)
பசுந்தீவனம் அதிகளவு இருந்தால்
வைக்கோல் அதிகம் இருந்தால்
பிரிவு
அடர்தீவனம்
பசும்புல் கி.கில்
அடர் தீவனம் (கி.கி)
பசும்புல் (கி.கி)
Paddy straw (கி.கி)
பால் வற்றிய மாடுகள்
-
25-30
1.25
5-0
5-6
பால் கறக்கும் மாடுகள்
1 கி.கி ஒவ்வொரு 2.5-3 கி.கி பாலுக்கும்
30
1.25 + 1கி.கி ஒவ்வொரு 1.5கி.கி பாலுக்கும்
5-0
5-6
சினை மாடுகள்
சாதாரண அளவு + 1-1.5 கி.கி 6வது மாதத்திலிருந்து
25-30
பராமரிப்பு + உற்பத்தி +1-1.5கி.கி 6வது மாதத்திலிருந்து
5-0
5-6
கால்நடைகளுக்குத் தேவையான உலர்தீவன அளவு அதன் உடல் எடையில் 3% ஆகும். சில உற்பத்தித்திறன் அதிகம் கொண்ட மாடுகளுக்கு அதற்கு மேலும் தீவனங்கள் அளிக்கலாம். தட்ப வெப்பநிலை தீவனத்தயாரிப்பு முறை, மற்றும் செரிமானத்திறன் அடிப்படையில் உட்கொள்ளுவதை உணவின் அளவு வேறுபடும். ஒரு சாதாரண அளவுடையுள்ள பசுவுக்கு 6% பண்படா புரதம்தேவைப்படும். அதோடு நிறைய பயிறு வகைப் பசும்புல்லும் கொடுத்தால் 3-4 கி.கி பால் பெறமுடியும்.
காளைகளின் தீவனம்

இனவிருத்திக்கென வளர்க்கப்பட்டு வரும் காளைகளுக்கு பசுவை விட அதிக நுண்ணூட்டச் சத்துக்கள் மிகுந்த தீவனங்களை அளிக்க வேண்டும்.

அட்டவணை 6
உடல் எடை (கி.கில்)
அடர்தீவன அளவு (கி.கில்)
பசும்புல் (கி.கில்)
400-500
2.5-3
20-25
இனவிருத்திக் கலப்பில் ஈடுபடுத்தப்படும் மாடுகளுக்கு சரியான அளவு உலர் தீவனம் முறையாக அளிக்கப்படவேண்டும். அதிக அளவு தீவனம் காளைமாடுகளின் எடையை அதிகரித்து செயல்திறனைக் குறைத்து விடும்.
தகவல்: கேரளா வேளாண் பல்கலைக்கழகம்

கன்று ஈனும் தொழுவங்கள்

கன்று ஈனும் தொழுவமானது மாட்டுக் கொட்டகை அருகில் இருக்க வேண்டும். பெரிய பண்ணைகள் மொத்தம் பரப்பில் 5% அளவானது இருக்க வேண்டும். ஒவ்வொரு கன்று ஈனும் கொட்டகையிலும் 3 x 4 மீ அளவுடைய கொட்டில்களும் அருகே 4 x 5 மீ திறந்த வெளி அமைப்புகளும் அமைத்தல் வேண்டும். சிமென்ட்டாலான தளங்களோடு இருத்தல் நலம். மூடப்பட்ட தளமானது (covered area) 1.25 மீ கொண்ட சுவர்களும் 1.2 மீ கதவு ஒருபுறமும் கொண்டிருக்க வேண்டும். ஒவ்வொரு கொட்டிலும் நீர், தீவனத் தொட்டி, மின்சார வசதிகள் சரிவர அமைத்திருத்தல் வேண்டும். இந்தக் கொட்டகையானது விவசாயி (அ) ஆட்களின் இருப்பிடத்திற்கு அருகில் இருக்கவேண்டும். 

(ஆதாரம்: பால் பிரின்ஸ்ஸி ராஜ்குமார், வே.க. மதுரை.)

நுண்ணூட்டச் சத்துக்களின் தேவை

கறவை மாடுகள் தீவனமுறை
  • கறவையின் உற்பத்தித் திநனுக்கேற்ற கலப்பு தீவனம் அவசியம்
  • நல்ல தரமுள்ள உலர்தீவனம் கலப்புதீவன அளவைக் குறைக்கும். தோராயமாக 20 கி.கி புற்கள் (கினியா, நேப்பியர்) அல்லது 6-8கி.கி பயிறு வகை (லியூசர்ன்) அளிப்பதன் மூலம் 1 கி. அடர்தீவனத்தைக் குறைக்க முடியும்
  • 1கி.கி வைக்கோல் 4-5 கிலோ புல் தேவையைக் குறைக்கும். இதன் மூலம் புரோட்டீன் பற்றாக்குறையைப் போக்கலாம்
  • முறையான தீவனமளிப்பு முக்கியமாகும். காலை, மாலை இருவேலைகளும் அடர்தீவனத்தைப் பிரித்து பால்கறக்கும் முன்பு அளிக்கவேண்டும். அதேபோல் உலர்தீவனமும் காலையில் பால்கறந்த நீர் அளித்த பின்பும், மாலையில் பால்கறந்த பின்பும் அளிக்க வேண்டும். அதிக பால் தரும் மாடுகளுக்கு நாளொன்றுக்கு 3 வேளை உணவு அளிக்கலாம்
  • சரியான அளவு இடைவெளி அதன் செரிக்கும் திறனையும் பாலின் கொழுப்புச் சத்து அளவையும் அதிகரிக்கும். அதிக உலர்தீவனம் அளித்தால் மாடுகளின் செரிக்கும் தன்மை குறையலாம்
  • தானிய வகைகள் சரியான அளவு அரைத்துக் கொடுக்க வேண்டும்
  • நேப்பியர் போன்ற கடின தண்டுகொண்ட தீவனங்களை சிறிது துண்டாக வெட்டி அளிக்கலாம்
  • வைக்கோலுடன் பயிறு வகை மற்றும் சிறிய ஈரப்பதமுள்ள புற்களைக் கலந்து அளிக்கலாம்
  • அடர் அல்லது கலப்பு தீவனம் நீருடன் கலந்து அளிக்கலாம்
  • பதப்படுத்தப்பட்ட பசுந்தீவனங்களை பால் கறந்த பின்பு அளிக்கலாம்
  • தீவன வேமிப்புக் கிடங்கு நல்ல காற்றோட்டத்துடன் உலர்ந்து சுத்தமாக இருக்க வேண்டும். பூஞ்சான் தாக்கிய கெட்டுப்போன தீவனங்களை கால்நடைகளுக்கு அளிக்கக் கூடாது
  • நல்ல பால் உற்பத்தி கொண்ட மாடுகளுக்கு அடர் உலர் தீவன விகிதம் 60:40 அளவில் இருக்க வேண்டும்


அட்டவணை 7

கால்நடைகளின் நுண்ணூட்ட அளவு. கால்நடை 1க்கு/நாளொன்றுக்கு (வளர்ச்சி விகிதம் 55கி/நாள்)
எடையளவு (கி.கி)
உலர்தீவனம் (கி.கி)
செரிக்கக்கூடிய (குரூடு) புரோட்டீன் பண்படாத (கி.கி)
செரிக்கக்கூடிய நுண்ணூட்டிகள் (கி.கி)
கால்சியம் (கி.கி)
பாஸ்பரஸ்(கி.கி)
250
4-5
140
2.2
25
17
300
5-6
168
2.65
25
17
350
6-7
195
3.10
25
17
400
7-8
223
3.55
25
20
450
8-9
250
4.00
31
23
500
9-10
278
4.45
31
23
550
10-11
310
4.90
31
23
600
11-12
336
5.35
31
23
பசும்புல் இல்லாத நிலையில் உலர் / அடர் தீவனம் கொடுக்கலாம். பால் கறவை வற்றிய பின்பும் அடர்தீவனம் தவிர மற்ற பசும்புல் உலர் தீவனங்கள் கொடுக்க வேண்டும்.

இளம் கலப்பு இன மாடுகளின் வளர்ச்சிக்கேற்ப நிறைய தீவனம் அளிக்க வேண்டும். அதன் வளர்ச்சியை அதிகப்படுத்த முதல் கறவையில் 1 கி.கிமும் 2ம் கறவையில் 0.5 கி.கிமும் அதிக அடர் தீவனம் அளிக்க வேண்டும். கறவை மாடுகள் எப்போதும் சுதந்திரமாக உலவவும் நீர் அருந்தவும் அனுமதிக்கப்பட வேண்டும்.

அட்டவணை 8

இந்தியத் தரக்கட்டுப்பாட்டு வாரியத்தின்படி கால்நடைகளுக்கான தாதுக்களின் தேவை:
வ.எண்
கலைவைப் பண்புகள்
வகை I (உப்புடன்)
வகை II (உப்பின்றி)
1.
ஈரப்பதம் - நிறை சதவீத அளவு (அதிகளவு)
5
5
2.
கால்சியம் நிறை சதவீதம் அளவு குறைந்தது
18
23
3.
பாஸ்பரஸ் நிறை சதவீதம் அளவு குறைந்தது
9
12
4.
மெக்னீசியம் நிறை சதவீதம் அளவு குறைந்தது
5
6.5
5.
உப்பு (குளோரை, சோடியம் குளோரைட் நி.ச.அ. குறைந்தது)
22
-
6.
இரும்பு நி.ச.அ. குறைந்தது
0.4
0.5
7.
அயோடின் (பொட்டாசியம் அயோடைடு) நி.ச.அ.
0.02
0.026
8.
காப்பர், நி.ச.அ. குறைந்தது
0.06
0.077
9.
மாங்கனீசு நி.ச.அ. குறைந்தது
0.10
0.12
10.
கோபால்ட் நி.ச.அ. குறைந்தது
0.009
0.012
11.
யூபுளோரின், நி.ச.அ. குறைந்தது
0.05
0.07
12.
ஜிங்க் நி.ச.அ. குறைந்தது
0.30
0.38
13.
சல்ஃபர் நி.ச.அ. அதிகளவு
0.40
0.50
14.
கரையாத சாம்பல் அமிலம், நி.ச.அ.
3.00
2.50
(ஆதாரம்: www.vuatkerela.org)



பால் உற்பத்திப் பராமரிப்பு

பால் கறக்கும் முறைகள்
  • கையால் கறப்பது
  • இயந்திரம் கொண்டு கறப்பது
என்பதே பால் கறத்தலின் இரு முறைகள் ஆகும்.

கையினால் பால் கறத்தல்

பசுக்கள் இடப்பக்கத்திலிருந்தே பால் தரும் இயல்புடையது. நாம் பால் கறக்கும்போது முன்னிரு, பின்னிரு காம்புகளிலோ அல்லது பக்கங்களில் உள்ள காம்புகளிலோ இரண்டு கைகளையும் பயன்படுத்திக் கறக்கலாம். முதல் சில துளிகளை பாத்திரத்தில் விடாமல் பீய்ச்சிக் கீழே விட்டுவிடுதல் நல்லது. ஏனெனில் இவற்றில் பாக்டீரியாக்கல் அதிகம் உள்ளது. கையில் கறக்கும் போது இரு முறைகளைப் பயன்படுத்தலாம்.
இரு விரல்களை உபயோகித்தல்
இம்முறையில் கட்டை விரலுக்கும், ஆள்காட்டி / நடுவிரலுக்கும் இடையில் காம்புகளைப் பிடித்து சிறிது அழுத்தம் கொடுத்துக் கீழே இழுப்பதன் மூலம் பால் கறக்க முடியும்.
முழு விரல்களை உபயோகித்தல்
ஒரு கை விரல்களால் காம்பினைப்படித்து உள்ளங்கையின் மீது அழுத்துவதால் பால் கறக்க முடியும். இம்முறை கன்று ஊட்டுவது போல் எல்லாப்பங்கங்களிலும் ஒரே அளவான அழுத்தத்தை ஏற்படுத்தும்.
ஆனால் இருவிரல் முறையிலோ ஒரே அளவான அழுத்தம் கிடையாது. மேலும் காம்பின் மேல்பாகம் பாதிக்கப்பட்டு சிறு காயங்கள் ஏற்பட வாய்ப்புண்டு. எனவே காம்புகள் மிகச்சிறியனவாக இருந்தால் தவிர இருவிரல் முறையைத் தவிர்ப்பதே நல்லது.

இயந்திரம் கொண்டு கறத்தல்

முறையாகப் பொருத்தி சரியாகப் பயன்படுத்தினால் இவ்வியந்திரம் அதிக பாலை எளிதில் காம்பில் வளியின்றி கறக்கும் தன்மை கொண்டது. இது இரு வேலைகளைச் செய்கிறது.
  • இது ஒரு பகுதி வெற்றிடத்தை ஏற்படுத்தி இதன் பாதை வழியே பாலை சுரக்கச் செய்து பாத்திரத்தில் சேர்க்கிறது.
  • இது இரத்தம், நாளங்கள் (lymph) உடன் கலப்பதைத் தடுத்து மடியின் காம்பை மசாஜ் (massage) செய்கிறது.
பயன்கள்
  • குறைந்த நேரத்தில் (1.5லி - 2.0லி நிமிடத்திற்கு) அதிக பால் கறக்க முடியும்
  • கையாள்வது எளிது விலை குறைவு, சுகாதாரமான முறை
  • மின்சாரம் தேவைப்பட்டதால் ஆற்றலை சேமிக்க முடியும்
  • மடியிலிருக்கும் எல்லா பாலையும் எந்த வலியுமின்றி எளிதில் கறந்து விடுகிறது
(ஆதாரம்: டாக்டர்.சி.பால் பிரின்ஸ்ஸி ராஜ்குமார், வே.க, மதுரை)

சுத்தமான பால் உற்பத்தி

தூசி, அழுக்கு, மற்ற கிருமிகள் கலந்த பால் அசுத்தமான பாலாகும். பாலானது, பசுவின் மடி அழுக்கு, உடல் ரோமங்கள், பால் கறக்கும் இடம், பாத்திரங்கள், ஈக்கள், கறப்பவர் போன்றவற்றால் அசுத்தமடைகிறது.

மடி

சுகாதாரமற்ற படுக்கைகள், பாழிடம் போன்றவற்றால் பசுவின் மடி அசுத்தமடைகிறது. மேலும் பாக்டீரியாக்கள் பசுவின் காம்புத்துளை வழியே உட்செல்கின்றன. இவ்வாறு பாக்டீரியாக்கள் கலந்த பால் அசுத்தமானதாகும். இது பல்வேறு வியாதிகளை அருந்துபவர்க்கு உண்டாக்குகிறது. மேலும் கறக்காமல் மடியிலேயே விடப்பட்ட பாலும் மடியினை பாதிக்கிறது.

பசுவின் உடல்

பசுவின் உடலில் மாசுக்கள், பால் கறக்கும்போது பாலில் கலந்து விட வாய்ப்புண்டு. எப்போதும் மாட்டைக்கழுவி சுத்தமாக வைக்க வேண்டும். உரோமங்கள் சானினளை அவ்வப்போது அகற்றிவிட வேண்டும்.

பால் கறக்கும் இடம்

பால் கறக்கும் இடம் நன்கு கழுவி சுத்தாமாய் இருத்தல் வேண்டும். பால் கறக்க முற்படுவதற்கு முன், கொட்டகையைக் கூட்டுதல், மாடுகளைத் தேய்த்தல், காய்ந்த தீவன வகைகளைக் கொடுத்தலால் கொட்டகைக் காற்று அசுத்தமடைந்து பாலில் சேர வாய்ப்புண்டு. எனவே இச்செயல்களைப் பால் கறக்க முன்பு செய்தல் கூடாது.

ஈக்கள் மற்றும் பிற வெர்மின்கள் 

ஈ, கொசு, பேண் போன்ற புற ஒட்டுண்ணிகள் பாலில் ஒட்டுவதால் அதை அசுத்தமாக்குகிறது. மருந்துகள் தெளிப்பதன் மூலமோ, பொறிகள் மூலமோ இவைகளை அழிக்கலாம். மேலும் நீர்த்தேக்கங்களை அகற்றி இதன் பெருக்கத்தைத் தடுக்கலாம்.


பால் கறப்பவர்

பால் கறப்பவர் காசநோய், டைஃபாய’டு, டிப்தீரியா போன்ற வியாதிகளால் பாதிக்கப்பட்டிருந்தால் அவர் தும்முவதாலும், பேசுவதாலும், அவர் உடலில் கிருமிகள் பாலில் சேர வாய்ப்புண்டு. பால் கறப்பவரின் கைகள், உடைகள் சுத்தமாக இருக்க வேண்டும். பால் கறக்கும் முன்பு நகங்களை வெட்டி நன்கு கழுவி சுத்தமான துணியில் துடைத்துவிட்டு கறப்பது சிறந்தது.

பாத்திரங்கள்

பாத்திரங்கள் மூலமாக அதிக அசுத்தங்கள் சேருகின்றன. பாலை கறப்பதற்கும் சேகரிக்கவும், உபயோகப் படுத்தும் பாத்திங்களின் மடிப்பு, விளிம்பு, பள்ளங்கள் இல்லாமல் சுத்தம் செய்ய எளிதாக இருத்தல் வேண்டும். அயோட்போர் போன்ற இரசாயனக் கலவை மூலம் பாத்திரத்தைச் சுத்தம் செய்யலாம்.

கறக்கும் முறை

ஈரமான கையால் பால் கறக்கும்போது மடி கடினமாக இருப்பதுபோல் தோன்றும் எனவே அதிக அழுத்தம் தேவைப்படுவதால் காம்பில் வலி புண் ஏற்படும். எனவே ஈர கையினால் பால் கறத்தல் கூடாது. பாக்டீரியா தொற்றை பாலை அசுத்தப் படுத்தும். மக்கியக் காரணம் எனவே மேற்கொண்ட முறைகளை முறையாகக் கையாளுதல் சுத்தமான பால் உற்பத்திக்கு உதவும். 

சுத்தமான பால் உற்பத்திக்கான முறைகள்
  • பால் கறக்கும் முன்பு மாடுகளை நன்கு கழுவ வேண்டும். அதுவே பாக்டீரியாக்களைக் குறைக்க சிறந்த வழி
  • கன்று பால் ஊட்டியபின் காம்புகள் ஈரமாக இருக்கும். ஏதேனும் தொற்று நீக்கி கொண்டு கழுவி, தூய நீரினால் கழுவி பின் சுத்தமான துணியில் துடைத்தல் நலம்
  • பால் கறப்பவரின் கைகள் சுத்தமாக இருத்தல் அவசியம்
  • கறப்பவருக்கு எந்த நோயும் இருத்தல் கூடாது. நகங்கள் வெட்டப்பட்டு தூயதாக இருக்க வேண்டும்
  • நெல்உமி போன்ற தூசியான தீவனங்களை பால் கறக்கும் தருணங்களில் அளித்தல் கூடாது
  • பால் கறக்கும் இடம் ஈ, கொசு இல்லாமல் நல்ல காற்றுடன் இருக்க வேண்டும்.
  • வாசனையுள்ள தீவனங்கள் பால் கறந்த பின்பே பசுக்களுக்கு அளிக்கப்பட வேண்டும் அப்போதுதான் அந்த வாடை பாலில் கலவாமல் இருக்கும்
  • கறந்த பாரை குளிர்ந்த இடத்தில் வைத்துப் பாதுகாக்க வேண்டும்.
  • பால் பாத்திரத்தில் உள்ள பாலை கறந்து முடித்தவுடன் மூடி வைக்க வேண்டும்
  • 200000 எண்ணிக்கையுள்ள பச்சை பால் தூய பச்சைப் பால் எனப்படுவது.
(ஆதாரம்: http://bieap.gov.in/DairyAnimalManagementTheory.pdf)

சுகாதாரமான பால்

சுத்தமான பால் உற்பத்திக்கு பசுவையம் மடியையும் சுத்தமாக வைக்க வேண்டும். பால் கறக்கும் போதும் கறந்த பின்புமே மாசுபடுகிறது. சரியான பராமரிப்பு முறைகளை மேற்கொண்டு பால் மாசுபடுவதைத் தவிர்க்கலாம். கண்ணுக்குத் தெரியும் மடியில் உள்ள மாசுக்களை நீரில் கழுவி சத்தப்படுத்தலாம். கழுவிய பின்பு தூய துணியினால் மடியை துடைக்க வேண்டும்.

மேலும் பாலை கறத்தல், சேமித்தல் பதப்படுத்தலின் போது தேவையான முறைகளைக் கையாள வேண்டும். பாலானது பாக்டீரியா, ஈஸ்ட் மற்றும் பூஞ்சைகளுக்கு நல்ல வளர்தளம் ஆகையால் பாலை மிதமான வெப்பநிலையில் வைக்க வேண்டும். இல்லாவிடில் இவை எளிதில் வளர்த்துவிடும். 

மடி வீக்கம்

பொதுவாக பாலை கெட்டபிறகு சரிசெய்தல் இயலாது. எனவே கெடாமல் இருக்கத் தேவையான எல்லா முயற்சிகளையும் செய்தல் நலம் இல்லையெனில் அது பொருளாதார அளவில் பெரிய பாதிப்பை ஏற்படுத்தும். மடிய எந்தத் தொற்றும் ஏற்படாவண்ணம் பாதுகாத்தல் வேண்டும். பாலின் பாக்டீரியா எண்ணிக்கையானது 50000 /மிலி என்றளவு இருக்குமாறு பதப்படுத்தும் முறைகள் மூலம் செய்தல் நலம்.

மடி வீக்கம்

மடிவீங்குவதை முற்றிலும் தடுக்க முடியாது. எனினும் ஒரு அளவுள்ள வைத்திருக்க வேண்டும். சாராதண அளவு மடியில் பாக்டீரியா எண்ணிக்கை 50000 /மிலி தாண்டாது. ஆனால் இது மிக அதிகமாக சுகாதார நிலையைத் தாண்டும்போது பாக்டீரியா எண்ணிக்கை ஒரு மில்லியனைத் தாண்டிவிடும். பின்பு அதிலிருந்து பெறப்படும் பால் முழுவதும் தூய்மையற்றதாகிறது. எனவே மடி வீக்கம் சுகாதார அளவைத் தாண்டும் முன்பே கவனித்தல் நலம்.

பிற பராமரிப்பு முறைகள்

மடியை சுத்தப்படுத்த நீரை, பயன்படுத்திய பின்பு அதை நல்ல சுத்தமான துணியினால் துடைத்தல் வேண்டும். அவ்வாறு துணி பயன்படுத்தினால் ஒவ்வொரு மாட்டிற்கும் தனினத்தனி துணியைப் பயன்படுத்த வேண்டும். அதை எளிதில் பயன்படுத்தித் தூக்கி எறியக்கூடிய காகிதங்களைப் பயன்படுத்துதல் சிறந்தது. துணியை பயன்படுத்தியவுடன் ஒவ்வொரு முனையும் நன்கு துவைத்து சோடியம் ஹைப்போ குளோரைட் 300ppm போன்ற தொற்று நீக்கியை உபயோகப் படுத்த வேண்டும் எப்போதும் மடியை கழுவியவுடன் அதை உலரவைத்தல் வேண்டும்.

சுத்தமான பால் உற்பத்தி இயந்திரம்

நீரின் தன்மை

நல்ல அங்கீகரிக்கப்பட்ட குழாய்களின் மூலம் வழங்கப்படவில்லை எனில் அந்த நீர் தூயநீராக இருக்காது. அதில் ஹைப்போ குளோரைட் போன்றவை 50ppm அளவில் கலந்திருக்கும். கடின நீரானது அதனால் சுத்தம் செய்யப்பட்ட பொருட்களில் பல உப்புக்களை (கால்சியம் போன்ற) படியச் செய்யும். எனவே இவ்வாறு சுத்தம் செய்யப்பட்ட எந்தப் பொருளும் தூய்மையானதாக இருக்காது. இவ்வாறு இருக்கும் நீரில் சல்பியூரிக் அல்லது பாஸ்பாரிக் அமிலம் மூலம் சுத்தப்படுத்தலாம்.

சோப்புகள் மற்றும் தொற்று நீக்கிகள்

சோப்புகள் மாசை நீக்கி, ஈரப்பதத்தை அதிகப்படுத்தி பாலின் புரதத்தை கரைப்பதையும். கொழுப்புச் சத்து குறைவதையும் தடுக்கிறது. சோப்புகளின் திறன் வெப்ப நிலை, பயன்படுத்தும் அடர்வு மற்றும் நேரத்தைப் பொறுத்து மாறுபடுகிறது. கனிமப் பொருட்கள் கொண்ட சோப்புகளான சோடியம் கார்பனேட், சிலிகேட் மற்றும் டிரை சோடியம் பாஸ்பேட் போன்ற வினைக்காரணிகள், நீரின் கடினத்தன்மையைப் போக்கவும் சில பாலிபாஸ்பேட் மற்றும் உப்புகள் பயன்படுகின்றன. பல இதற்காக வென தயாரிக்கப்பட்ட சோப்புகள் உள்ளன அல்லது 0.25% சலவை சோடா 0.05% பாலிபாஸ்பேட் பயன்படுத்தலாம். தொற்று நீக்கிகள் மீதமுள்ள பாக்டீரியாவை அழிக்கப் பயன்படுகிறது. இதற்காக சுடுநீர் அல்லது இரசாயனங்களைப் பயன்படுத்தலாம். இந்த சூடானது பாத்திரங்களின் இடுக்குகளில் சென்று சுத்தம் செய்கிறது. இரசாயன பொருட்களும் இவ்வாறு சுத்தம் செய்யும் எனினும் இந்த சுடு நீரளவு திறனுடையது அல்ல சுடுதண்ணீர் உபயோகிக்கும்போது 85டிகிரி செல்சியஸ்க்கு குறையாமல் வெப்பம் இருக்க வேண்டும். அப்போது தான் 77டிகிரி செல்சியஸ் வெப்பம் 2 நிமிடங்கள் பாத்திரத்தில் இருந்து கிருமிகளைக் கொல்லும்.

பண்ணையில் இரசாயனப் பொருட்களைப் பயன்படுத்தும்போது மிக எச்சரிக்கையாக இருக்க வேண்டும். இதை சரியான அளவு அடர்த்தியில் விதிமுறைப்படி உபயோகப்படுத்த வேண்டும். எக்காரணம் கொண்டும் பயன்படுத்துபவர் அல்லது கால்நடைகளின் கண்ணிலோ தோலிலோ படுமாறு உபயோகிக்கக் கூடாது. குழந்தைகளுக்கு எட்டாமல் மிதமான வெப்பநிலையில் வைத்தல் வேண்டும். அதனுடன் நீரோ வேறு பொருட்களோ கலந்து விடாமல் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும். இதைப் பயன்படுத்தி பாத்திரங்கள் மடிதுடைக்கும் துணிகள் குளிர்விப்பான்கள் போன்றவற்றைச் சுத்தம் செய்யலாம்.


தேவையான உபகரணங்கள்

பால் கறக்கும் இடத்தில் தூய இடம், குழாயில் வழங்கும் குளிர்ந்த மற்றும் வெந்நீர் தனித்தனியே அலசும் தொட்டி, பிரஷ் நல்ல தரை, சேமிப்பு அறைகள் தேவைப்படின் வெற்றிடக்குழாய் வசதியும் அளிக்கலாம். அதோடு ஒரு (தெர்மா மீடடர்) வெப்பநிலை மானி (0டிகிரி - 100 டிகிரி செ) இரப்பர் உறைகள் போன்றவையும் வைத்து பயன்படுத்துதல் நலம்.

தினசரி பின்பற்ற வேண்டியவை

தொற்று நீக்கிகளை தேவைக்கேற்ப நாம் பயன்படுத்தலாம். ஆனால் தினசரி பால் சுத்தமானதாக இருக்க வேண்டும். கறக்கும் முறைகளில் கைகளால் கறக்கும்போது குறுகிய வாய்ப்பகுதியும் அகண்ட உள்பகுதியும் இருக்குமாறு உள்ள பாத்திரங்களையும் இயந்திரம் கொண்டு கறக்கும்போது மூடிய (கேன்) வாயுடன் கூடிய பாத்திரங்களையும் பயன்படுத்தலாம். ஆனால் எதுவாயினும் எப்போதும் நன்கு கழுவி சுத்தமாகப் பராமரிக்கப்பட வேண்டும். 

பால் கறக்கப் பயன்படுத்தும் பாத்திரங்கள் மூலம் பாக்டீரியாக்கல் நிறையப் பெருக வாய்ப்புள்ளது. குளிர்விப்பான்கள் மற்றும் பெரிய பால் சேமிக்கும் கேன்கள். சாதாரண முறையில் குளிர்ந்த / வெப்பமான தொற்றுநீக்கிகள் மூலமாகவோ சில தானியங்கி இயந்திரம் மூலமாகவோ சுத்தப்படுத்தலாம். எந்த முறையாகினும் குளோரின் கலந்து குளிர்ந்த 50 ppm நீரில் அலசி பின்பு இதர கரைசல்களை உபயோகிக்கலாம். கழுவிய பின்பு ஈரம் போகுமளவு உலர வைத்தல் அவசியம்.

காலை, மாலை இருவேலையும் பால் கறக்கும் முன்பு பாத்திரங்கள் நன்கு கழுவி உலரவைக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும். உலர்ந்த ஈரமற்ற பாத்திரத்தில் பாக்டீரியா வளர இயலாது. அதுவே சிறிது ஈரப்பதம் இருப்பினும் மிதமான வெப்ப நிலையில் நன்கு வளரும். அதேபோல் பாத்திரங்களில் நிறைய பள்ளங்கள் விளிம்புகள் இருந்தால் அவற்றில் நிறைய கிருமிகள் படிந்து வளர்வதற்குச் சாதகமாக அமைந்து விடுகிறது. எனவே பாலை கறப்பதற்கும் சேகரிக்கவும் உபயோகப் படுத்தப்படும். எனவே கறப்பதற்கும் சேகரிக்கவும் உபயோகப்படுத்தப்படும் பாத்திரங்கள் அதிக மடிப்பு, விளிம்பு, பள்ளங்கள் இல்லாமல் ஒரே சீரான அமைப்புள்ளதாக இருத்தல் வேண்டும். இதனால் சுத்தம் செய்வது எளிதாக இருக்கும்.
கன்றுகளின் கவனிப்பும் பராமரிப்பும்

நல்ல தரமான கன்றுகளை பெற நல்ல தீவனமும் முறையான கவனிப்பும் அவசியம். கன்றுகள் பிறப்பதற்கு முன்பிருந்தே நன்கு மாட்டை கவனித்தல் வேண்டும். இல்லையெனில் கவனிப்பற்ற மாடுகள் ஈனும் கன்று மெலிந்து பலவீனமானதாக இருக்கும். எனவே கன்று ஈனுவதற்கு 6-8 வாரங்களுக்கு முன்னிருந்தே சினைமாட்டிற்கு சிறந்த கவனிப்பு அவசியம்.

பிறந்த கன்றின் கவனிப்பு
  • கன்று பிறந்த உடனே அதன் வாயிலும் மூக்கிலும் போர்த்தியுள்ள கண்ணாடி போன்ற ஆடையை (mucous) சுத்தம் செய்ய வேண்டும்.
  • தாய் மாடானது அதன் நாக்கினால் கன்றின் உடல்முழுவதும் சுத்தம் செய்யும். அவ்வாறு செய்யாவிடில் அல்லது குளிர்காலத்தில் ஈரமற்ற துணி (அ) சணல் பை கொண்டு கன்றினை சுத்தம் செய்து கன்றிற்கு சீரான சுவாசம் கிடைக்கச் செய்ய வேண்டும்
  • அதன் வயிற்றிலும், நெஞ்சிலும் சிறிது கையினால் அழுத்திவிட்டால் கன்று எளிதாக சுவாசிக்க இயலும்
  • தொப்புள் கொடியை வயிற்றிலிருந்து 2 லிருந்து 5 செ.மீ நீளம் விட்டு அறுத்து விட்டு அயோடின் அல்லது டிஞ்சர் தடவி முடிந்துவிட வேண்டும்.
  • குட்டி தானாக எழுந்து சென்று தாய்ப்பால் அருந்த முடியவில்லை எனில் அதை தூக்கி விட்டு உதவி செய்யலாம்
  • முடிந்தவரை 30 லிருந்து 45 நிமிடங்களுக்குள் எழுந்து சென்று தாய்பால் குடிக்கச் செய்ய வேண்டும். ஆறு மணி நேரத்திற்குள் சீம்பால் குடிக்கச் செய்ய வேண்டும்
  • பிறந்த கன்றின் எடையை அளவிட வேண்டும்
  • மாட்டின் காம்பினை நன்கு நீரினால் கழுவிச் சுத்தம் செய்ய வேண்டும்
  • கொட்டிலில் உள்ள திரவங்களை அகற்றி அதை சுத்தப்படுத்த வேண்டும்
  • கன்றிற்குத் தேவையான படுக்கை வசதி அமைத்துத் தர வேண்டும். குளிர்காலமாக இருந்தால் அதை குளிரிலிருந்து பாதுகாக்க வேண்டும்
    கன்றுகள் ஊட்டம்
சீம்பால் ஊட்டம்
  • கன்று பிறந்தவுடன் மாட்டிலிருந்து வரும் முதல் பாலை சீம்பால் என்பர். இது கெட்டியான மஞ்சள் நிறத்திரவம்
  • இதில் விட்டமின் ‘ஏ் மற்றும் நோய் எதிர்ப்புத்திறன் அதிகமாக இருக்கும். பிறந்த 10 முதல் 12 மணி நேரம் வரை கன்றுகளின் சிறுகுடல் சவ்வுகள் நோய் எதிர்ப்புச் சக்திப் பொருட்களை உட்கிரகிப்பதற்கு பசதியாக அமைந்திருக்கும். இச்சமயத்தில் சீம்பாலை உட்கொள்ளச் செய்தல் சிறந்தது
  • பிறந்த முதல் மூன்று நாட்களுக்கு கன்றிற்குத் தவறாமல் சீம்பால் தரவேண்டும். ஒரு நாளைக்கு 2 வேளை கொடுக்கலாம். கன்று பலவீனமாக இருந்தால் 3 முறை குடிக்கச் செய்யலாம். இது கன்றின் உடல் வெப்பத்தை உயர்த்தி வெதுவெதுப்படையச் செய்கிறது
  • ஒரு மாதம் கழித்து கன்றுக்கு நல்ல தரமுள்ள பசுந்தீவனமும் 4 மாதத்திற்குப் பிறகு உலர்தீவனம் அளிக்கலாம்

சீம்பால் ஊட்டம்
பிற பராமரிப்புகள்
  • கன்றுகளை அடையாளம் காண நிரந்திர அல்லது தற்காலிக அடையாளக் குறிகளைப் பயன்படுத்தாலம். காதின் அடிப்பகுதியில் எண்களையும், எழுத்துக்களையும் பச்சை குத்தியும், உலோகக் காதணிகளை அணிவித்தும் செயல் படுத்தலாம். கழுத்தில் அடையாளக் குறித்தகடுகளைத் தொங்கவிடலாம்
  • பிறந்து 7 முதல் 10 நாட்களுக்குள் கொம்புக் கருத்தை நீக்கி கொம்பு வளர்வதைத் தடுக்கலாம். இதை காய்ச்சிய இரும்பு அல்லது காஸ்டிக் குச்சிகள் மற்றும் மின்சார முறையிலும் செய்யலாம். நீக்கய உடன் கொம்பின் மேல் வாசலின் களிம், வேப்பெண்ணெய் போன்ற வற்றைத் தடவவேண்டும்
  • கன்றுகளுக்கு முறையாகக் குடற்புழு நீக்க மருந்தை அளிக்க வேண்டும் அவைகளுக்கு மாதம் ஒருமுறை அளித்தல் நல்லது
  • பிறந்த இரண்டாவது வாரத்திலிருந்து தூய தண்ணீரை குடிப்பதற்கு அளிக்கலாம்.
  • கன்றுகளை 3 மாதங்கள் வரை தனித்தனிக் கொட்டிலில் பராமரிக்க வேண்டும். 3 லிருந்து 6 மாதம் வரை குழுவாக வளர்க்கலாம். 6 மாதங்களுக்குப் பிறகு காளைக்கன்றுகள் மற்றும் கிடாரிகளைத் தனித்தனியாகப் பிரித்து வளர்க்க வேண்டும்
  • கன்றுகளின் வளர்ச்சி வீதத்தை அறிய 6 மாதங்கள் வரை வாரம் ஒருமுறையும் அதன் பின்பு மாதம் ஒருமுறையும் எடை பார்த்தல் நலம்
  • கன்றுகளின் முதல் மாத்தில் வயிற்றுப்போக்கு, குடற்புழு மற்றும் காய்ச்சல் போன்றவற்றால் இறப்பு விகிதம் அதிகமாக இருக்கும். எனவே அதனை நல்ல வெதுவெதுப்பான சுகாதாரமான இடத்தில் வளர்த்தல் இழப்பைக் குறைக்கும்.
  • கிடாரிக்கன்றில் 4ற்கும் மேற்பட்ட காம்புகள் இருப்பின் அதை பிறந்த முதல் இரு மாதங்களுக்குள் நீக்கி விடுதல் வேண்டும்
  • காளைக் கன்றுகள் 8 அல்லது 9 மாதத்தில் ஆண்மை நீக்கம் செய்யப்படவேண்டும்
  • கன்றுகளை தாய்ப்பசுவிடமிருந்து பிரித்து தனியே வளரப் பழக்க வேண்டும்

அடையாளக் குறியிடுதல்


தனிக் கொட்டில் 
கிடேரிப் பராமரிப்பு

தரமான நல்ல கன்றுகளைப் பெற கீழ்க்காணும் கிடேரிப் பராமரிப்புகள் அவசியமாகின்றது.
  • பசுவின் வளர்ச்சி அது சாப்பிடும் பசுந்தீவனத்தைப் பொறுத்தே அமையும். அதே சமயம் தேவையான அளவு உலர்தீவனடும் கொடுத்தல் அவசியம். அதன் முந்தைய பேறுகாலங்களில் கொழுப்பை விட புரோட்டீன் அதிகம் தேவைப்படுகிறது
  • திறந்த வெளிக் கொட்டில் அமைப்பே கிடேரிக்கு மிகவும் ஏற்றது
  • கிடேரி கருத்தரிக்கும்போது அதன் வயதை விட எடை மிக முக்கியம். ஏனெனில் வயதான கிடேரிகள் கூட நல்ல கன்றுகளை ஈனும். அதனால் மெலிந்த  கிடேரிகள் கன்று ஈனுவதற்கு மிகவும் சிரமப்படும். மேலும் அதன் கன்றுகளும் நல்ல உடல்நலமுடையதாக இருக்காது
  • ஆனால் வயதான மாடுகளில் உற்பத்தித் திறன் குறைவாகவே இருக்கும். முதல் நான்கு பருவங்களில் பால் உற்பத்தி அதிகமாக இருக்கும்.
  • எனினும் எந்த அளவு அதிக சதைப்பற்றுடனும், எடையடனும் இருக்கிறதோ அந்தளவுக்கு பால் அதிகமாக உற்பத்தி செய்ய முடியும்
  • கன்று ஈனுவதற்கு 6 வாரங்களுக்கு முன்பாகவே கிடேரி தனிக் கொட்டிலில் பராமரிக்கப் பட வேண்டும்
  • மாட்டிற்கு அது சாப்பிடும் அளவிற்கு பசுந்தீவனமும் வாரத்திற்கு 2-3 கிலோ அடர்தீவனமும் அளித்தல் அவசியம்
  • ஒரு சுகாதாரமான இடததில்தான் நல்ல வளர்ச்சி சாத்தியம் எனவே சரிவிகித உணவுடன் நோய்த்தடுப்பிற்குத் தேவையான பொருட்களையும் முன்கூட்டியே செய்து கொள்ளதல் நலம்
  • முதல் கன்று ஈனும் மாடுகளுக்குத் தனிக்கவனம் செலுத்த வேண்டும்

கிடேரிகள்
கறவைமாடுகளின் பராமரிப்பு
  • அதிக பால் உற்பத்தி மூலம் நல்ல இலாபம் பெற கீழ்க்காணும் வழிமுறைகளைக் கையாளலாம்.
  • கறவை மாடுகளு்குத் தீவனம் மிக முக்கியம். அதற்கு நிறைய பசுந்தீவனமும் உட்கொள்ளுமளவு உலர் தீவனம் அல்லது வைக்கோல் அளிக்கலாம்
  • கறவை மாட்டின் தீவனம் குறைந்தால் உடனே பால் அளவு குறையும். எனவே 2.5 லிடடருக்கு மேல் கறக்கும் மாடுகளுக்கு ஒவ்வொரு 2 லிட்டருக்கும் 1 கிலோ கலப்புத் தீவனம் கடடாயம் அளிக்க வேண்டும்
  • கறவை மாடுகளை மென்னையாகக் கையாளுதல் வேண்டும். அவை பயந்தால் பால் உற்பத்தி குறையும்
  • கன்று ஈண்ட 16வது நாளிலேயே அதன் சூடு வெளிப்படும். அதை அலட்சியப்படுத்தாமல் அதற்கேற்றவாறு பராமரிக்க வேண்டும். கரு அழிந்தால் இவ்வாறு நேரலாம். சரியான நேரம் பார்த்து அடுத்த கருத்தரிப்புக்குத் தயார் செய்தல் வேண்டும்
  • பால் உற்பத்தி அளவை ஒவ்வொருமுறையும் பதிவேடுகளில் பதிவு செய்தால் அதன் உற்பத்தி திறனை அறிந்துகொள்ள உதவும்
  • ஒவ்வொரு கறவை மாட்டிற்கும் தனித்தனிப் பதிவேடுகள் அவசியம்
  • கலப்பு தீவனத்தை பால் கறக்கும் முன்பும் அடர் தீவனத்தை பால் கறந்த பின் அளித்தல் சிறந்தது
  • ஒரு சீரான இடைவெளியுடன் தண்ணீர் வழங்க வேண்டும். வைக்கோல் போன்ற உல் தீவனங்கள் பால் உற்பத்தியை அதிகரிக்கும்
  • தினசரி பால் கறப்பது அவசியம் ஆகும். ஒரு நாளைக்கு 3 முறை கறப்பது பால் உற்பத்தியை அதிகரிக்கும். கறக்காமல் மடியிலேயே விடப்படும் பால் அதிக பால் சுரப்பதைக் குறைக்கிறது
  • முடிந்தவரை முழு கையையும் பயன்படுத்திப் பால் கறக்க வேண்டும். இதண்டு விரல் (பெரு விரல் அல்லது ஆட்காட்டி கொண்டு கறப்பது சீராக இல்லாமல் காம்புகளில் அதிக அழுத்தம் கொடுக்கும். இதனால் காம்பில் வலி உண்டாகிறது.
  • கன்று ஊட்டாமலேயே பசு பால் (சுரக்குமாறு) கறக்குமாறு பழக்க வேண்டும். அப்போதுதான் கன்றைப் பசுவிடமிருந்து விரைவில் பிரிக்க முடியும்
  • திறந்த வெளிக் கொட்டில் அமைப்பே கறவை மாடுகள் சுதந்திரமாக உணர வைக்கும்
  • Grooming of cows: எருமை மாடுகளை பால் கறக்குமுன் நன்கு கழுவினால் சுத்தமான பால் கிடைக்கும். தினசரி எருமை மற்றும் மாடுகளை குளிப்பாட்டுதல் உதிர்ந்த முடியை நீக்க உதவும்
  • ஏதேனும் வித்தியாசம் இருந்தால் அதை அறிந்து நீக்குதல் வேண்டும். உதாரணமாக அடிக்கடி உதைத்தல், நக்குதல் போன்றவை இருப்பின் அதன் காரணமாகச் சரிசெய்ய வேண்டும்
  • ஒவ்வொரு கறவைப் பருவத்திற்கும் இடையே 60-90 நாட்கள் இடைவெளி வேண்டும். அவ்வாறு இல்லையெனில் பால் தரும் நாட்கள் குறையும்
  • சரியான நேரத்தில் தடுப்பூசிகள் போடப்படவேண்டும்
  • ஒவ்வொரு கறவை மாட்டிற்கும் அடையாள எண் இட்டு அதன் பால் அளவு கொழுப்புச்சத்து அளவு உணவு உட்கொண்ட அளவு கன்று ஈனும் பருவங்கள் பதிவு செய்யப்படவேண்டும்
கருத்தரித்த சினை மாடுகள் பராமரிப்பு
  • சினை மாடுகளின் சிறந்த பராமரிப்பு நல்ல கன்றுகளையும் மேலும் பால் உற்பத்தித் திறனையும் அதிகரிக்கும்.
  • சினை மாடுகளுக்கு 1.25 யிலிருந்து 1.75 கி.கி கலப்புத்தீவனம் அதிகமாகக் கொடுக்க வேண்டும்.
  • நல்ல தரமான பயிறு வகைகள் , அதன் தொழில்களையும் தீவனமாக அளிக்கலாம். சினைமாடானது மிகவும் ஒல்லியாகவும் மேலும் குண்டாகவும் இருத்தல் கூடாது
  • சூட்டிலிருந்து பாதுகாக்க தூய குளிர்ந்த நீரை அருந்த அளிக்கலாம்
  • நோய் பாதித்த கால்நடைகளுடனோ, கரு(தரித்து), சிதைந்துவிட்ட மாடுகளுடனோ இதை சேர்த்து உலவ அனுமதிக்கக்கூடாது
  • எப்போதும் கட்டி வைக்காமல் உலவ விடுதல் நலம்
  • மற்ற மாடுகளுடன் முட்டிக் கொள்ளவோ நாய் போன்ற விலங்குகள் துரத்தாமல் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும்
  • சினை மாட்டுத் தொழுவத்தின் தரை வழுக்குமாறு இருக்கக் கூடாது
  • சரியான கருத்தரித்த தேதி அட்டவணைகள் பராமரித்து வந்தால் அதன் மூலம் கன்று ஈனும் தேதியை கணித்து சில வாரங்களுக்கு முன்னதாகவே தனி தொழுவத்தில் நல்ல படுக்கை வசதியுடன் பாதுகாக்க வேண்டும்
  • கடைசி 8 வார சினைதருணத்தில் மேலும் 1கி.கி அடர்தீவனமும், கோதுமைத்தகடு, கடலைப் புண்ணாக்கு போன்ற தீவனங்களை கன்று ஈன்ற 5 நாட்களுக்குப் பின்பும் தருதல் வேண்டும்
  • சினை மாதம் முதலில் வயிறு புடைத்தல், மடி பெருத்தல் போன்ற அறிகுறிகளை கவனித்து தேவைப்படின் கால்நடை உதவிகளை அளிக்கலாம்
  • கன்று வெளிவந்த 2-4 மணி நேரங்களில் நஞ்சு வெளிவந்து விடும். அதை கவனித்து அப்புறப்படுத்த வேண்டும்
  • கால்சியம் போன்ற தாதுக்களை அளித்து கன்று ஈனும் முன்பு வரும் பால் காய்ச்சலைத் தவிர்க்கலாம்
  • சில நேரங்களில் கன்று ஈனும் முன்பு, மடி வீங்கிவிடும் சிறிது பாலை கறந்து விட்டால் சரியாகிவிடும்
  • கருச்சிதைவை தடுக்க அனைத்து பராமரிப்புகளையும் முறையாக மேற்கொள்ளுதல் முக்கியம் ஆகும்
காளை மாடுகளின் பராமரிப்பு

ஒரு வெற்றிகரமான இனவிருத்திக்கு காளைகளைச் சரியாகப் பராமரித்துத் தகுந்த ஊட்டமளிக்க வேண்டும். அதுவும் காளைகளை இனவிருத்திக்காகப் பராமரிக்கும் போது
  • பால் உற்பத்தி மற்றும் மூதாதையரின் உற்பத்தித் திறன்
  • உடலியல் மற்றும் உடற்கூறு தோற்றம் முதலியவற்றைக் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும்
ஒரு வருட வயதிலேயே காளைக் கன்றுகளை மற்ற கன்றிலிருந்து பிரித்து நல்ல புரோட்டீன் தாதுக்கள் மற்றும் விட்டமின்கள் கொண்ட தீவனங்களை சரியான அளவில் அளித்து வரவேண்டும் 

இனவிருத்திக் காளைகள் மிகவும் அதிக எடையுடன் இருந்தால் அது சிறந்த விந்துக்களை உற்பத்தி செய்யாது. பெரிய தலையுடன் திடகாத்திரமான உடம்புடன் பரந்த மார்பு இருக்க வேண்டும். மாடுகளில் காளைகள் 16 முதல் 18 வயதில் பருவம் அடையும் காளைகள் எருமைமாடுகளில் 4 முதல் 6 மாதங்கள் காலதாமதமாகவே பருவமெய்துகின்றன. கதளையின் எடை 300 கிலோவிற்கு இருக்க வேண்டும். 30 மாத வயதில் விந்து உற்பத்தி நன்கு வெளிப்படும். அதிகபட்சம் 3 வருடங்கள் விந்துசேகரிக்கலாம். எருமைகளுக்கு 31/2 வருடங்கள் ஆகும். நாளொன்றுக்கு இருமுறை கலப்பு செய்யலாம்.

விந்து சேகரிப்பு செய்வதனால் வாரம் இருமுறை என ஆண்டுக்கு 100 முறை தரமான வித்து சேகரிக்கலாம். காளைகளுக்கு நோய்கள் ஏற்படாவண்ணம் பராமரித்தல் அவசியம்.

எருதுகளின் பராமரிப்பு

எருதுகள் என்பவை பொதுவாக வேளாண் தொழிலில் வேளைத் திறனுக்காகப் பயன்படுத்தப்படுபவை. அவற்றை நல்ல திடகாத்திரத்துடன் வளர்த்தல் அவசியம். எருதுகளின் வேலை நேரங்கள் 

சாதாரண நிலையில் - 6 மணிநேரம் வண்டி இழுத்தல் 4 மணி நேர ஏர் ஓட்டுதல்

பலமான எருதுகள் - 8 மணிநேரம் வண்டி இழுத்தல் 6 மணி நேர உழவு

எருதுகளுக்கு 8-12 மாதத்தில் மூக்கு வளையம் அணிவிக்க வேண்டும். 2-21/2 அங்குலம் கொண்ட வளையம் போதுமானது. மேலும் வயது ஆக ஆக பெரிய வளையத்தை உபயோகித்துக் கொள்ளலாம். மூக்கு வளையம் அணிவிக்கும் போது நோய்த்தொற்றைத் தவிர்த்துப் புண்களை ஆற்ற டிஞ்சர், அயோடின் உபயோகிக்கலாம் . அதிகம் வளர்ந்த குளம்புகளை நீக்கிச் சீர் செய்ய வேண்டும். நன்கு பராமரிக்கப்படாத குளம்புகள் வலியை ஏற்படுத்தும். 
எருதுகளை தனித் தொழுவத்தில் போதுமான இட வசதியுடன் சுதந்திரமாக வளர்க்க வேண்டும் நல்ல தண்ணீர், 2 கி.கி அடர் தீவனம் போன்றவை வேளைநேர இடைவெளியில் அளிக்கலாம். 
(ஆதாரம்: http://bieap.gov.in/DairyAnimalManagementTheory.pdf)

கால்நடை (பசு) இனப்பெருக்கம்

இளம்பசு

முதல் கன்று ஈனுவதற்குத் தயார்படுத்தும் பசுவானது நல்ல பால் உற்பத்தி கொடுக்கக் கூடியதாக, ஆரோக்கியமானதாக இருக்கவேண்டும். எந்த மரபியல் பரம்பரைக் குறைபாடும் இன்றி, சரியான வளர்ச்சியுடன் இருக்கவேண்டும். 2 வருடங்களுக்குள்ளாக கருவுற்றுவிடவேண்டும்.
                       
இளம்பசு
பசு

பசுவைத் தேர்ந்தெடுக்கும் போது முக்கியமாகக் கவனிக்க வேண்டியது பால் உற்பத்தி. ஒரு கலப்பின மாடு நாளொன்றுக்கு 5.5 லிட்டர் பால் கொடுக்கவேண்டும். பொருளாதார ரீதியில் 305 நாட்களுக்கு, 2500 லிட்டருக்குக் குறையாமல் இருக்க வேண்டும். முதல் 2 கன்றுகளில் மாட்டின் பால் உற்பத்தி ஒரு நாளைக்கு 10 லி எனில் அதன் அப்பருவப் பால் உற்பத்தி 2000-2500 லி ஆகவும், நாளொன்றுக்கு 15 லி பால் கறக்கும் மாட்டின் ஒரு பருவ உற்பத்தி 3000 லி வரையிலும் இருக்கும். முதல் கன்று ஈனும் வயது 3 வருடங்களுக்கு மிகாமலும், அடுத்தடுத்த கன்று இடைவெளி 12-15 மாதங்களுக்குள்ளும் இருத்தல் வேண்டும். மேலும் பசுவானது எந்த உடல் குறைபாடும் இன்றி, நன்கு வளர்ச்சியடைந்த மடியுடன் நல்ல பால் நரம்புகளுடன், கையாள்வதற்கு எளிதானதாக இருக்கவேண்டும். வயது முதிர்ந்த மாடுகளை மாற்றிவிட்டு புதிய இளம் பசுக்களைச் சேர்க்கலாம். பண்ணைக்குள் வளர்ந்த இளம் பசுக்களின் மூலம், வருடம் ஒரு முறை 20 சதவிகிதம் அளவாவது முதிர்ந்த மாடுகளை மாற்றிக் கொள்ளுதல் நன்று.
மந்தைகளின் உற்பத்தி சரியில்லாத நிலையில் வெளியில் இருந்து மாடுகளை வாங்கிச் சேர்த்துக் கொள்ளலாம்.
                                        


பசு

காளை மாடுகள்

கன்றுகளின் மரபியல் குணங்களில் 50 சதவிகிதம் அளவு காளை மாடுகளுக்கு பங்குள்ளது. புதிய தலைமுறைகளின் மேம்பாடு நல்ல காளைகளின் தேர்வைப் பொறுத்தே அமையும். பசுத் தேர்வில் மட்டும் தீவர கவனம் செலுத்தினால் போதாது. நல்ல பால் உற்பத்தி பெறக் காளையிலும் நல்ல வம்சாவளியுள்ள காளையைத் தேர்ந்தெடுக்கவேண்டும். நல்ல இளம் காளையைத் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும். நல்ல இளம் காளைகளை இனப்பெருக்கக் கலப்பில் பயன்படுத்தும் போது 4500 கி.கி அளவு  பால் உற்பத்தி ஒரு பருவத்தில் பெற முடிகிறது. பிற பண்புகளான கன்று ஈனுவதில் நோய் எதிர்ப்பு போன்றவையும் கவனிக்கப்பட வேண்டும்.
                                          
காளைமாடு
கால்நடை விவசாயிகள் காளைத் தெரிவு பற்றி நன்கு தெரிந்துவைத்திருக்கவேண்டும். பல ஆராய்ச்சி அறிவியல் நிறுவனங்களில் செயற்கைக் கருவூட்டல், காளைத் தெரிவு பற்றிய செய்திகள் வெளியிடப்படுகின்றன. இதைப் பற்றிய விழிப்புணர்வு பெற்றிருக்க வேண்டும். பாரம்பரியப் (வம்சாவளிப்) பண்புகள் அடிப்படையில் தேர்ந்தெடுத்த காளைகளைக் கலப்பில் பயன்படுத்திப் பிறக்கும் கன்றின் பண்புகள் அடிப்படையில் காளைகளைத் தெரிவு செய்வதே சிறந்தது. முறையற்ற கலப்பு, விரும்பத்தக்காத பண்புகள் கன்றில் உருவாக வாய்ப்பளிக்கும்.

(ஆதாரம்: www.vuatkerala.org)
கால்நடை இனப்பெருக்கம்

இந்தியாவில் கால்நடை வளர்ப்பு வேளாண்மைக்கு இன்றியமையாத ஒன்றாகும். இது நமது கிராமப் பொருளதாரத்தில் முக்கியப் பங்கு வகிக்கிறது. எனினும் ஐரோப்பிய நாடுகளோடு ஒப்பிடுகையில் நம் நாட்டின் கால்நடை எண்ணிக்கை மிகக் குறைவு. இதற்குக் காரணம் நல்ல இனப்பெருக்க முறைகளும், புதிய கண்டுபிடிப்பும் கிராமங்களில் இல்லாமையே ஆகும். கீழ்வரும் கருத்துக்கள் மூலம் கால்நடைகளில் சிறந்த இனப்பெருக்கம் பற்றி தெரிந்து கொள்ளலாம்.
அறிமுகம்

கால்நடைப் பராமரிப்பில் இனப்பெருக்கம் இன்றியமையாத ஒன்று. சரியான இனப்பெருக்கமும், கன்று ஈனுதலும் இல்லாமல் கால்நடை வளர்ப்பில் இலாபம் பெற இயலாது. ஒவ்வோர் ஆண்டும் ஒரு ஆரோக்கியமான கன்றை ஒவ்வொரு கால்நடையும் கொடுக்கவேண்டும். அதற்கேற்ற, சிறந்த திறன் கால்நடைகளிடம் இருத்தல்வேண்டும்.கலப்பில் ஈடுபட்டு, கருவைப் பெற்று அதைப் பாதுகாத்து, சினைக்கால முடிவில் நல்ல கன்றாகக் கொடுப்பதே இனப்பெருக்கம் ஆகும். இந்தî சங்கிலித் தொடரில் ஏதேனும் தவறு ஏற்பட்டால் பசுவானது கருவைப் பெற முடியாமல் போகலாம் அல்லது கரு இறப்பு,  முழு வளர்ச்சியற்ற பிறப்பாக வெளிப்படும்.

இனச்சேர்க்கை 
இனப்பெருக்கத் திறன் மரபியல் மற்றும் இதர பிற காரணிகளைப் பொறுத்தது. இதர காரணிகளான தட்பவெப்பநிலை, ஊட்டச்சத்துக்கள் மற்றும் முறையான பராமரிப்பு போன்றவற்றில், ஒரே இன மாடுகளிடையே இனப்பெருக்கத் திறன் வேறுபடும். சரியான பராமரிப்பையும் மீறி மரபியல் காரணிகள் செயல்பட்டால் இனப்பெருக்கம் பாதிக்கப்படும். எனவே மரபியல் பண்புகளையும் மேம்படுத்த வேண்டும். ஒரு சிறந்த இனப்பெருக்க முறைக்கு நல்ல கவனிப்பு அவசியமாகும்.
இனப்பெருக்கத் திறனை பாதிக்கும் காரணிகள்:

கரு முட்டையின் எண்ணிக்கை

ஒவ்வொரு கருவுறுதல் நிகழ்ச்சியின் பொதும் வெளிவரும் கருமுட்டைகள் ஒரு முக்கியக்காரணி. இந்த கரு முட்டைகளை கரீஃபியின் பாலிக்கிள் குழாயில் விழச் செய்வதே கருவுறுதல் ஆகும். ஒரு முட்டை 5-10 மணி நேரம் வரை இருக்கும். இந்த நேரத்தில் கலப்பு செய்தால் மட்டுமே கரு உருவாகும்.

கருத்தரித்தல் சதவீதம்

சரியான சினைத் தருணத்தில் கலப்பு செய்யாமல் மிகச் சீக்கிரமாகவோ அல்லது மிகத் தாமதமாகவோ செய்தால் விந்தணுவும், கருமுட்டையும் சந்தித்துக் கொள்ள முடியாமல் போகலாம். எனவே மாடு கருவுறாது.

கரு அழிதல்

கறவை மாடுகளில் கரு அழிதல், சரியாக கருத்தரியாமை, கருத்தரித்தபின் கருவானது கருப்பையில் நிலை கொள்ளாமல் வெளித்தள்ளப் படுவதால் (அ) கரு வளரும்போது ஏதேனும் அடிபடுவதால் ஏற்படுகிறது. இவ்வாறு கரு அழிவது ஹார்மோன் சுரக்காததால் (அ) சரியான விகிதத்தில் இல்லாததால் ஏற்படுகிறது.

முதல் சினையின் காலம்

முதல் கன்று ஈனும் காலம் அதிகமானால் அது இனப்பெருக்கத்திறனைப் பாதிக்கும். விரைவில் சினைக்கு வரும் மாடுகள், சிறிது குட்டையாகக் காணப்பட்டாலும் நல்ல இனப்பெருக்கத் திறனுடையவையாக இருக்கும்.

சினைப் பருவ எண்ணிக்கை

குறுகிய காலத்தில் (அடிக்கடி)சினைக்கு வரும் மாடுகள் நல்ல இனப்பெருக்கத் திறனுடையவை. விரைவில் சினைப் பருவமடைந்த மாடுகளை அதன் ஒவ்வொரு பருவத்திலும் முடிந்த வரை இனவிருத்தி செய்து கொள்வது நல்லது. இம்முறையில் அதன் வாழ்நாள் திறன் அதிகரிக்கும். கன்று ஈன்ற 9-12 வாரங்களுக்குப் பிறகு அடுத்த சினைக்குத் தயாராகிவிடும்.

வாழ்நாள்
பசுவின் வாழ்நாள் அளவும் இனப்பெருக்கத்திறனை அதிகரிக்கும். பசுக்கள் அதிக நாட்கள் ஆரோக்கியத்தோடு இருந்தால் ஆண்டுதோறும் மாற்றும் பசுக்கள் எண்ணிக்கை குறையும். அதோடு ஈனும் கன்றுகள் எண்ணிக்கை அதிகமாகும்.
இனப்பெருக்கத் திறனை மேம்படுத்தும் முறைகள்
1.      சினை அடைந்த காலம், கன்று ஈன்ற நாள் போன்வற்றை பதிவேட்டில் பதிந்து பராமரித்து வந்தால் ஒவ்வொரு பசுவிற்கும் அடுத்த சினைக்கான காலத்தை முறையாகக் கணிக்கலாம்.
2.      சரியான சினைத் தருணத்தில் கலப்பு செய்யவேண்டும்.
3.      பசுக்களில் திரவப்போக்கு அதிகமிருந்தால், மருத்துவரை அழைத்துப் பரிசோதிக்கலாம்.
4.      4 கலப்பிற்குப் பின்பும் சினைத் தரிக்கவில்லை எனில் மருத்துவரிடம் கொண்டு செல்லலாம்.
5.      ஒவ்வொரு இனக்கலப்பிற்குப் பிறகும், கன்று ஈனும் முன்பு ஒரு முறை முழுமையாகப் பரிசோதனை செய்துவிடவேண்டும்.
6.      வெளியிலிருந்து மாடுகள் வாங்கிவரும் போது நன்கு பரிசோதித்த பின்பே மந்தையில் சேர்க்கவேண்டும்.
7.      கன்று ஈனுவது அதற்காகத் தயாரித்துள்ள தனி அறையில் சுத்தமான இடத்தில் நிகழ்தல் வேண்டும். ஒவ்வொரு தடவையும் கன்று பிறந்த பின்பு நல்ல கிருமி நாசினி கொண்டு சுத்தம் செய்துவிடவேண்டும்.
8.      சரியாக நோய் எதிர்ப்புச் சக்தி பெற்றுள்ளவையா என்று பார்த்துத் தடுப்பூசிகளை முன்கூட்டியே போட்டு விடுதல் நலம்.
9.      சுகாதாரமான முறையைப் பின்பற்றலாம்.
10.    தேவையான ஊட்டசத்துக்களை அளிக்க வேண்டும்.
11.    சரியான பாகாப்பு முறைகளைக் கையாளுதல் வேண்டும்.
12.    தேவையான இடவசதி செய்து வைத்தல் வேண்டும்.
13.    சரியான சினைக்கு வரும் பருவத்ததை சிறிய சூடாக இருந்தாலும் அதை டீசர் காளை மூலம் கண்டுபிடிக்கலாம்.
(ஆதாரம்: www.world_agriculture.com)
செயற்கை கருத்தரிப்பு முறை
அறிமுகம்

செயற்கைக் கருத்தரிப்பு என்பது ஆண் இனப்பெருக்க உறுப்பிலிருந்து உயிருள்ள விந்தணுக்களை சேகரித்து சரியான நேரத்தில் சரியான முறையில் பெண் இனப்பெருக்க உறுப்புடன் சேர்ப்பதே ஆகும். இதன் மூலம் நாம் சாதாரண கன்றை  போலவே இளம் தலைமுறையைப் பெற முடியும். இதில் காளை மாட்டின் விந்தணுக்களைச் சோதித்து கருப்பையில் மேம்படுத்தப்பட்ட சூழ்நிலையில் சரியான தருணத்தில் செலுத்தி இளம் தலைமுறை பெறப்படுகிறது. முதன் முதலில் 1780ல் லாஸானோ ஸ்பால்பன்சானி என்ற இத்தாலி நாட்டைச் சேர்ந்தவர் வளர்ப்புப் பிராணிகளில் நாயில் செயற்றைக் கருத்தரிப்புச் செய்தார். அவரது விளக்கப்படி கருத்தரித்தல்விந்தணுவில் தான் நடைபெறுகிறது. விந்தணுவின் நீர்ப்பகுதியில் அல்ல என்று கூறினார். அதன் பின்பு நடந்த பல ஆராய்ச்சிகள் மூலம் இக்கருத்தரிப்பு முறை பயன்பாட்டிற்கு வந்தது.
இச்செயற்கைக் கருத்தரிப்பு முறை கால்நடைகளில் நன்கு பயன்படுகிறது. கால்நடைகளில் தேவையான பண்புகளைப் பெற அயல்நாட்டுக் கால்நடைகளை நம் நாட்டு இனங்களுடன் செயற்கைக் கருத்தரிப்பு முறையில் பெறலாம். ஆனால் இம்முறையில் கருத்தரிப்பு செய்யும் போது சில மரபியல் குணங்கள்  இழக்கப்படுகின்றன.
சினையின் பருவ அறிகுறிகள்
1.      மாடு அமைதியின்றிக் காணப்படும்.
2.      அடிக்கடி அடிவயிற்றை எக்கிக் கத்திக்கொண்டே இருக்கும்.
3.      அருகிலுள்ள மாடுகளின் மேல் அது தாவும். மேலும் மற்ற காளைகளோ / மாடுகளோ தன் மீது தாவ அனுமதிக்கும்.
4.      மந்தையாக மாடுகளை மேய்க்கும் போது, கூட்டத்திலிருந்து தனியாக ஒதுங்கி நிற்கும்.
5.      உடல்வெப்பநிலையின் அளவு சிறிது அதிகரித்துக் காணப்படும்.
6.      சிறிது சிறிதாக சிறுநீர் கழிக்கும். எருமைகளில் அதிகம் காணப்படும்.
7.      வாலை ஒதுக்கிக் கொண்டே இருக்கும்.
8.      பசுக்களின் பிறப்பு உறுப்பின் வெளி உதடுகள் தடித்தும் வழவழப்பாகவும் சிவந்தும் காணப்படும். கண்ணாடிப் போன்ற திரவம் பசுவின் பிறப்பு உறுப்பிலிருந்து வழிந்து தொங்கிக்கொண்டிருக்கும்.
9.      கண்களின் கருவிழிப்பார்வை விரிந்திருக்கும்.
10.    கறவையில் உள்ள மாடாக இருந்தால் பாலின் அளவு 2-3 நாட்களுக்குக் குறையும்.
செயற்கைக் கருத்தரித்தலின் நன்மைகள்
1.      மந்தையில் கலப்பிற்கென காளை மாடுகள் வளர்க்கவேண்டும் என்ற அவசியம் இல்லை எனவே காளை மாடுகள் பராமரிப்புச் செலவு குறையும்.
2.      இது காளையிலிருந்து நோய் பரவுவதைத்  தடுக்கும்.
3.      முன்பே விந்துக்களைச் சேகரித்துத் தரம் பிரித்து வைப்பதால் குறைந்த தரம் கொண்ட விந்துக்களை அகற்றிவிடலாம்.
4.      இளம் கன்றுகள் உருவாகுவது பற்றி முன்பே தெரிந்து கொள்ளலாம்.
5.      விந்து சேகரித்த காளை மாடு அழிந்து / இறந்து விட்டாலும் தேவையான அளவு விந்தணுவை உபயோகப்படுத்திக் கொள்ளலாம்.
6.      விந்துவை கிராமம் / நகரம் எங்கு வேண்டுமானாலும் எடுத்துச் செல்வது எளிது.
7.      இது கரு உருவாதலை உறுதி செய்கிறது. மேலும் எந்த ஒரு (பசு (அ) காளை) மாட்டிற்கும் கலப்பினால் ஏற்றுக் கொள்ளாவிடினும் மீண்டும் கலப்புச் செய்யலாம்.
8.      இது சரியான சினைத் தருணத்தைக் கணக்கிட்டுக் கொள்ள உதவுகிறது.
9.      கருவுருதலை அதிகப்படுத்துகிறது.
10.    பதிவேடுகளைப் பராமரிப்பது எளிது.
11.    பழைய, எடை அதிகமான, காயம் பட்ட காளைகளிலிருந்த கூட விந்தணுவை சேகரிக்கலாம்.
தீமைகள்
1.      நன்கு திறமையான தெரிவு முறைகளும் உபகரணங்களும் தேவை.
2.      இது இயற்கை முறையைவிட அதிக நேரம் எடுத்துக் கொள்கிறது.
3.      இனப்பெருக்கம் பற்றி முற்றிலும் தெரிந்த திறமை வாய்ந்த நபர்கள் தேவை.
4.      சரியாக சுத்தம் செய்யப்படாத கருவிகளைப் பயன்படுத்தும் போது அதன் விந்துத் திறன் குறைய வாய்ப்புள்ளது.
5.      காளையை சரியாக பரிசோதிக்காமல், சோதனைக்குட்படுத்தாமல் விந்து சேகரித்தால் பல மரபியல் நோய்கள் பசுவிற்குப் பரவக்கூடும்.
6.      காளைகளில் நல்ல உற்பத்தித்திறன் மிக்க காளைகள் மட்டுமே தேவைப்படுகின்றன.
விந்து சேகரித்தல் மற்றும் பகுத்தாய்தல்

விந்துக்களை சேகரிக்க பல்வேறு முறைகள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. காலத்திற்கேற்ப சேகரிப்பு முறைகளும் புதிய முறைகள் பின்பற்றப்படுகிறது. பொதுவாக விந்து சேகரிக்க 3 முறைகள் பயன்பாட்டில் உள்ளன. அவைகளாவன.
1.      செயற்கை சினைப் பை மூலம் விந்து சேகரித்தல்
2.      மின்னூட்ட முறை
3.      மலப்புழை வழியே ஆண் இனப்பெருக்க உறுப்புப் பகுதியை பிசைதல் மூலம் சேகரிக்கலாம்.
செயற்கை சினைப் பை மூலம்
  • செயற்கை பை ஆனது கீழ்வரும் பகுதிகளைக் கொண்டுள்ளது.
  • உறுதியான இரப்பரால் ஆன உருளை, இரண்டு பக்கத் துவாரங்களைக் கொண்டும், மேலும் அதன் மேல் பகுதி காற்று, நீர் சென்ற வர உள் மற்றும்  வெளிப்பகுதியைக் கொண்டும் காணப்படும்.
  • உள் இரப்பர்
  • விந்துக்களை சேகரிக்கும் குடுவை
விந்துச் சேகரிப்பிற்கு செயற்கை சினைப் பையை பயன்படுத்துவதற்கு முன்பு அவற்றை தகுந்த முறையில் கழுவி முறைப்படி சுத்தம் செய்து வைக்கவேண்டும். சினைப்பையை அமைக்க முதலில் உள் இரப்பை இரப்பர்  உருளையில் இருக்கும்.
ஒரு துவாரப் பகுதியின் வழியே கொண்டு சென்று மறு துவாரம் பகுதியின் வழியே வெளியே மடக்கவேண்டும். பிறகு இரப்பர் உருளையின் மேல்பகுதியில் உள்ள நீர்த் துவாரம் வழியே சூடேற்றப்பட்ட 45 டிகிரி செல்சியஸ் தண்ணீரை ஊற்றவேண்டும். பிறகு அளவுகள் குறிக்கப்பெற்ற விந்து சேகரிக்கும் குடுவையை செயற்கை சினைப்பையின் குறுகிய முனைப்பகுதியில் செருகவேண்டும். பின்னர் செயற்கை சினைப்பையின் உள்பகுதியில் ஜெல்லியை தடவவேண்டும். அதன் மூலம் நீர்ப்பகுதியில் அழுத்தத்தை உருவாக்கலாம்.  இவ்வாறு செய்வதன் மூலம் இயற்கையான சினைப்பை அமைப்பை செயற்கை முறையில் உருவாக்கலாம்.
ஒவ்வொரு முறை விந்து சேகரிக்கும் போதும் செயற்கை சினைப் பையின் வெப்பநிலையைச் சரிபார்த்துக்கொள்ளவேண்டும். காளைகள் தாமதித்தாலோ, செயற்கை சினைப்பையில் வெப்பநிலை குறைந்தாலோ விந்து வெளிப்படும் தன்மை மாறுகின்றது. அவ்வாறு விந்து வெளிப்பட்டாலும் வெளிவரும் விந்து சிறுநீர் போன்றவற்றில் அசுத்தம் அடைந்து உபயோகம் இல்லாமல் போக வாய்ப்புகள் அதிகம்.
செயற்கை கருப்பை மூலம் விந்து சேகரிக்கும் செயல்முறை

பசு அல்லது பொம்மை மாடு இருக்கும் இடத்திற்கு காளை மாட்டைக் கொண்டு வரவேண்டும். காளைகள் இனச்சேர்க்கைக்கு பசு அல்லது பொம்மை மாட்டின் மீது ஏறும் போது சுமார் 45 டிகிரி கோணத்தில் காளையில் இனச்சேர்க்கை உறுப்பிற்கு (ஆண்குறி) ஏற்றவாறு வலது கைப்பழக்கம் உள்ளவர்கள் இடது கையினால் பிடித்துக்கொள்ளவேண்டும். பிறகு காளை இனச்சேர்க்கைக்கான பசு மீது ஏறும் போது, ஆண் குறியின் தோல் பகுதியைப் பிடித்து மேலும் காளையின் ஆண்குறியின் முனைப்பகுதி செயற்கை கருப்பையினுள் உள்ளே செல்ல வழிவகுக்க வேண்டும். இவ்வாறு செய்யும் போது, ஆண்குறியின் சிவந்த பகுதியைத் தொடாமல் இருப்பது நன்மை பயக்கும். காளை ஏறி இறங்கிய பின்னர் செயற்கை கருப்பையில் உள்ள காற்றுத் துவாரத்தை திறப்பதன் மூலமும், நீர்த் துவாரத்தைத் திறப்பதன் மூலமும் நீரை வெளியேற்ற வேண்டும். அவ்வாறு செய்வதன் மூலம் செயற்கை கருப்பையிலுள்ள விந்துவானது விந்து சேகரிக்கும் குடுவை அதன் இணைப்பில் இருந்து அகற்றி அக்குடுவைக்கு எவ்வித அசுத்தம் ஏற்படாதவாறு, அதனை பஞ்சு கொண்டு துடைத்து ஆராய்ச்சிக்கூடத்திற்கு எடுத்துச் செல்லவேண்டும்.


விந்து சேகரிப்பு

விந்து பாதுகாப்பு

சேகரிக்கப்பட்ட விந்துக்களை உறை நிலைக்குக் கொண்டு சென்று 16 ஆண்டுகள் வரை பாதுகாக்க முடியும். 1949ல் பிரிட்டிஷ் அறிஞர் ஒருவர் விந்துப் பாதுகாப்பில் கிளிசராலை விந்துவுடன் சேர்க்கும் போது அது விந்து உறைதலைக் குறைப்பதைக் கண்டறிந்தார். மேலும் கிளிசரால் விந்துவிலுள்ள நீரை நீக்குவதால் விந்துவினுள் குளிர்க்(ஐஸ்) கட்டிகள் உருவாவதைத் தடுக்கிறது. இதனால் இக்குளிர்கட்டிகளின் சேதத்திலிருந்து விந்துவைப் பாதுகாக்க முடியும். விந்துவை உறைய வைத்துப் பாதுகாப்பதில் 2 முறைகள் கடைப்பிடிக்கப்படுகின்றன. அவை.
1. உலர் பனிக்கட்டி மற்றும் ஆல்கஹால் (100 டிகிரி பாரன்ஃஹீட்)
2. நீர்ம நைட்ரஜன் (320 டிகிரி ஃபாரன்ஹீட் அல்லது 190 டிகிரி செல்சியஸ்)
இவ்விரண்டில் நீர்ம நைட்ரஜன் (Liquid Nitrogen)சிறந்தது. ஏனனெில் இம்முறையில் விந்துவின் தன்மை குன்றாமல் அப்படியே நீண்ட நாட்கள் வரை இருக்கும். ஆனால் உலர் பனிக்கட்டி ஆல்கஹால் முறையில் விந்து சரியான வெப்பநிலையில் பராமரிக்கப்படாவிடில், அதன் வளம் குன்ற வாய்ப்புள்ளது. நீர்ம நிலையில் உள்ள விந்துவை 40 டிகிரி பாரன்ஃஹீட்டில் 1 முதல் 4 நாட்கள் வரை பாதுகாக்க முடியும்.
விந்தானது கண்ணாடியாலான குடுவை போன்ற அமைப்பில் சேகரித்து வைக்கப்படுகிறது. மற்றொரு முறையில், ஃபிரெஞ்ச் குழாய் அமைப்பில் சேகரித்து வைக்கப்படுகிறது. பல செயற்கைக் கருவூட்டல் நிறுவனங்கள், இந்த பிரெஞ்ச் குழாய் அமைப்பையே பின்பற்றுகின்றன.
சில முறைகளில் செயற்கை நிறமூட்டிகள் பயன்படுத்துகின்றனர். இதன் மூலம் எந்த இனத்திலிருந்த எடுக்கப்பட்ட விந்து என்பதை இனங்காணுதல் எளிது. எந்த முறையில் சேகரித்தும் பாதுகாத்தாலும் ஒவ்வொரு காளையின் விந்துவுக்கும் தனித்தனியே அடையாளக் குறியிடுதல் அவசியம்.
விந்துவை உட்செலுத்தும் முறைகள்

வெவ்வெறு இனங்களைப் பொறுத்து பல்வேறு முறைகள் கையாளப்படுகின்றன. அவை.
1.      ஓட்டை வழியே உட்செலுத்துதல்
2.      சினைப் பையில் விந்துவை வைத்தல்
3.      மலப்புழை வழியே விந்துவை உட்செலுத்துதல்
மலப்புழை வழியே விந்துவை உட்செலுத்துதல்

கால்நடைகளில் இந்த முறையே பரவலாகக் கையாளப்படுகிறது.சூட்டில் உள்ள மாட்டை, கால்நடை மருந்தகம் அல்லது விந்து உட்செலுத்தம் செய்யும் இடத்திற்கு அழைத்து வர வேண்டும். சினை ஊசி போடுபவர் கைகளை சுத்தமாக சோப்பு போட்டு சுத்தம் செய்து கொள்ளவேண்டும். பின்பு உறைநிலையிலிருந்த விந்துவானது தன்னிலை (நகரக்கூடிய நிலை) அடைந்தவுடன் கிருமி நீக்கம்  செய்யப்பட்ட செயற்கைக் கருவூட்ட ஊசியினுள் போடவேண்டும். பின்பு அதை ஒரு பிளாஸ்டிக் உறையால் மூடிவிடலாம். சினை ஊசி போடுபவர் இடது கையில் உறையை அணிந்து கொண்டு சோப்பு போன்ற ஏதேனும் இளக்கியை உறை மேல் தடவிக் கொள்ளவேண்டும். பின்பு இந்த கருவூட்டல் ஊசியை மலப்புழை வழியே கருப்பையின் அருகில் கொண்டு சென்ற விந்துக்குழாயில் வைத்துவிடவேண்டும். குழாயானது உட்சென்று விந்துவை கருப்பையில் சேர்த்து விடும். பின்பு கருவூட்ட உட்செலுத்திய ஊசியை எடுத்துக் கொள்ளவேண்டும்.

உட்செலுத்துதல்
இம்முறையில் ஊசியை உட்செலுத்தி ஊசியானது கருப்பையில் கொண்டு சென்று விந்துவை வைக்க ஒரு விசை செலுத்தப்படுகிறது. பின்பு ஊசி வெளியில் எடுக்கப்பட்டு விடுகிறது.
குடுவை உட்செலுத்தும் முறை

இம்முறையில் ஒரு சிறிய கண்ணாடிக் குடுவையானது பசுவின் சினைப்பை வரை கொண்டு செல்லப்படுகிறது. இந்த குடுவை வழியே விந்துவை செலுத்தி கருப்பையில் விந்து விழுமாறு செய்யப்படுகிறது. இம்முறையில் குடுவையானது நன்கு கழுவி கிருமி நீக்கம் செய்யப்பட்டிருக்கவேண்டும்.
சினைப்பை முறை

இம்முறையில் விந்து உட்செலுத்தும் ஊசியை கையிலேயே எடுத்துச் சென்று சினைப்பையில் விந்து விடுவிக்கப்படுகிறது. இவ்வாறு செய்யும்போது கையில் உள்ள கிருமியால் பெண் இனப்பெருக்க உறுப்புகள் பாதிக்கப்படலாம்.
விந்து சேகரிப்பும், பாதுகாப்பும்

விந்துக்களை சேகரித்து வைக்க, உறைய வைக்கும் முறை கண்டறியப்பட்ட பின்பு தான் விந்துப் பாதுகாப்பு முழுமையடைந்தது. இம்முறை மூலம் விந்துக்களை எந்த ஒரு சேதாரமுமின்றி நீண்ட நாட்கள் சேகரித்து வைக்க முடிகிறது. மேலும் வெகு தூரங்களுக்கு, வேறு கண்டங்களுக்குக்கூட எடுத்துச் செல்வதன் மூலம் பல்வேறு நாடுகளின் அதிக உற்பத்தி உள்ள இனங்களை பரிமாற்றம் செய்து கொள்ள இயலும். இம்முறை முலம் எந்த ஒரு விவசாயியும் தான் வளர்க்க விரும்பும் இனத்தின் விந்துக்களை எளிதில் பெற முடிகிறது.
இந்தியாவின் எல்லா மாநிலங்களிலும் இம்முறை விந்துச் சேகரிப்புக் காணப்படுகிறது. குழாயில் விந்து சேகரித்தல் முதன் முதலில் பிரான்சில் சேகரிக்கப்பட்டது. விந்துவை உறைய வைத்துப் பாதுகாக்கும் முறையில், பல நீர்மங்கள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. அவையாவன.
சோடியம் சிட்ரேட் டைஹைட்ரேட் 2.4-2.0 கிராம் 8.0 மிலி 25.0 சதவிகிதம் கொள்ளளவு 50000 அலகுகள் / 100 மிலி விந்து ஃபிரக்டோஸ் கிளிசரால் முட்டை மஞ்சள் கரு பெனிசிலின் நீர்த்த நீர்மங்கள், டைஹைட்ரோ ஸ்ரெட்டோமைசின் 50 மிகி / 100 மிலி நீர்த்த விந்தணுக்கள் நீர்த்த இரு கண்ணாடியில் காய்ச்சி வடித்த நீர் 100 மிலி.
கிளிசரலானது விந்துவில் உள்ள நீரை உறிஞ்சிக் கொள்வதால் அந்நீர் குளிர் கட்டிகளாக மாறுவது தடுக்கப்படுகிறது. இல்லையெனில் 196 டிகிரி செல்சியஸ் குளிர் கட்டிகள் விந்துக்களை சேதப்படுத்தும். இக்கலவையில் சுக்ரோஸ் சேர்ப்பதால் நீண்ட நாட்களுக்கு விந்துவிற்குத் தேவையான ஊட்டச்சத்துக்களை அளிக்கிறது.
உறையவைக்கப்பட்ட விந்துவானது ஒற்றை இழைக் கண்ணாடி அல்லது பிளாஸ்டிக்கால் ஆன உறிஞ்சு குழலில் + 5 டிகிரி செல்சியஸ் வெப்பநிலையில் அடைக்கப்படுகிறது. உறைநிலை செயலில் கிளிசரால் அளவு 7-7.6 சதவிகிதம் இருக்கவேண்டும். நோய்க்கிருமிகளைக் கட்டுப்படுத்த கிருமி நாசினிகளைச் சேர்க்கவேண்டும். விந்துவானது 1 மி.லி விந்துவில் 20 மில்லியன் நகரும் விந்தணுக்கள் மட்டுமே இருக்குமாறு, அடர்வு நீக்கம் செய்யப்பட வேண்டும். விந்துவை உறை நிலைக்கு எடுத்துச் செல்லும் போது படிப்படியாக வெப்பநிலையைக் குறைக்க வேண்டும். வெப்பநிலை இறுதியில் -79 டிகிரி செல்சியஸ் அளவில் இருக்க வேண்டும். 3-5 நிமிடங்களுக்குள் -75 டிகிரி செல்சியஸ் கொண்டு வருதல் விரைவுக் குளிர்தல் முறையாகும். மெதுவாகக் குளிர்விக்கும் முறையில் +5 டிகிரி செல்சியஸ் லிருந்து -15 டிகிரி செல்சியஸ் வரை நிமிடத்திற்கு 1 டிகிரி செல்சியஸ் குறைக்க வேண்டும். -15 டிகிரி செல்சியஸ் -31 டிகிரி செல்சியஸ் நிமிடத்திற்கு 2 டிகிரி செல்சியஸ் குறைக்கவேண்டும். -31 டிகிரி செல்சியஸ் -75 டிகிரி செல்சியஸ் வரை 4-5 டிகிரி செல்சியஸ் நிமிடத்திற்குக் குறைக்கலாம். இந்த முறையில் குளிர்விக்க 40 நிமிடங்கள் ஆகும். பின்பு -76 டிகிரி செல்சியஸ் வரை உடனே குறைத்துக் கொள்ளலாம். உறைய வைக்கப்பட்ட விந்துவானது நீர்த்து, உறை நிலை அடைந்த விந்துக்களின் தன்மையை அதிகரிக்கச் செய்கிறது. மேலும் இவ்வாறு அடர்வு குறைந்த விந்துக்களின் விலையும் குறைவு. மாற்றி மாற்றி ஒன்றுவிட்ட நாட்களில் மீண்டும் உட்செலுத்திக் கொள்ளலாம். இவ்வாறு நீர்ம நைட்ரஜனானது, விந்துவை அதிக நாள் சேகரித்து வைப்பதில் முக்கியப் பங்காற்றுகிறது.
கால்நடையில் செயற்கைக் கருவூட்டம்

செயற்கை முறைக் கருவூட்டம் என்பது காளை மாடுகளில் இருந்து விந்தணுக்களைச் சேகரித்து, பாதுகாத்துத் தேவையான போது பசு மாடுகளின் இனப்பெருக்க உறுப்பில் கருவுற வைப்பதாகும். இம்முறையின் மூலம் கால்நடைகளில் கிடைக்கும் பயன்பாடுகளாவன:
விந்தணுக்களின் முழுமையான பயன்பாடு

இயற்கையான இனச்சேர்க்கையில் நிறைய விந்தணுக்கள் தேவைக்கதிகமாகவே மாட்டினுள் செலுத்தப்படுகிறது. இதனால் தேவையான அளவு அதாவது ஏற்றுக் கொண்ட அளவு போக, மீதமுள்ள அனைத்து விந்துக்களும் வீணாகின்றன. அதோடு இயற்கை இனச்சேர்க்கையில் அழுத்தம், வலி போன்றவை அதிகமாக இருக்கும். இவ்விரு குறைகளும் இனச்சேர்க்கை எண்ணிக்கையைக் குறைப்பதன் மூலம் ஓரளவு கட்டுப்படுத்தலாம். ஆனால் செயற்கைக் கருவூட்டலில் விந்துக்களை நீர்த்து, தேவையான அளவே செலுத்தப்படுவதல் வீணாவது குறைகிறது. மேலும் எவ்வளவு தொலைவு வேண்டுமானாலும் எடுத்துச் செல்லலாம். நம் நாட்டில் இல்லாத, நல்ல உற்பத்தி உடைய இனங்களின் விந்துக்களைப் பிற நாட்டில் இருந்து தருவித்துப் பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம்.
நல்ல மரபியல் திறனுள்ள காளைகளின் விந்துக்களைத் தேர்ந்தெடுத்துப் பயன்படுத்துதல்

செயற்கைக் கருவூட்டலில் குறைந்த காளைகளைக் கொண்டு அதிக அளவு சந்ததிகளை உருவாக்க முடியும். எனவே நமக்குத் தேவையான நாம் விரும்பும் பண்புகள் கொண்ட காளையைத் தேர்ந்தெடுத்து, அதன் மரபியல் குணங்களை ஆராய்ந்து பின்பு அதிலிருந்து பல கன்றுகளை உருவாக்கலாம். இம்முறையில் காளைகளின் திறனை அறிந்து பின்பு அதன் விந்துக்களை சேகரித்துக் கொள்ளலாம்.
குறைந்த செலவு

காளை மாடுகள் பசுக்களை விட அளவில் பெரியவை. இவை தீவனங்களும் அதிக அளவில் எடுக்கும். மேலும் இதற்கான கொட்டகை அமைப்பு, பராமரிப்பச் செலவுகளும் அதிகம். ஆகையால் மந்தையில் குறைந்தது 2 அல்லது 3 காளைகளைப் பராமரிக்க ஆகும் செலவை விட செயற்கைக் கருவூட்டலில் கிடைக்கும் சிறந்த பொலி காளைகளின் விந்துக்களின் செலவு குறைவே.
கால்நடை மற்றும் விவசாயத்திற்கும் பாதுகாப்பானது

காளையானது அளவில் பெரியதாகவும், இனச்சேர்க்கை காலத்தில் அதிக வேகத்துடனும், கட்டுக்கடங்காமல் திரியும். இதனைக் கையாள்வதும் கடினம். மேலும் பசுக்களின் மேல் காளைகள் தாவும் போது பசுவிற்கோ காளைக்கோ காயங்கள் ஏற்பட வாய்ப்புண்டு. செயற்கைக் கருவூட்டலில் இந்த அபாயங்கள் தவிர்க்கப்படுகின்றன.
நோய் பரவும் அபாயம் குறைவு

இயற்கை முறை இனப்பெருக்கத்தில் காளையில் ஏதேனும் நோயிருந்தால் அல்லது ஏதேனும் நுண்ணியிரிகள் காளையிடமிருந்து பசுவுக்கும் பரவும் வாய்ப்புக்கள் அதிகம். ஆனால் செயற்கை கருவூட்டலில் சேகரிக்கப்பட்ட விந்துவில் ஏதேனும் நோயிருந்தால் அது சோதனை செய்யப்பட்டு நீக்கப்படுகிறது. இதனால் மரபியல் அல்லது பிற நோய்கள் காளையிடமிருந்து பரவுவது தடுக்கப்படுகிறது.
தீமைகள்

பல நன்மைகள் இருப்பினும் இம்முறையில் சில குறைபாடுகளும் உள்ளன.
1.      இம்முறைக்கு அதிக ஆள் தேவைப்படுகிறது.
2.      மாடு சூட்டில் இருக்கிறதா என்பதை விவசாயிகள் சரியாக கவனிக்கவேண்டும்.
3.      விந்து சேகரிக்க தேர்வு செய்யப்படும் காளையும் நல்ல சந்ததி உற்பத்தி உள்ளதாக இருக்கவேண்டும். இல்லையெனில் எதிர்பார்த்த பலன் கிடைக்காது.
4.      அதே போல் சேகரித்த விந்துவை சோதனைக்குப்பட்படுத்தி நோய்க்காரணிகளற்றதா என்பதை பரிசோதித்துக் கொள்ளுதல் வேண்டும்.
(ஆதாரம்: www.naweb.iaca.org)
செயற்கைக் கருவூட்டலின்போது கவனிக்க வேண்டியவை

பசுவில் ஊசி செலுத்துவதற்கு நன்கு பயிற்சி பெற்ற திறமையான நபர் வேண்டும். சினை ஊசி போடுபவர் சரியாக கருப்பையினுள் விந்தணுவை செலுத்தாவிட்டால் மாடு சினை பிடிக்காது. எனவே முறையான பயிற்சியின்றி செய்தால் அது பயனற்றதாகிவிடும்.
பழங்காலத்தில் பின்பற்றி வந்த செயற்கைக் கருவூட்டல் முறைகள் இயற்கை முறை போன்றே இருந்தன. இதற்கு நிறைய விந்துணுக்கள் தேவைப்பட்டன. எனவே சினைப் பை முறை முழுமையான பலன் தரவில்லை. பின்பு வந்த குடுவை முறையிலும் உபகரணங்கள் சரியாக சுத்தம் செய்யப்பட்டிருக்காவிடில், சரியான பலன் கிட்டவில்லை. இறுதியில் இப்போது மலப்புழை வழியே சினைப்பையில செலுத்தும் முறையே நன்கு பயன் தருகிறது.
மலப்புழை வழியே சினைப்பைக்குள் செலுத்தும் முறை நன்கு சுத்தம்  செய்யப்பட்ட வடிகுழாயில் குளிர்விக்கப்பட்டு உறைநிலை குறைந்த விந்துக்களை வைத்து சினைப்பைக்குள் செலுத்தப்படுகிறது. அவ்வாறு செலுத்தம்போது செலுத்துபவர் கண்டிப்பாக உறை அணிந்திருக்கவேண்டும். அவர் அந்த வடிகுழாயை கவனமாக உருண்டையான மடிப்புகள் வழியே எடுத்துச் சென்றபின், அக்குழாயானது கருப்பையின் கழுத்துப்பகுதியை அடைகிறது. விந்தணுக்களை கவனமாக வெளியேற்ற வேண்டும். சில விந்தணுக்கள் கருப்பையினுள்ளும் சில கழுத்துப்பகுதியிலும் விழுமாறு கவனமாக வெளியேற்ற வேண்டும். கருப்பையின் அளவு சிறியதாக இருப்பதால் உள்ளே அதிகம் செலுத்தி ஏதும் காயம் பட்டுவிடாமல் பார்த்துக் கொள்ளுதல் நலம். அதே சமயம் விந்துக்கள் வடிகுழாயிலேயே தங்கிவிடக்கூடாது. ஏற்கெனவே ஒரு முறை கருவூட்டல் செய்த மாடுகளுக்குச் சினைப் பிடிக்க சந்தர்ப்பம் இருப்பதால் வடிகுழாயை மிகவும் உட்செலுத்தக்கூடாது.
இம்முறை சிறிது கடினமாக இருந்தாலும் முறையாகப் பயிற்சி பெற்றபின் செய்வதானால் பிற முறைகளை விட அதிக பலன் தரக்கூடியது. அதே நேரம் சரியான சுகாதார முறைகளையும் மேற்கொள்ளவேண்டும்.
சினைப் பிடிக்க ஏற்ற நேரம்

கருவூட்டல் முறை வெற்றி வெற அடிப்படைக் காரணம் மாடுகள் சரியான சூட்டில் சினைக்குத் தயாராக உள்ளனவா என்று பார்த்துச் செய்வதே ஆகும். பல்வேறு ஆய்வுகள் இதில் மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளன.
டிரிம் பெக்கர் மற்றும் டேவிஸ் என்பவர்கள் நெப்ராய்காவில் 1943ல் நடத்திய சோதனைப்படி அதிகமான பசுக்களுக்கு சினை பிடிப்பது மையச் சினைப்பருவத்தில் தான், ஏனெனில் பருவம் ஆரம்பித்து 8-10 மணி நேரத்தில் தான் சூலகத்திலிருந்து சூலகம் வெளிப்பட்டு முட்டைக்குழாயை வந்தடைகிறது. இதையே, காலையில் பருவத்திற்கு வரும் மாட்டை மாலையிலும் மாலையில் பருவத்திற்கு வரும் மாட்டை அடுத்த நாள் காலையிலும் கருவூட்டல் செய்வது நல்லது எனக்கூறுகிறோம். மேலும் மாட்டின் விந்தானது 18-24 மணி நேரம் கர்ப்பப்பையில் உயிருடன் இருக்கும்.
கருமுட்டை வெளியான பின்பு 12 மணி நேரம் கழித்து கருவூட்டல் செய்தால் சினைப்பிடிப்பு விகிதம் குறைந்துவிடும். 12-24 மணி நேரத்திற்குள் கருமுட்டையானது, கருவாக உருவாகும் தன்மையை இழந்து விடுகின்றது. எனவே குறிப்பிட்ட காலத்தில் கருவூட்டல் செய்தால் சினைப்பிடிப்பது அதிகரிக்கும்.
கருவூட்டல் செய்யும் நேர அட்டவணை
ஈஸ்ட்ரஸ் வெளிக் காட்டும் பசுக்கள்
கருவூட்டல் செய்ய வேண்டிய நேரம்
கருவூட்டல் செய்ய வேண்டிய நேரம்
காலையில்
அதே நாளில்
அடுத்த நாளில்
மாலையில்
அடுத்த நாள் காலையில் / முன்பகலுக்குள்
பின்பகல் 3 மணிக்கு மேல்
(ஆதாரம்: www.world_agriculture.com)
நோய் மேலாண்மை

பித்தப்பை நோய்

இந்நோய் அனப்பிளாஸ் மார்ஜிநேல், அனாபிபிளாஸ்மா சென்டிரேல் என்ற ஓரணு உயிரியால் மாடு மற்றும் எருமைகளில் பாதிப்பை ஏற்படுத்துகிறது. இது இரத்தம் உறிஞ்சும் உண்ணிகள், பேன்கள் மூலம் பரவுகிறது. மேலும் ஊசிகள், கொம்பு நீக்கும் கருவிகள், ஆண்மை நீக்கம் செய்யும் கருவிகள், அடையாளக் குறியிடும் கருவிகள் மூலமும் பரவுகிறது. இந்த நுண்ணுயிரியானது இரத்தச் செல்களை அழிப்பதால் இரத்தசோகை, எடை குறைவு, மூச்சுத் திணறல் போன்றவை ஏற்படும். அதோடு பாதிக்கப்பட்ட கால்நடையில் காய்ச்சல் அதிகமாகி பின்பு குறையும். பசியின்மை, மூக்கு காய்தல் மற்றும் மருத்துவம் செய்யாமல் அதிக நாட்களானால் மஞ்சள் காமாலை ஏற்படும். வயது முதிர்ந்த மாடுகளுக்கு பாதிப்பு அதிகமாக இருக்கும்.

பண்ணையில் ஏதேனும் மாடு இந்நோயினால் பாதிக்கப்பட்டால் உடனே தடுப்பு நடவடிக்கையாக உண்ணிகள், பேன்களைக் கட்டுப்படுத்த வேண்டும். முடிந்தவரை நோயின் ஆரம்பக் காலத்திலேயே சிகிச்சையளித்தல் சிறந்தது.

தடுப்பு முறை

சிடிசி எனப்படும் ‘குளோர்டெட்ராசைக்ளின்’ அனாப்பிளாஸ்மாசிஸைக் கட்டுப்படுத்துகிறது. இதை 0.5 மிகி / 16 உடல் எடைக்கு அளவு உட்கொள்ளச் செய்யலாம். கிருமி நாசினி மற்றும் பிற மருந்துகள் மூலம் உண்ணி,பேன் போன்றவற்றைக் கட்டுப்படுத்த வேண்டும்.
பாக்டீரியா கிருமியால் வரும் நோய்கள்

அடைப்பான் நோய்

இந்நோய் பாக்டீரியா கிருமியால் ஏற்படும் நோயாகும். மாடுகளை மட்டுமல்லாமல், மனிதர்களையும் தாக்கும் தன்மையுடையது.  நம் நாட்டில் எல்லா இடங்களிலும் குறிப்பாக வெப்பம் மிகுந்த, ஈரக்கசிவுள்ள, காற்றோட்ட வசதியுள்ள இடங்களிலும் இந்நோய் அதிகம் காணப்படுகிறது.
இந்நோய்க் கிருமிகள் உடலிலிருந்து வெளியேறியவுடன் காற்றுடன் சேர்ந்து விரைவில் அழிக்க முடியாத ஸ்போர்களாக மாறி விடுகின்றன. கிருமிகள் தன் வெளிப்புறமாகக் கெட்டியான கவசத்தை ஏற்படுத்திக் கொள்கின்றன. கிருமி நாசினிகள் எளிதில் இக்கவசத்தினுள் சென்று நுண்கிருமிகளை அழிக்க முடியாது. இத்தகைய ஸ்போர்கள் நிலத்தில் தங்கி அவ்வப்போது மாடுகளைத் தாக்கி, பெருத்த சேதத்தை ஏற்படுத்துகின்றன. இத்துடன் தண்ணீரில் கலந்து நீண்ட தூரம் எடுத்துச் செல்லப்பட்டு பிற மாடுகளுக்கு நோயையும் ஏற்படுத்துகின்றன.
நோய் அறிகுறிகள்
1.      இந்நோயால் மாடுகளில், திடீரென்று வலிப்பு ஏற்பட்டு இறந்து விடும். இறந்தவுடன் மூக்கு, வாய், ஆசனம் போன்றவற்றிலிருந்து கருமை நிறமான இரத்தம் வெளியேறும்.
2.      காய்ச்சல் அதிக அளவு, 41 டிகிரி செல்சியஸ் வரை இருக்கும்.
3.      ஓரிரு நாட்களில் நோயின் வேகம் தணியும் போது காய்ச்சல் இருக்கும். மாடுகளில் உணர்வு இழப்பு ஏற்பட்டு பிறகு இறந்து விடும்.
தடுப்பும் பாதுகாப்பும்
1.      நோயுள்ள பகுதிகளில் நோய் ஏற்படும் காலத்திற்கு ஒரு மாதத்திற்கு முன்பாக அடைப்பான் தடுப்பூசி போடவேண்டும். நோயில்லாப் பகுதிகளில் தடுப்பூசி தேவை இல்லை.
2.      இந்நோயால் இறக்கும் முன்பு, இரத்தப் பரிசோதனை செய்து நோய் இருப்பதை உறுதி செய்த பின்பு சுகாதார முறைப்படி அப்புறப்படுத்த வேண்டும். இதற்குப் பின்பு மாட்டின் தோலை உரிக்கவோ அல்லது இறப்பரிசோதனையோ செய்யவோ கூடாது. காரணம் இக்கிருமிகளை வெளியில் காற்றுடன் கட்டுப்படுத்துவதும் கடினம். எனவே மாட்டை ஆழமான குழியில் புதைத்தோ அல்லது எரித்தோ அப்புறப்படுத்தவேண்டும்.
3.      இரத்தக்கசிவுடன் உள்ள பொருட்கள் அனைத்தையும் எரித்துவிடவேண்டும். அந்த இடத்தை 3 சதம் பீனால் கரைசலைக் கொண்டு சுத்தம் செய்ய வேண்டும்.
தொண்டை அடைப்பான்

இந்நோய் பெரும்பாலும் மழைக்காலத்தில் குறிப்பாக நீர்ப்பாசனம், வெள்ளப்பெருக்கு மிகுதியாக உள்ள பகுதிகளில் காணப்படுகிறது. கறவை மாடுகள் குறிப்பாக எருமை மாடுகள், இந்நோயால் அதிகம் பாதிக்கப்படுகின்றன. தூரப்பயணத்திற்குப் பின்பும் அதிக நேரம் குளிர் மற்றும் மழையின் பாதிப்பிற்கு பின்பும் இந்நோய் ஏற்படுகிறது. கலப்பினப் பசுக்கள் அதிகம் பாதிக்கப்படுகின்றன.
நோய் அறிகுறிகள்
1.      கடுமையான காய்ச்சல் ஏற்படும்.
2.      கண்கள் சிவந்து வீங்கிக் காணப்படும்.
3.      தலை, கழுத்து, தொண்டை, மார்பு போன்ற பகுதிகளில் வீக்கம் ஏற்படும். வீக்கம் சூடாகவும், வலியோடு கூடியதாகவும் இருக்கும்.
4.      குடற்பகுதி பாதிக்கப்பட்டால் வயிற்றுப் போக்கு காணப்படும். சாணம் இளகி இரத்தம் கலந்திருக்கும்.
5.      நுரையீரல் பாதிக்கப்பட்டு மூச்சுத் திணறல் ஏற்படும்.
6.      வாயிலிருந்து மிகுதியான உமிழ்நீரும் வழிந்து கொண்டிருக்கும். நாக்கு தடித்துக் கறுப்பாகி விடும்.
7.      மாடுகள் எதையும் விழுங்கவும், மூச்சு விடவும் முடியாமல் திணறும்.
தடுப்பும் பாதுகாப்பும்
1.      எல்லா மாடுகளுக்கும் மழைக்காலத்திற்கு ஒரு மாதத்திற்கு முன்பே தடுப்பூசி போடவேண்டும்.
2.      நோயுற்ற மாடுகளை உடனடியாக மற்ற மாடுகளிடமிருந்து பிரித்து, தகுந்த மருத்துவம் செய்து பாதுகாக்கவேண்டும்.
3.      பொதுச் சுகாதாரம் நன்கு பராமரிக்கப்படவேண்டும். தொடக்க நிலையில் ஏற்ற மருத்துவம் செய்வதால், பாதிக்கப்பட்ட மாடுகளைக் காப்பாற்றி விடலாம்.
சப்பை நோய்

இந்நோய் வெப்பம் அதிகமாகவும் காற்றின் ஈரப்பதம் கூடுதலாகவும் உள்ள பகுதிகளிலுள்ள மாடுகளைப் பெரும்பாலும் பாதிக்கிறது. இதுவும் ஓர் மழைக்கால நோயாகும். நல்ல ஆரோக்கியமான திடமான இளம் மாடுகளை 6 மாத வயது முதல் 3 ஆண்டு வயது வரை அதிகம் பாதிக்கிறது. இந்நோய் பாக்டீரியா கிருமியால் ஏற்படுகிறது.
நோய் அறிகுறிகள்
  • திடீரென்று கடுமையான காய்ச்சல் ஏற்படும்.
  • தொடை அல்லது முன்கால் சப்பையிலோ அல்லது கழுத்து போன்ற சதைப்பிடிப்புள்ள பகுதிகளிலோ வெப்பம் மிகுதியாகவும் வலியோடு கூடியதும், கடினமான தன்மையுள்ள பெருத்த வீக்கம் காணப்படும். இதன் காரணமாக மாடுகள் நடக்க முடியாமல் நொண்டும்.
  • இதன் பிறகு வீக்கம் குறைந்து, வலியற்று, வீக்கத்திற்குள் காற்று இருப்பதாலும், விரல் கொண்டு அழுத்தும் போது நறநறவென்ற சத்தம் வரும். வீக்கம் ஏற்பட்டுள்ள இடத்திலுள்ள தோலின் நிறம் கருப்பாக இருக்கும்.
  • நோய்க் கண்ட 48 மணி நேரத்தில் உடனடியாக மருத்துவம் செய்யாமல் போனால், மாடுகள் இறந்து விடும்.
தடுப்பும் பாதுகாப்பும்
1.      மழைக்காலத்திற்கு சுமார் 1 மாத்திற்கு முன்பே ஒவ்வொரு ஆண்டும் மாடுகளுக்குத் தடுப்பூசி போடவேண்டும்.
2.      நோய் அறிகுறிகள் தென்பட்டவுடன் மாட்டைப்பிரித்துத் தனியாக ஒதுக்குப்புறமாக வைத்துக் கண்காணிக்கவேண்டும். கால்நடை மருத்துவரின் உதவியுடன் உடனடியாக மருத்துவம் செய்யவேண்டும். அவ்வாறு செய்தால் மாட்டை உறுதியாகக் காப்பாற்றிவிடலாம்.
3.      சிகிச்சை அளிக்காவிட்டால் நோய்க்கண்ட மாடுகள் 5-7 நாட்களில் இறந்துவிடும். இறந்த மாடுகளைச் சுகாதார முறைப்படி அப்புறப்படுத்தவேண்டும். இறந்த இடத்தை, கிருமி நாசினி கொண்டு சுத்தம் செய்யவேண்டும்.
கருச்சிதைவு நோய்

இந்நோய், பாக்டீரியா நுண்கிருமியால் ஏற்படுகிறது. இந்நோய், அதிக பால் தரும் கலப்பினப் பசுக்களில் அதிகம் பொருட் சேதத்தை ஏற்படுத்துகிறது. இந்நோயால் கன்று வீச்சு, நஞ்சுக்கொடி தங்குதல், மீண்டும் எளிதில் சினை பிடிக்காமை, பால் உற்பத்திக் குறைவு போன்ற பல் காரணங்களால் இழப்பு ஏற்படுகிறது. இந்நோய் நோயுற்ற மாட்டின் நஞ்சுக் கொடி, இரத்தப் போக்கு போன்றவற்றை தொட்டு சுத்தம் செய்வத மூலமாகவும் மனிதர்களுக்குப் பரவுகிறது. பாலை நன்கு கொதிக்க  வைத்தபின் பருகவேண்டும்.
நோய் அறிகுறிகள்
1.      இந்நோய் காரணமாகச் சினை மாடுகளில் கருப்பையில் நோய் ஏற்பட்டு, கருத்தரித்த 5 முதல் 8 மாத காலம் வரையிலும் கன்ற வீச்சு ஏற்படும்.
2.      கன்று வீச்சு ஏற்பட்டபின் நஞ்சுக் கொடி கருப்பையில் இருந்து வெளி வராமல் தங்கி விடும்.
3.      பசுவின் அறை அல்லது பெண் பிறப்புறுப்பிலிருந்து சீழ் போன்ற திரவம் வடியும்.
4.      கருச்சிதைவுற்ற மாடுகள் சினைக்கு வர கால தாமதம் ஆகும். சினை பிடிக்காது.
தடுப்பும் பாதுகாப்பும்
1.      ஆறு மாதத்திற்கு ஒரு முறை மாடுகளை இரத்தப் பரிசோதனை செய்து இந்நோய் இருப்பின், பண்ணையிலிருந்து அப்புறப்படுத்தவேண்டும்.
2.      மாடுகளைப் புதிதாக வாங்கும் பொது இரத்தப் பரிசோதனை செய்த பிறகே வாங்கவேண்டும்.
3.      நோயுற்ற மாடுகளைக் கொட்டகையில் இருந்து அகற்றிவிடவேண்டும்.
4.      இறந்த கன்று, நஞ்சு, இரத்தம் போன்றவற்றை மிகவம் சுகாதாரமுடன் அப்புறப்படுத்தவேண்டும். பயன்படுத்தப்பட்ட வைக்கோல் போன்ற பொருட்களை எரித்துவிடவேண்டும்.
5.      நஞ்சுக் கொடியை அகற்றும் போது கைக்கு உறை அணியவேண்டும். தேவையான சுகாதார முறைகளைப் பின்பற்றவேண்டும்.
6.      கன்று வீசியவுடன் வாலின் நுனிப்பகுதியில் கர்ப்பப் பையிலிருந்து வெளியேறம் இரத்தம் தங்கி மாடு வாலை வீசும் போது, பக்கத்திலுள்ள தண்ணிர், தீவனத் தொட்டி மற்றும் மாட்டின் கண், வாய், மூக்கில் பட்டு நோய் பரவ நேரும். கன்று வீசிய மாட்டை உடனே தனியாக வைத்துப் பராமரிக்கவேண்டும்.
7.      நோயுற்ற பசுக்கைள இனவிருத்திக்கு அனுமதிக்கக்கூடாது.
8.      எல்லாக் கிடேரிக் கன்றுகளுக்கும் 6-9 மாத வயதில் இந்நோய் வராமல் தடக்க தடுப்பூசி போடவேண்டும்.
வயிறு உப்புசம்:

கறவை மாடுகளின் முன்வயிற்றில் உணவு சேமித்து வைக்குமிடத்தில் மீத்தேன், கார்பன்டை ஆக்சைடு போன்ற வாயுக்கள் அடைத்துக் கொள்ளும். இதனால் விலங்குகள் போன்ற திரும்ப உணவை வாய்க்கு எடுத்து அரைக்க முடியாமல் அவதிப்படும். இது ஒரு நுரைபோல் முன்வயிற்றில் கட்டிக்கொள்வதால் உணவைச் செரிக்க இயலாது. பயறு வகை போன்ற சில கால்நடைகளுக்கு ஒவ்வாத பயிர்களை மேய்ச்சலின் போது உண்டு விடுகின்றன. இந்தப் பயிர்களில் உள்ள சில வகைப் புரதங்கள் மேற்கண்ட வாயுக்களை உற்பத்தி செய்கின்றன. ஆல்·பால்பா, சிவப்பு குளோவர் போன்றவை தீவனங்களில் அதிகம் கலக்கமால் பார்த்துக் கொள்ளவேண்டும். இந்நோய் பாதித்த கால்நடைகள் காலை அடிக்கடித் தரையில் உதைக்கும். குழப்பத்துடன் காணப்படும்.
கன்று வீச்சுநோய்

இந்நோய் ஐ.பி.ஆர் என்ற நச்சுயிரி (வைரஸ்) நுண்கிருமியால் ஏற்படும் நோயாகும். இந்நோய்க் கிருமி கருவுற்ற கறவை மாட்டின் கர்பப்பையைத் தாக்கி கருச்சிதைவை ஏற்படுத்துகிறது. பொதுவாக 4-7 மாத வயதுள்ள கருவைத் தாக்கி கருச்சிதைவை ஏற்படுத்தும் தன்மையுடையது. கருச்சிதைவிற்குப் பின் கருத்தரியாமையை ஏற்படுத்துகிறது. இதனால் அதிக பொருளாதாரச் சேதம் ஏற்படுகிறது. இந்நோய்க் கிருமி விந்து மூலமாக கறவை மாட்டிற்கு பரவுகிறது. காளையில் இந்நோயிருப்பின் கறவை மாட்டிற்கு பரவுகிறது. இது மட்டுமல்லாமல், மாடு ஒன்றோடு ஒன்று நெருங்கி இருப்பதாலும் இந்நோய் பரவுகிறது. தண்ணீர், தீவனம், காற்று மூலமாகவும் பரவுகிறது. உறை விந்து மூலமாக அதிக அளவு பரவுவதற்கு வாய்ப்புள்ளது.
நோய் அறிகுறிகள்
1.      திடீரென்று 3-7 மாத சினைக் காலத்தில் கருச்சிதைவு ஏற்படும்.
2.      கண் மற்றும் நாசித்துவாரம் வழியாக நீர் போன்ற திரவம் வழியும். அதில் இந்நோய்க்கிருமிகள் அதிக அளவு இருக்கும்.
3.      கன்று இறந்து பிறக்கும். நஞ்சுக் கொடி தங்கிவிடும்.
4.      இத்துடன் மூச்சுத் திணறல், மடிநோய், மூளை பாதிக்கப்பட்டு வலிப்பு, உணவுக் குழல் பாதிக்கப்பட்டு வயிற்றுப் போக்கு போன்ற நோய் அறிகுறிகளும் தென்படும்.
தடுப்பும் பாதுகாப்பும்
1.      நோய் வராமல் இருக்க கறவைமாடுகளுக்கு தடுப்பூசி போடவேண்டும்.
2.      இரத்தப் பரிசோதனை செய்து, நோயுள்ள பொலிகாளைகளையும், கறவை மாடுகளையும் பண்ணையில் இருந்து அப்புறப்படுத்த வேண்டும்.
3.      பாதிக்கப்பட்ட மாடுகளில் நோய்க் கிருமி தங்கி, அவ்வப்போது வெளியேறி நோயைப் பரப்புவதால் இத்தகைய மாடுகளைப் பண்ணையில் இருந்து வெளியேற்ற வேண்டும்.
4.      சுற்றுப்புறச் சுகாதாரம் பராமரிப்பு மேம்பாடு போன்றவற்றில் அதிகக் கவனம் செலுத்த வேண்டும்.
4.பிஎஸ்சி (அ) மாட்டு பித்த நோய்

இது ‘பொவைன் ஸ்பாஞ்சியோஸ்பெர்ம் என்செப்பலோ பதி’ (பிஎஸ்இ) அல்லது ‘மாட்டு பித்த நோய்’ எனப்படும். இது மூளையைப் பாதித்து நரம்பு மண்டலத்தையும் பாதிக்கிறது. இது மனிதனின் நரம்பியலோடு தொடர்புடைய சிஜேடி எனும் நோயைப் போன்றதாகும். இந்த உயிர்க்கொல்லி நோய்க்கு, இதுவரை ஏதும் மருந்து அறியப்படவில்லை. இந்நோய் பாதித்த பின்பு அதன் அறிகுறிகள் தெரிவதற்கு 2-8 வருடங்கள் ஆகலாம். நடுக்கம், அசாதாரணத் தோற்றம், பழக்கம் மற்றும் வளர்ச்சியற்ற நிலை போன்றவை இதன் அறிகுறிகள். இது முதலில் ரேபீஸ் நோய் போன்ற தோன்றலாம். இந்நோய் பாதித்த கால்நடைகளை அழிப்பதே நல்லது.

இறந்த கால்நடைகளின் மூளை செல்களை மைக்ரோஸ்கோப் மூலம் பார்த்து மட்டுமே இந்நோயை உறுதிப்படுத்திக் கொள்ள முடியும். உயிருடன் உள்ள கால்நடையில் பரிசோதனை செய்ய இயலாது.
 பிவிடி

இது பொவைன் வைரஸ் ‘டையேரியா நோய்’ எனப்படுகிறது. இந்நோய் செரிமானத்தையும், நோய் எதிர்ப்புப் பகுதி, நிமோனியா கருச்சிதைவு, கன்றுக் கோளாறு போன்ற பாதிப்புக்களை ஏற்படுத்துகிறது. பிறந்த கன்றுகளில் இந்த நோயின் தாக்கமானது மூக்குச் சீரம் வெளிவருதல், வயிற்றுப் போக்கு மற்றும் சரியாக நடக்க முடியாத தன்மை போன்ற அறிகுறிகளால் அறியப்படுகிறது.
சரியான வைரஸ் தடுப்பூசி இழப்பைத் தவிர்க்க உதவுகிறது. எம்எல்வி - பிவிடி தடுப்பூசியை கால்நடை மருத்துவர் ஆலோசனைப்படி கொடுத்தல் நலம்.
கன்றுக் கழிச்சல் நோய்

இந்நோய், இளங்கன்றுகளைத் தாக்கி அதிக அளவு உயிர்ச்சேதத்தை ஏற்படுத்துகிறது. இந்நோய் கோலிபார்ம் என்ற கிருமியால் ஏற்படுகிறது. குடற்பகுதியிலுள்ள மற்ற பாக்டீரியா நுண்கிருமிக்ள இவற்றுடன் சேர்ந்த பாதிப்பை ஏற்படுத்துகின்றன. கன்று ஈன்ற ஓரிரு வாரங்களில் இந்நோயின் பாதிப்பு அதிகமாகக் காணப்படும். சீம்பால் கொடுக்கப்பட வில்லையெனில் கன்ற கழிச்சல் அதிகமாக ஏற்படும். அசுத்தமான தண்ணீர், மோசமான சுற்றுப்புறச் சுகாதாரம், அதிக அளவு பால் கொடுத்தல் போன்ற காரணங்களால் இந்நோய் ஏற்படுகிறது.
நோய் அறிகுறிகள்
1.      வெள்ளை நிறத்தில் வயிற்றுப் போக்கு தொடர்ந்து இருக்கும்.
2.      கன்றுகள் மெலிந்து காணப்படும்.
3.      நோய்க் கண்ட ஒரு வாரத்தில் கன்று இறந்துவிடும்.
தடுப்பும் பாதுகாப்பும்
1.      கன்று பிறந்தவுடன் மடியை நன்கு கழுவி சுத்தம் செய்த பிறகு சீம்பால் அருந்த விடவேண்டும். அடிக்கடி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அருந்த அனுமதிக்கவேண்டும்.
2.      உடல் எடையில் 10 சதம் பசும்பால் கொடுக்கவேண்டும். இதில் 10 விழுக்காடு சீம்பாலாகத் தரலாம்.
3.      தண்ணீர் மற்றும் திவனத் தொட்டி மிகவும் சுத்தமாக இருக்கவேண்டும்.
4.      தரை எப்போதும் உலர்ந்த நிலையில் இருக்கவேண்டும்.
5.      முதல் இரண்டு வாரத்தில் தண்ணீரைக் கொதிக்க வைத்து, ஆற வைத்துக் கொடுப்பது நல்லது. இல்லையேல் குளோரின் கலந்த தண்ணீரைக் கொடுக்க வேண்டும்.
6.      நோயுற்ற கன்றுகளுக்கு உடனே சிகிச்சை அளிக்கவேண்டும்.
கண் புற்றுநோய்

இது கண் புருவம், கருமணி ஆகியவற்றில் கட்டி போன்று ஏற்படுகிறது. உடலின் மற்ற பாகங்களுக்கு இந்நோய் பரவுவதில்லை. எனினும், கண்ணைச் சுற்றிலும் புரை போல் வரும்.

இது நிறமிகளற்ற தோலில் மட்டுமே பாதிப்பு எற்படுத்தும். எனவே தான் கண்ணைச் சுற்றிலும் கட்டி உருவாகிறது. அதனால் இனங்களைத் தெரிவு செய்து வாங்கும் போதே கண் நன்கு கருப்பாக உள்ள கால்நடைகளைத் தேர்ந்து வாங்குதல் நலம். மேலும் மந்தையிலிருந்து இந்நோயால் பாதிக்கப்பட்ட மாடுகளையும் அதன் கன்றுகளையும் அகற்றுதல் நன்று. கண் புற்று நோய் 7-8 வருட வயதுடைய கால்நடைகளைத் தாக்குகிறது. 3 வயதுக்கும் குறைவான கால்நடைகளை இது அவ்வளவாகத்  தாக்குவதில்லை.
கால்நடைகளின் கண்களை அவ்வப்போது சோதித்துக் கொள்ளவேண்டும். அறுவை சிகிச்சை, போன்ற சிகிச்சைகள் மூலம் ஆரம்பத்திலேயே குணப்படுத்த முடியும். கால்நடைகளின் பாதிப்பு ஏற்பட்டிருந்தால் சிகிச்சை மேற்கொள்வதை விட மந்தையிலிருந்து நீக்குவதே நல்லது.நோய் அதிகமான மாடுகளை சந்தைக்கு எடுத்துச் செல்லக்கூடாது. பெரிதான கட்டிக்கல் மற்ற பாகங்களுக்கும் பரவக்கூடும். எனவே கவனமாகக் கையாளுதல் நன்று.
இரத்தக் கழிச்சல் நோய் 

இந்நோய் மிகச்சிறிய ஒரு செல் உயிரிகளால் தாக்கப்படுகிறது. இது ஒரு கன்றிலிருந்து 2 வருட வயது வரை உள்ள கன்றை அதிகம் தாக்குகிறது. மற்ற மாடுகளும் பெரிய மேய்ச்சல் நிலங்களில் மேயும் போது பாதிக்கப்படலாம்.
வயிற்றுப் போக்கு, வறண்ட இருமல், பசியின்மை, எடை குறைதல் போன்றவை இந்நோயின் அறிகுறிகள். மாடு தன் வால் மூலம் பின்புறத்தை அடிக்கடி அடித்துக்கொள்ளும். இது உடலின் எபிதீலியல் செல்களை அழித்துவிடுகிறது.
பல உயிரிகள் வயிற்றில் பெருகிவிடுகின்றன. நிமோனியாக் காய்ச்சல் ஏற்பட்டு பாதிக்கப்பட்ட கால்நடை இறந்து விடலாம். 
மேய்ச்சல் நிலங்களில் ஈரம் அதிகமாக இருந்தால் இந்நொய் எளிதில் பரவும். எனவே மேய்ச்சல் நிலங்களை எப்போதும் உலர்ந்த நிலையில் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். தண்ணீர்த் தொட்டி தரையிலிருந்து சற்று உயரத்தில் இருக்கவேண்டும். சதைப்பற்றுள்ள பயிர்களை ஓரங்களில் வளர்க்கலாம்.

காக்சிடியோஸ்டேட் என்ற மருந்தைத் தீவனத்தில் கலந்து கொடுக்கலாம். நல்ல தீவனம் உண்ணும் கால்நடைகளை இந்நோய் அதிகம் தாக்குவதில்லை.
கோமாரி நோய்

‘கால்கானை வாய்க்கானை’ என்றும், ‘கால் சப்பை வாய்ச் சப்பை’ என்றும் இந்நோய்க்கு வேறு பெயர்களும் உண்டு. இவ்வைரஸ், தட்பவெப்ப நிலையைத் தாங்கி அதிக நாள் உயிருடன் வாழும் தன்மை உடையது. இந்நோய்க் கிருமியில் 7 வகைகள் உள்ளன. அவற்றுள் 4 வகைகள் நம் நாட்டில் உள்ளன. ஒவ்வொன்றும் நோய் ஏற்படுத்தும் விதத்தில் வேறுபட்டவை. இதனால் இந்நோயைத் தடுக்க, தகுந்த தடுப்பூசி மருந்து இல்லை. தற்போதுள்ள தடுப்பூசி மருந்து முழு நோய் எதிர்ப்புத் திறனை அளிப்பதில்லை. நோய் எதிர்ப்புத் திறன் காலமும் நான்கு மாதம் தான். எனவே, நான்கு மாதத்திற்கு ஒரு முறை தடுப்பூசி போடவேண்டும்.
உயிர் இழப்பு இல்லையென்றாலும் இந்நோயினால் பாதிப்பு அதிகம். பாதிக்கப்பட்ட மாடுகளின் பொருளாதாரக் குணங்கள் பாதிக்கப்படுவதால் மாடுகள் பயனற்றுப் போகின்றன. இந்நோய், தீவனம், நீர், காற்று, நெருங்கிப் பழகுவதாலும் பரவுகிறது. காற்று வீசும் திசையில் காற்றுத் துகள்கள் மூலம் சுமார் 300 கிலோ மீட்டர் வரை இந்நோய் பரவும்.
நோய் அறிகுறிகள்
1.      பொதுவாகக் கோடைக்காலத்தில் இந்நோய் அதிகம் பரவுகிறது. ஆரம்பத்தில் காய்ச்சல் 41 டிகிரி செல்சியஸ் வரை இருக்கும்.
2.      வாயிலிருந்து சளி போன்ற நுரையுடன் கெட்டியான உமிழ்நீர், கயிறு போன்று தொங்கிக் கொண்டிருக்கும். நோய் கண்ட மாடுகள், தொடர்ந்து வாயைச் சப்பிய வண்ணம் காணப்படும்.
3.      வாயைத் திறந்து பார்த்தால் நாக்கின் மேல்புறம், மேலண்ணம், வாயின் உட்பகுதி முதலியவற்றில் மெல்லிய, நீர் கோர்த்த கொப்பளங்கள் காணப்படும். ஓரிரு நாட்களில் ஆங்காங்கே கொப்பளங்கள் தொங்கிய வண்ணம் இருக்கும். இதனால் தீவனம் உட்கொள்ள முடியாது.
4.      கால்களில் குளம்புகளுக்கிடையே உள்ள தோலிலும், குளம்புகளுக்குச் சற்று மேற்புறமுள்ள தோலிலும் புண்கள் உண்டாகும். வலி காரணமாக மாடுகள் அடியெடுத்து வைக்க அஞ்சும். குளம்புகள் நாளடைவில் கழன்று விழ நேரிடலாம்.
5.      நோய் கண்ட பசுக்களில் பால் அருந்தும் கன்றுகள் இறந்துபோகும்.
6.      மடி, காம்பு போன்றவற்றில் கொப்பளம் தோன்றி பின்பு புண் ஏற்பட்டு, பால் கறக்க இயலாது. மடிநோய் ஏற்பட வாய்ப்புள்ளது.
தடுப்பும் பாதுகாப்பும்
§  கன்றுகளுக்கு 8 வார வயதில் முதல் கோமாரி நோய்த் தடுப்பூசியும், 12 வார வயதில் இரண்டாவது தடுப்பூசியும், 16 வார வயதில் மூன்றாவது தடுப்பூசியும் பின்பு 4 மாதத்திற்கு ஒரு முறை கோமாரி நோய்த்தடுப்பூசியையும் தவறாமல் போட வேண்டும். நோய் ஏற்படும் காலத்திற்கு சுமார் ஒரு மாதத்திற்கு முன்பு தடுப்பூசி போடவேண்டும்.
§  பால் கறப்பவர், வெளியிலிருந்து வருபவராக இருந்தால் அவர் மூலம் இந்நோய் பண்ணைக்குள் வர வாய்ப்புள்ளது.
§  மற்ற மாடுகள், பண்ணைக்கு உள்ளே எந்தக் காரணம் கொண்டும் வரக்கூடாது. அதே போல், பண்ணை மாடுகள் வெளியில் செல்லக்கூடாது. பார்வையாளர்கள் மற்றும் வாகனங்கள் உள்ளே வரக்கூடாது. இதை நன்கு கண்காணிக்க வேண்டும்.
§  சோடியம் ஹைட்ராக்சைடு மற்றும் பொட்டாசியம் ஹைக்ட்ராக்சைடு கிருமி நாசினி மருந்தை 3-4 சதம் கரைசலாக்கி தரையில் தெளிக்கவேண்டும். சோடியம் கார்பனேட் பவுடரை தரையில் தூவலாம். பீளீச்சிங் பவுடரை தரையில் தூவி கிருமியின் எண்ணிக்கையைக் குறைக்கலாம்.
§  நோய் ஏற்பட்டால் நோயுற்ற மாடுகளை ஒதுக்குப்புறமாக வைத்து சிகிச்கையளிக்கவேண்டும். பாதிக்காத மாடுகளோடு தொடர்பு இருக்கக்கூடாது.
§  நோயுற்ற மாட்டின் பாலை, கன்றுகள் அருந்த அனுமதிக்கூடாது.
§  இந்நோயின் அறிகுறிகள் தென்பட்டால் கால்நடை மருத்துவரை அணுகி சிகிச்சை பெறவேண்டும்.
§  நோய்க்கிருமி தொழுவத்தில் அதிக நாள் உயிருடன் இருக்கும் திறன் கொண்டமையால், கிருமி நாசினி மருந்து கொண்டு சுத்தம் செய்வதில் அதிகக் கவனம் செலுத்த வேண்டும்.
§  நோய்ப்பரவியுள்ள சமயத்தில், மாடுகளை சந்தையில் வாங்கவோ, விற்கவோ கொண்டு செல்லக்கூடாது.

குளம்பு சிதைவு நோய்

ஃபுளுசோபாக்டீரியம் நெக்ரோபோரம், பாக்டீரியாய்டஸ் மெலனினோஜெனிகாய் என்ற பாக்டீரியாக்கள் மூலமே இந்நோய் பரவுகிறது. இது எல்லா வயது கால்நடைகளையும் பாதித்தாலும், வயது முதிர்ந்த மாடுகளில் பாதிப்பு அதிகம். குளிர் கோடை காலங்களில் இது அதிகம் பரவுகிறது.
காலில் உள்ள ஏதேனும் புரை / புண்கள் மூலம் பாக்டீரியாக்கள் நுழைந்து விடுகின்றது. ஆரோக்கியமான நோயில் இது உட்புகுவதில்லை. எனவே குளம்புகளை அவ்வப்போது கவனித்து வெட்டிவிடவேண்டும். இது ஈரமான சாணம், சேற்றில் நன்கு தங்கி வளரும் இயல்புடையது.
திடீரென கால் முடங்கிவிடும். ஒரு கால் மட்டுமே பாதிக்கப்படுகிறது. மேலும் பாதிக்கப்பட்ட கால் சிறிது எடை அதிகரிக்கும். 103-105 டிகிரி பாரன்ஹீட் கொண்ட சாதாரணக் காய்ச்சல் ஏற்படுகிறது. சரியாக மூடப்படாத கால் இடுக்குகள், குளம்புப் பள்ளங்கள் வழியே பாக்டீரியா உட்புகுகிறது.
சரியான சிகிச்சை அளிக்காவிடில் கால் முடக்கம் பல வாரங்கள் வரை நீடிக்கும். பென்சிலின், டெட்ராசைக்ளின், சோடியம் சல்ஃபோடிமிடின் போன்ற கிருமி நீக்கிகள் பயன்படுத்தலாம். ஜிங்க் ஊட்டம் நல்ல பலனைத்  தரும். சிகிச்சையளித்த கால்நடைகள் முற்றிலும் குணமாகும் வரை உலர்ந்த தரையிலேயே இருக்கவேண்டும். 0.5 மிமி /16உடல்எடை அளவு குளோரோ டெட்ராசைக்ளின் பாத அழுகல் நோயைப் போக்கும்.
புல் வலிப்பு நோய்

கால்நடையின் இரத்தத்தில் உள்ள மெக்னீசியம் குறைவதால் இந்நோய் ஏற்படுகிறது. இது ஓர் உயிர்க்கொல்லி நோயாகும். இது ‘கோதுமைப் புற்கள்’ நோய் எனவும் அழைக்கப்படுகிறது. இது இளங்கன்றுகளின் பால் ஊட்டத்தைக் குறைக்கிறது. எல்லா வயது மாடுகளையும் இது தாக்குகிறது. சதைப்பற்றுள்ள. வளர்ச்சியடையாத புற்களை மேய்வதால் இந்நோய் ஏற்படுகிறது.
பொட்டாசியம் மற்றும் அலுமினியம் அதிகம் உள்ள மண்ணில் நிறைய நைட்ரஜன் உரங்கள் இடுவதால் மெக்னீசியத்தின் தேவையைக் குறைக்கலாம். வசந்த மற்றும் குளிர்க்காலங்களில் இது அதிகம் பரவுகிறது. இது கவனிக்காமல் விட்டால் கோமா, இறப்பு போன்ற நிலைக்கு இட்டுச் செல்கிறது. எதிர்ப்புச் சக்தி வாய்ந்த மாடுகளை இது போன்ற புல்வளர்ந்த இடங்களில் மேய விடலாம். 4 மாதத்திற்கும் குறைவான வயதுடையவை நோயைத் தாங்கும் சக்தியற்றவை. மேய்ச்சல் நிலங்களில் டோலமைட், அதிக மெக்னீசியம், சுண்ணாம்புச் சத்து நிறைந்த உரங்களை இடவேண்டும்.  கால்நடைத் தீவனத்திலும் எல்லாச் சத்துக்களும் சரிவிகிதமாக இருக்குமாறு தரவேண்டும்.
சிவப்பு மூக்கு (IBR)

பொவைன் ரினேடிரேச்செய்புஸ் தொற்று என்று அழைக்கப்படும் இந்நோய் வைரஸால் தோற்றுவிக்கப்படுகிறது. இது தலையில் வாயுக்களை உருவாக்குகிறது. மேலும் பசு மாடுகளின் வயிற்றில் எரிச்சலை ஏற்படுத்தி கருச்சிதைவுக்கு வழிவகுக்கும். தடுப்பூசி கொடுக்கப்படாவிட்டால், இந்நோய் தாக்கிய கால்நடைகளைக் காப்பாற்றுவது கடினம். நாசி வழியே செலுத்தும் தடுப்பூசியைச் சினை மாடுகளுக்குக் கொடுத்தல் அவசியம். கலப்பிற்கு 30-60 நாட்கள் முன்பு இளம்பசுக்களுக்குத் தடுப்பூசி அளித்தல் அவசியம்.
ஐபிஆர், பிஐ3, பிவிடி போன்ற பல கலவை தடுப்பூசிகள் உள்ளன.
வெளிப்புற ஒட்டுண்ணியால் ஏற்படும் நோய்கள்

உண்ணி, பேன், தெள்ளுப்பூச்சி, சொறிப்பூச்சி, ஈக்கள், கொசு முதலியவற்றால் மாடுகள் பெரிதும் தொல்லைக்கு உட்படுவதோடு, இரத்த இழப்பால் நலிவடைகின்றன. உற்பத்தி பெரிதும் பாதிக்கப்படுகிறது. இத்தகைய உண்ணிகள் சில கொள்ளி நோய்களைப் பரப்பவும் உதவுகின்றன.
சிறு ஈக்கள்

இவை வீட்டு ஈக்களைவிட மிகச்சிறியவை. சாம்பல் நிறம் கொண்டவை. இவ்வகை ஈக்கள் தோள் மற்றும் பின் பகுதியில் ஒட்டிக் கொண்டு நாள் முழுவதும் இரத்தத்தை உறிஞ்சிக் கொண்டிருக்கும். ஏதேனும் தொந்தரவு ஏற்பட்டால் மாட்டை விட்டு சிறிது பறந்து, பின் மீண்டும் மாட்டிடமே வந்து ஒட்டிக் கொள்ளும். இவை முட்டையிடுவதற்கு மட்டுமே ஈரமான சாணங்ளைத் தேடி செல்லும். மற்ற நேரங்களில் மாட்டின் மேல் அமர்ந்து அதன் நுண்ணிய நீண்ட வாய்ப்பகுதியில 20-30 இடங்களில் துளையிட்டு இரத்தத்தை உறிஞ்சிக் கொண்டிருப்பதால் விலங்குகள் அடிக்கடி தேய்த்துக் கொண்டிருப்பதோடு மிகுந்த இரத்த இழப்பு ஏற்படும்.
முக ஈக்கள்

வீட்டு ஈக்கள் போலவே இருக்கும் . இவை கூட்டமாக மாட்டின் முகத்தின் மேல் அமர்ந்து கொண்டு கண், வாய், உதடுகளில் சுரக்கும் திரவங்களை உறிஞ்சிக் கொண்டிருக்கும். இவை இரத்தத்தை உறிஞ்சுவதில்லை. ஆனால் வெளிர் சிவப்புக் கண் நோயைப் ஏற்படுத்தும் பாக்டீரியாக்களைப் பரப்புகிறது. இந்த ஈக்களைக் கட்டுப்படுத்துவது கடினம்.
மாட்டு ஈக்கள்

இவை அளவில் வீட்டு ஈக்களை விடப் பெரியவை. கடிக்கும் வீட்டு ஈக்கள் எனவும் இவைகள் அழைக்கப்படுகின்றன. இது கால் மற்றும் அடிவயிற்றுப் பகுதியில் அதிகம் காணப்படுகிறது. கூர்மையான வாய்ப்பகுதி கொண்டு இதன் வயிற்றில் இரத்தத்தை நிரப்பிக் கொண்டு, நிழலான இடங்களில் சென்று இரத்தத்தை செரிக்கச் செய்யும். இதில் இரத்தக் குழம்பு அதிகமாக இருக்கும்.
உண்ணிகள்
இவை இரத்தத்தை அதிக அளவு உறிஞ்சும் எனவே மாடுகள் ஓய்வின்றி இருக்கும். உண்ணியைக் கட்டுப்படுத்துதல் மிகவும் கடினம். அதிக அளவு உண்ணிகள் பெருகிவிடின் தடுப்பு முறைகள் பலன் தராது. இது அதிகமாக மேய்ச்சல் பகுதிகளில் காணப்படும். மாட்டின் மேல் மற்றும் தொழுவத்தில் உள்ள உண்ணிகளை இராசயன மருந்துகள் தெளித்துச் சரி செய்யலாம் அல்லது கால்நடைகளை மருந்தில் நனைத்தும், காது அடையாளக்குறிகளை சுத்தம் செய்தும் தூசிகளைச் சுத்தம் செய்தும் பரவலைத் தவிர்க்கலாம்.
பேன்கள்

தோல் அரிப்பு மற்றும் எரிச்சலை ஏற்படுத்துகிறது.  தோலைக் கடித்து இரத்தத்தை உறிஞ்சுகிறது. காதுகளைச் சுற்றி அதிகமாகக்  காணப்படும். இதனால் மாடுகள் பசியின்றி எடைக் குறைந்து வளர்ச்சியற்று இருக்கும். இது குளிர் காலங்களில் வழக்கத்தை விட அதிகமாகப் பெருகும். எனவே குளிர் காலம் தொடங்குமுன் பேன் பரவலைத் தடுக்க, மருந்து நடவடிக்கைகளைச் செய்யவேண்டும். 3 வாரங்கள் தொடர்ந்து மருந்து அளிக்கப்படவில்லையெனில் சில முட்டைகள் சாகாது. தெளிப்பு முறை (அ) விலங்குகளின் முதுகில் ஊற்றுவதன் மூலம் மருந்து கொடுக்கலாம்.
தெள்ளுப்பூச்சி

இது தோல் நோயைத் தோற்றுவிக்கிறது. இதன் தொடர்ச்சி தோல் முழுவதும் பரவுகிறது. இத்தொழு நோய் சார்கோப்டிக், பூச்சிகளால் ஏற்படுகிறது. கோரியோப்டஸ், டெமோடெக்ஸ் மற்றும் சாரா கேட்ஸப் பூச்சிகள் லேசான பாதிப்பையே ஏற்படுத்துகின்றன. இது தொடர்பு மூலம் பரவுகிறது. இதனால் பாதிக்கப்பட்ட மாடுகளின் தோல் கடினமாகி முடி உதிர்ந்து விடும். இப்பூச்சி அதிக அளவு பெருகினால் கால்நடை நலிவடைந்து விடும். இவை குழியில் மறைந்து கொள்ளுவதால், கட்டுப்படுத்துவது கடினம். எனவே ஊசி மூலம் உட்செலுத்தும் மருந்துகளை உபயோகித்து நீக்கலாம். பேன் கட்டுப்பாட்டு முறை போல இதிலும் 2 (அ) 3 முறை பயன்படுத்தவேண்டும்.
உட்புற ஒட்டுண்ணி நோய்கள்

ஜோனீஸ் கழிச்சல் நோய் 

இது ‘யோநீஸ் நோய்’ என்றும் ‘பாராடியூபர்குளோசிஸ் நோய்’ எனவும் அழைக்கப்படுகிறது. இது மைக்கோபாக்டீரியம் டியூபர்குளாசிஸ்என்னும் பாக்டீரியவினால் வயதான மாடுகள், ஆடுகள், மான், காட்டெருமை மற்றும் சில விலங்களுகளில் தோற்றுவிக்கப்படுகிறது.
இந்த ஜான்ஸ் நோயானது இளம் கள்றுகளிலேயே தோன்றிவிட்டாலும் அதன் உணவு செரிமானக் குழலில் தங்கிவிடுகிறது. இதன் அறிகுறிகள் 2-5 வயது ஆன மாடுகளிடமே வெளிப்படும். அதிக எடையிழப்பு, வயிற்றுப்போக்கு, பால் அளவு குறைவு போன்றவை இதன் அறிகுறிகள் பாதிக்கப்பட்ட கால்நடை நிறைய தீவனம் எடுக்கும். நல்ல தோற்றத்துடன் இருந்தாலும் வளர்ச்சி இருக்காது. இந்நோய் தாக்கினால் பின்பு குணப்படுத்த இயலாது.
இதை ஆரம்பத்திலேயே கண்டுணர முடியாததால் சிகிச்சையளிக்க முடியாது. நல்ல கால்நடை மருத்துவர் உதவியுடன் பாதிக்கப்பட்ட மாடுகளை மந்தையிலிருந்து அகற்றி பிற மாடுகளுக்குப் பரவாமல் தடுக்கலாம். இது பொதுவாக அனைத்து நாடுகளிலும் காணப்படுகிறது.
லெப்டோநோய்

இந்நோய் லெப்டோஸ்பைரா பொமோனா என்னும் பாக்டீரியாவால் ஏற்படுகிறது. சினை மாடுகளில் இந்நோயால் அடிக்கடி கருச்சிதைவு ஏற்படுகிறது. மஞ்சள் நிறத் திரவமும், இரத்தம் கலந்த சிறுநீரும் இதன் அறிகுறிகள் ஆனால் இது அவ்வப்போது மட்டுமே வெளிப்படும். இந்நோய் பாதித்த மாட்டின் பால் கெட்டியாகவும், இரத்தத் துளி கலந்தது போல் இருக்கும். பாதிக்கப்பட்ட 2 வாரங்களில் 7 மாத வயதில் கருச்சிதைவு ஏற்படுகிறது. இரத்தப் பரிசோதனை மூலம் இந்நோய் இருப்பதை அறியலாம்.
சினைப் பருவத்திற்கு 30-60 நாட்கள் முன்பு தடுப்பூசி போடுதல் வேண்டும். ்விப்ரியோசிஸ்் தடுப்பூசிகள் இந்நோய்க்கு சிறந்த தடுப்பான்.
கழல் நோய்

இந்நோய் கண்ட மாடுகளில் காய்ச்சல் அதிகமாக இருக்கும். கருச்சிதைவு 7-9 மாதத்தில் நிகழும். நஞ்சுக் கொடி எளிதில் விழாது. இதுலிஸ்டிரியா மோனோசைட்டோஜீன்ஸ் என்னும் பாக்டீரியத்தினால் ஏற்படுகிறது. இந்த உயிரி மண், சாணம், புல் போன்ற எல்லா இடங்களிலும் இருக்கும். இந்த உயிரி மத்திய நரம்பு மண்டலத்தைப் பாதிக்கிறது. கால்நடை மட்டுமின்றி ஆடுகள், பன்றி, நாய், பூனை போன்ற வளர்ப்புப் பிராணிகளிலும் ஏற்படுகிறது. அமைதியின்மை பசியின்மை, மிகுந்த காய்ச்சல் போன்றவை சுற்றிச்சுற்றி வருவதால் இது ‘சுற்று நோய்் எனப்படுகிறது. அறிகுறிகள் தெரிந்த 2-3 நாட்களுக்குப்பின் பாதிக்கப்பட்ட விலங்கு இறந்து விடும். கால்நடையாயின் 2 வாரங்கள் வரை உயிர் வாழும்.
கொட்டகைகளில் மாடுகளை சுத்தமாகப் பராமரிக்க வேண்டும். செலேஜ் (பதப்படுத்தப்பட்ட) தீவனம் அளிப்பதைத் தவிர்க்கவேண்டும். நல்ல எதிர்ப்புச் சக்தி உள்ள ஆரோக்கியமான மாடுகள் இந்நோயினால் பாதிக்கப்படுவதில்லை. ஆரம்ப அறிகுறிகளைக் கவனித்துக் குணப்படுத்தவேண்டும்.
தொடை வீக்க நோய் (Lumpy Jaw) 

இந்நோய் ஏக்டினோமைசில் போவிஸ் என்ற உயிரியால் பரவுகிறது. இது பெரிய நகர்த்த முடியாத அளவு கட்டியை மாடுகளின் தொடையில் உருவாக்குகிறது. செம்புல் போன்ற புற்கள் உண்ணும் போது, அவை மாடுகளின் வாய் ஓரங்களில் சிறிது கிழித்துவிடுகிறது. இந்த இடுக்கு வழியே இவ்வுயிரி புகுந்து விடுகிறது. இந்தக் கட்டி பெரிதாகி தெரியுமளவு வர சில மாதங்களாகும். இதற்குள் இது சற்று முதிர்ந்து விடும். இந்தக் கட்டியில் மஞ்சள் நிற சீழ் போன்ற திரவம் எலும்பு இடுக்குகளில் தேங்கும். கவனிக்காவிடில் கட்டி பெரிதாகி உடைந்து அதிலிருந்து மஞ்சள் நிற சீழ் வெளிவர ஆரம்பித்துவிடும்.
நாசி எலும்புகளை பாதிப்பதால் மூச்சுவிடுவது சிரமமாக இருக்கும். மெல்வதற்குக் கடினமாக இருப்பதால் மாடு உணவு உட்கொள்ளாது.
இதற்குப் பயன்படுத்தப்படுவது அயோடின் முறை «øÄР  டெட்ராசைக்ளின். கட்டி ஏற்பட்டால் உடனே கால்நடை நல்ல நிலையிலிருந்தாலும் உடனே மந்தையிலிருந்து அகற்றி, தனியே வைத்து சிகிச்சை அளிக்கவேண்டும். இல்லையெனில், கட்டி உடலின் பிற பாகங்களுக்குப் பரவ ஆரம்பித்து விடும்.
வெளிர் சிவப்புக் கண்

பெயருக்கேற்றார் போல் இந்நோய் பாதித்த மாடுகளின் கண்கள் வெளிர் சிவப்பு நிறத்தில் மாறிவிடும். இது உயிர்க்கொல்லி நோய் இல்லாவிடிலும் பாதிப்பு பொருளாதார ரீதியில் அதிகம்.
கண் விழியின் கார்னியா திரை மூடப்படுவதாலும், நிறைய நீர்  கண்களிலிருந்து வடிவதாலும் கண்ணைத் திறக்க முடியாமல் மூடிக்கொள்ளும். ஒரு கண்ணோ «øÄР  இரண்டுமோ பாதிக்கப்படலாம். கார்னியாவின் நடுவே வட்டவடிவமான அரிக்கப்ப்டட் பகுதி உருவாவதால் எரிச்சல் இருக்கும். கண் மூடிக்கொள்வதால் சரியான தீவனமன்றி எடை குறையும். 4-8 வாரங்கள் அல்லது அதற்கு மேலும் இந்நிலை நீடிக்கும் சரியான சிகிச்சையளித்துக் குணமடைய ஆரம்பித்தால் இதில் உருவான வெளிறிய பகுதி மறைந்து விடும். பாதிப்பு அதிகமானால் இவ்வெளிர்நிறம் சரியாகக் குணமடையாமல் அடிக்கடி பார்வையைத் தொந்தரவு செய்யும். மேலும் பாதிப்பு அதிகரித்து நோய் எல்லா கார்னியாவின் எல்லா அடுக்குகளையும் பாதித்தால் கருவிழிறைச் சுற்றியுள்ள திரவம் வற்றிவிடும். இது  நிரந்தர பார்வை இழப்புக்குக் காரணமாகும்.
  • இந்நோய் பல வகைகளில் பரவுவதால் நல்ல தடுப்பு முறை அவசியம். ஈக்கள் மற்றும் கொசுக்களைக் கட்டுப்படுத்துதல் வேண்டும். காதைச் சூழ்ந்த உறைகள் பிளாஸ்டிக் உறை போன்றவை அணிவிக்கலாம். பொடித்தூவுதல், மருந்து தெளித்தல் மூலமாகவும் இவைகளைக் கட்டுப்படுத்தலாம்.
  • மேய்ச்சலின் போது உயர வளர்ந்த புற்கள், விதைகள் மாடுகளின் கண்களில் பட்டு எரிச்சல் அடையச் செய்யும். எனவே புற்களை அவ்வப்போது வெட்டிவிடவேண்டும்.
  • சூரிய ஒளியின் புறஊதாக்கதிர்கள் காலநடைக்கன்றுகளை பாதிக்கலாம். எனவே எப்போதும் நிழலில் வளர்ப்பதே சிறந்தது.
  • சரியான மருந்து கிருமி நாசினியை அவ்வப்போது அளித்தல் நல்ல பலனைக் கொடுக்கும்.
படர் தாமரை 

தொடர்பினால் பரவக்கூடிய இந்நோய், டிரைக்கோஃபைட்டான் வெருகோசம் என்னும் ஸ்போர் உண்டாக்கும் பூஞ்சைகளால் தோற்றுவிக்கப்படுகிறது. இது மனிதர்களையும் தாக்குகிறது. அதிகப் பாதிப்பை ஏற்படுத்தாது. இப்பூஞ்சையின் ஸ்போர்கள் முளைத்து கால்நடையின் தோல், முடி போன்றவற்றை பாதிக்கிறது. பாதித்த பகுதியிலிருந்து சாறு போன்ற திரவம் வெளிவந்து தோல் பகுதியோடு சேர்ந்து புண்ணை உண்டாக்குகிறது. தோலைச்சுற்றிலும் வெளிச்சாம்பல் நிறம் தோன்றும். தலை மற்றும் கழுத்தில் அதிகமாகக் காணப்படுகிறது. இது முடியற்ற ஒரு வட்டவடிவ வெண்சாம்பல் நிறத்தில் பல அறிகுறியை உடல் முழுதும் ஏற்படுத்துகிறது.
இந்த படர் தாமரை நோய் தானாகவே சரிசெய்யக்கூடியது, அல்லது 2 சதவிகிதம் தைபெண்டலோஸ் பசைக்கரைசலை, உபயோகித்துக் குணப்படுத்தலாம்.
டிரிகோமோனியாசிஸ்

டிரிக்கோமோனாஸ் ஃபீட்டஸ் என்னும் புரோட்டோசோவாவினால் தோற்றுவிக்கப்படும் இந்நோய், மலட்டுத்தன்மை, கருச்சிதைவு போன்ற விளைவுகளை ஏற்படுத்துகிறது. இது மாடு மற்றும் காளையின் இனப்பெருக்க உறுப்பில் மட்டுமே காணப்படுகிறது. இந்த உயிரியானது காளையிடமிருந்து பசுவின் யோனிக்குழாயை அடைந்து பின்பு கருப்பைக்கு இடம் பெயர்கிறது. பாதிப்பு ஆரம்பித்தவுடன் ஒரு வெள்ளை நிறத் திரவம் பசுவின் இனப்பெருக்கப் (கன்று ஈனும்) பகுதியிலிருந்து வடிகிறது. 90 சதவிகிதம் மாடுகளுக்கு எளிதில் பரவக்கூடியது. கலப்பு பயனின்றிப் போவதால், சினையாக முடியாத தன்மை ஏற்படும்.
இதற்கென எந்த தடுப்பூசியும் கிடையாது. ஆனால் செயற்றைக் கருத்தரிப்பின் மூலம் இது பரவுவதைத் தடுக்கலாம். காளைகளை கலப்பிற்கப் பயன்படுத்தும் முன்பு நன்கு பரிசோதிக்கவேண்டும். இது காளையினால் பரவுவதாகையால் ஒரு முறை பாதித்தால் அது கடைசி வரை காளைக்குள்ளேயே தங்கிவிடும்.
விப்ரியோ கருச்சிதைவு நோய்
கருவைக் கலைக்கம் மற்றொரு நோய் விப்ரியொசிஸ் ஆகும். இதுவும் காளையிடமிருந்து கலப்பின் போது பசுவிற்குப் பரவி அதை மலடாக்குகிறது. இதற்குத் தடுப்பு மருந்து உள்ள போதிலும், அதை யாரும் பயன்படுத்துவதில்லை. இந்நோயுள்ள காளையுடன் கலப்பு செய்யப்படும், தடுப்பூசி கொடுக்கப்படாத மாடுகள் மலட்டுத்தன்மை அடைகின்றன.
இதில் பசுவின் யோனிக் குழாய், கருப்பை பாதிக்கப்படலாம். ஆனால் வெளியில் அறிகுறிகள் இருக்காது. பாதிக்கப்பட்ட பசு கருத்தரித்தாலும் 5-6 மாதங்களில் கருவானது சிதைந்து பிறந்து விடும். இதன் பின்பே பசு பாதிக்கப்பட்டுள்ளதை அறிய முடியும்.
எனினும் 1 வருடத்தில் மீண்டும் பசு குணமாகிவிடும். 2 தடுப்பூசிகள் போடப்படவேண்டும். அதுவும் கலப்பிற்கு 4 வாரங்கள் முன்பு லெப்டோஸ்பைரோசிஸின் தடுப்பு மருந்துடன் கலந்து கொடுக்கலாம். செயற்கைக் கருத்தரிப்பு முறையும் இந்நோய்க்கு ஏற்ற மாற்று ஆகும். ஆனால் அதன் விந்துக்கள் விப்ரியோஸ் மற்றும் லெப்டோஸ்பைரோசிஸ், டிரைக்கோமோனியாஸிஸ் பரிசோதனைக்கு உட்பட்டிருக்கவேண்டும்.
மருக்கள் 

பாப்பிலோமாவைரஸ் என்னும் வைரஸ் நோயை ஏற்படுத்துகின்றன. இந்த வைரஸ் காற்றின் மூலம் பரவுகிறது. இது இளம் கன்றுகள் 1-2 வயதுள்ள கன்றுகளை பாதிக்கிறது. நோய் தோன்றி 1-6 மாதங்கள் கழித்து அறிகுறிகள் தெரிய ஆரம்பிக்கும்.
பொதுவாக இந்த மருக்கள் விலங்குகளுக்கு ஒரு அருவருப்பான தோற்றத்தைத் தரும். இது தானாகவே சுருங்கி சில மாதங்களில் விழுந்து விடும். அல்லது வீடுகளில் பழங்காலத்திலிருந்து செய்வது போல் ஏதேனும் எண்ணெய், பிரஷ் கொண்டு தேய்த்தாலும் போய்விடும். கத்தரிக்கோல், கத்தி போன்றவற்றை வைத்தும் நீக்கலாம்.
இந்த மரு அதிக அளவு பரவிவிட்டால் இந்தக் காயங்களில் இருந்து எடுத்த மருந்தில் தடுப்பூசி அளிக்கலாம்.

மரநாக்கு நோய்

இது உருண்டை வடிவ ஆக்டினோபேசில்லஸ் லிக்னீரிசி என்னும் பாக்டீரியாவினால்  பரவுகிறது. இந்த பாக்டீரியாவானது நாக்கின் மடிப்பு மற்றும் காயங்கள் வழியே திசுக்களுக்குள் உட்புகுகிறது. ஏதேனும் கடினமான தண்டு அல்லது தீவனம் கொடுக்கும்  போது அது நாக்கில் காயம் ஏற்படுத்தி இது போன்ற பாக்டீரியங்கள் நுழைய ஏதுவாகிறது. இது நாக்கின் மென்மையான திசுக்களைப் பாதிக்கிறது. இதன் பாதிப்பு உடனடியாக நாக்கு தடித்தல் மூலம் வெளிப்படுகிறது. தடித்த நாக்கில் வலி இருக்கும். இது உள்ளே சற்று வளர்வதால் மாடுகளால் இயல்பாக அசை போட முடியாது. நாக்கில் புண்கள் தோன்றுவதால் எதுவும் உண்ணவோ, அருந்தவோ இயலாது. இது கவனித்தால் எளிதில் குணப்படுத்தக்கூடியதே.

சிகிச்சையின் அறிகுறி தெரிந்த உடனே ஆரம்பித்தால் நன்று. அயோடின் மற்றும் டெட்ராசைக்ளின் மருந்துகள் அளிக்க வேண்டும். நோய் முத்திவிட்டால் அறுவை சிகிச்சையும், தினசரி அயோடின் தடவ வேண்டியும் இருக்கும்.
மாட்டம்மை

இந்நோய் கண்ட மாடுகளில் முதலில் லேசான காய்ச்சல் இருக்கும். பின்னர் மடியிலும், காம்புகளிலும் கொப்புளங்கள் ஆரம்பித்து. கடைசியில் சுருங்கி, கருகி, உதிர்ந்து விடுகின்றன. பால் கறக்கும் போது கொப்புளங்கள் இரணமாகி மாடுகளுக்கு வேதனையை அளிக்கும். இந்நோயோடு நுண்ணுயிர்க் கிருமிகளும் சேர்ந்து தாக்காமல் இருந்தால், மாட்டம்மை நோய் இரண்டு அல்லது மூன்று நாட்களில் குறைந்து விடும்.

தடுப்பு முறை

பால் கறக்கும் தொழுவத்தைச் சுத்தமாக வைத்திருக்கவேண்டும். பால் கறக்கும் முன் பொட்டாசியம் பர்மாங்கனேட் கலந்த தண்ணீரில் மடியினைக் கழுவிய பின்னர் தினமும் பால் கறக்கவேண்டும் கொப்புளங்களுக்குக் கிருமி நாசினி மருந்து தடவி சிகிச்சை அளிக்கவேண்டும்.
காசநோய்
இந்நோய் மைக்கோபாக்டீரியம் ட்யூபெர்குலோசிஸ் என்னும் ஒரு வகை நுண்ணுயிர்க் கிருமியால் ஏற்படுகிறது. இக்கிருமிகள் மாடுகளைப் பாதிப்பதோடு மனிதர்களையும் பாதிக்கின்றன. இந்நோய்க் கிருமிகள் நோயுற்ற பசுவின் பாலை அருந்துவதாலும், மாட்டோடு நெருங்கிப் பராமரிப்பதாலும் மனிதர்களுக்குப் பரவுகின்றன. ஆகவே இந்நோயைக் குறித்து நாம் எச்சரிக்ககையாய் இருக்கவேண்டும்.
நோய் அறிகுறிகள்
1.      பாதிக்கப்பட்ட மாடுகளில் விட்டு விட்டு லேசான காய்ச்சல் இருக்கும்.
2.      மாடு மிகவும் இளைத்து மெலிந்து காணப்படும். தொடர்ந்து உடல் எடை குறையும்.
3.      இருமல், மூச்சுத் திணறல் ஏற்படும்.
4.      மார்பிலுள்ள நிணநீர் முடிச்சு வீங்கி விடுவதால் அடிக்கடி வயிற்று உப்புசம் ஏற்படும்.
5.      குடற்பகுதி பாதிக்கப்படுமானால் வயிற்றுப் போக்கு ஏற்படும்.
6.      மடி பாதிக்கப்பட்டால் மடியில் கட்டிகள் ஏற்பட்டு, பாலின் தன்மை கெட்டுப்போகும்.
7.      பாதிக்கப்பட்ட மாடுகள், நோய்க் கண்ட சில மாதங்கள் முதல் சில ஆண்டுகள் வரை துன்பப்பட்டு இறந்து விடும்.
தடுப்பும் பாதுகாப்பும்
1.      தொடர்ந்து இளைத்துக்கொண்டே வரும் மாடுகளைப் பரிசோதனைக்கு உட்படுத்தி காச நோய் உள்ளதா என்று உறுதி செய்ய வேண்டும்.
2.      நோயுற்ற மாடுகளைப் பிரித்துத் தனிமைப்படுத்தவேண்டும்.
3.      ஆறுமாதத்திற்கு ஒரு முறை மாடுகளை காசநோய்ப் பரிசோதனைக்கு உட்படுத்தவேண்டும்.
4.      பாலை, கொதிக்க வைத்து அருந்தவேண்டும்.
5.      சுற்றுப்புறச் சுகாதாரம் நன்கு பராமரிக்கப்படவேண்டும்.
6.      மாடுகளுக்குத் தேவையான அளவு, தரமான தீவனம் அளிக்கவேண்டும். போதுமான அளவு பசுந்தீவனம் கொடுக்கவேண்டும். காற்றோட்ட வசதி, நல்ல தீவனம் இவை இரண்டும் இந்நோய்த் தடுப்பில் பெரிதும் உதவுகின்றன. கன்று பிறந்த 10 நாட்களுக்குள் பி.சி.ஜி தடுப்பூசி போடவேண்டும்.
7.      பாதிக்கப்பட்ட மாடுகள், நோய்க்கண்ட சில மாதங்கள் முதல் சில ஆண்டுகள் வரை துன்பப்பட்டு இறந்து விடும்.
ஒட்டுண்ணியால் ஏற்படும் நோய்கள்

உட்புற மற்றும் வெளிப்புற ஒட்டுண்ணிகளால் கறவை மாடுகளில் அதிகமான பொருட்சேதம் ஏற்படுகிறது.

உட்புற ஒட்டுண்ணி நோய்
நாடா, உருண்டை மற்றும் தட்டைப்புழுக்களால் ஏற்படும் நோய்கள்

கறவை மாட்டின் உணவுப் பாதையில் வாழும் நாடா, உருண்டை மற்றும் தட்டைப்புழுக்கள்போன்றவைகளும் காக்சிடியா எனப்படும் ஓரணு வகை ஒட்டுண்ணியும் மாட்டின் ஆரோக்கியத்தை மிகவும் பாதித்து உற்பத்தியைக் குறைக்கின்றன. இத்தகைய ஒட்டுண்ணிகள், மாட்டின் இரத்தத்தை உறிஞ்சியோ அல்லது மாட்டிற்கு சேரவேண்டிய உணவுப் பொருட்களைத் தாம் உண்டோ அல்லது உட்கொள்ளப்படும். உணவு சரிவர குடலில் உறிஞ்சப்படுவதைத் தடுத்தோ அல்லது சில நச்சுப் பொருட்களை உற்பத்தி செய்து குடற்பகுதியைத் தாக்கியோ மாட்டின் நலத்தைக் கெடுக்கின்றன.
நோய் அறிகுறிகள்
1.      கன்றுகள், மாடுகள் நாளடைவில் மெலிந்து சோகையுற்றுக் காணப்படும்.
2.      சரிவர தீவனம் உட்கொள்ளாது.
3.      பற்களை அடிக்கடி நறநறவென்று கடித்தல், உடலில் அதிக ரோமம் வளர்தல், ரோமம் சிலிர்த்துக் காணப்படுதல் போன்ற அறிகுறிகள் காணப்படும்.
4.      வயிற்றுவலி மற்றும் வயிற்றுப் போக்கு ஏற்படும்.
5.      சாணம், தண்ணிர் போல இருப்பதுடன் நுரையும் காணப்படும். சிகிச்சை செய்யாவிடில் மாடுகள் இறந்துவிடும்.
தடுப்பும் பாதுகாப்பும்
1.      சுகாதார விதிமுறைகளைக் கண்டிப்பாகக் கடைப்பிடிக்க வேண்டும். போதிய ஊட்டச்சத்து அளிக்கவேண்டும்.
2.      தண்ணீர், தீவனம், புல் போனறவற்றில் உள்ளுறை ஒட்டுண்ணியின் முட்டையோ அல்லது லார்வாவோ இருக்கக்கூடாது.
3.      சாணத்தை அவ்வப்போது அப்புறப்படுத்தவேண்டும். கம்போஸ்ட் செய்த சாணத்தை எருவாகப் பயன்படுத்தவேண்டும்.
4.      இரண்டு மாதத்திற்கு ஒரு முறை சாணத்தை, பரிசோதனை செய்து உள்ளுறை ஒட்டுண்ணி இருப்பின் மருந்து கொடுக்கவேண்டும்.
தைலேரியோசிஸ்

இந்நோய் கலப்பினப் பசுக்களைத் தாக்கி அதிக சேதத்தை ஏற்படுத்துகிறது. இந்நோய், தைலேரியா ஆனுலேட்டா என்ற ஓரணு ஒட்டுண்ணியால் ஏற்படுகிறது.
இந்நோய், உண்ணி கடிப்பதின் மூலம் ஒரு மாட்டில் இருந்து மற்ற மாடுகளுக்கப் பரவுகிறது. உண்ணி அதிகமாக உள்ள இடங்களில் இந்நோய் அதிகமாகக் காணப்படுகிறது. நோயுற்ற மாட்டை உண்ணிகள் கடித்து விட்டு நோயில்லா மாட்டை மீண்டும் இரத்தத்தை உறிஞ்ச கடிக்கும் சமயத்தில் இந்நோய் மற்ற மாடுகளுக்கும் பரவுகிறது.
நோய் அறிகுறிகள்
1.      நோயுற்ற மாடுகளில் அதிகக் காய்ச்சல் இருக்கும். சுமார் ஒரு வாரத்திற்கு காய்ச்சல் குறையாது.
2.      தோலின் அடிப்பகுதியிலுள்ள நிணநீர்க் கட்டிகள் வீங்கிக் காணப்படும்.
3.      காது, கழுத்துப் பகுதிகளில் உண்ணிகள் அதிகம் காணப்படும்.
4.      சாணம் முதலில் கெட்டியாகவும், பின்பு இளகளாகவும், இரத்தம் கலந்தும் இருக்கும். வயிற்றுப் போக்கு இருக்கும்.
5.      சிறுநீர் மஞ்சள் நிறத்தில் இருக்கும். மஞ்சள் காமாலை அறிகுறிகள் தென்படும்.
6.      காய்ச்சல் அதிகமிருந்தாலும் மாடு, தீவனம் எடுத்துக் கொண்டிருக்கும்.
7.      சினைப் பசுக்களில் கருச்சிதைவு ஏற்படும்.
8.      இரத்தச் சோகை ஏற்பட்டு மாடு மெலிந்து 10 நாட்களில் இறந்து விடும்.
தடுப்பும் பாதுகாப்பும்
1.      இந்நோயைத் தடுக்க உண்ணியைக் கட்டுப்படுத்த வேண்டும். உண்ணியைக் கொல்ல சுமத்தியான், மாலத்தியான் போன்ற மருந்துக் கரைசலை 0.5-1 என்ற அளவில் தெளிக்கவேண்டும். பூட்டாக்ஸ் என்ற மருந்தை 1 லிட்டருக்கு 2 மில்லி என்ற அளவில் கலந்து தெளிக்கவேண்டும். மாடுகளை இம்மருந்து கொண்டு குளிப்பாட்டலாம். உண்ணி தங்கும் செடி, புதர், சுவற்றின் கீரல், ஓட்டை, சந்து போன்றவற்றில் மருந்தைத் தெளிக்கவேண்டும்.
2.      கூடுதல் தீவனம், நல்ல பராமரிப்பு போன்றவற்ற வழங்கி மாட்டைக் காப்பாற்றி இலாபம் பெறலாம். நோயிலிருந்து தப்பிய மாடுகள், பழைய நிலைக்குத் திரும்ப சில மாதங்கள் ஆகலாம். இரத்தச் சோகைக்கு மருந்து கொடுக்கவேண்டும்.
பெபிசியோசிஸ்

இந்நோய், பெபிசியா பைசெமினா என்ற ஒரு ஒட்டுண்ணியால் ஏற்படும். இது, உண்ணிகள் கடிப்பதால் ஏற்படும் நோயாகும். உண்ணிகள் அதிகமாக உள்ள இடங்களில் இந்நோய் அதிகமாகக் காணப்படுகிறது. கலப்பினப் பசுக்களில் இந்நோய்ப் பாதிப்பு அதிகமாக உள்ளது.
நோய் அறிகுறிகள்
1.      காய்ச்சல் அதிகமாக இருக்கும்.
2.      சிறுநீர், காப்பி நிறத்தில் வெளிவரும்
3.      மாட்டின் கழுத்துப்பகுதியில் உண்ணிகள் அதிகமாக இருக்கும்.
4.      இரத்தச்சோகை ஏற்பட்டு மாடு மெலிந்து 7-10 நாட்களில் இறந்து விடும்.
 தடுப்பும் பாதுகாப்பும்
1.      உண்ணியைக் கட்டுப்படுத்த வேண்டும். மேற்கூறிய உண்ணிக் கொல்லி மருந்துகளைப் பயன்படுத்தலாம்.
2.      நோயுற்ற மாடுகளுக்கு மருத்துவரை அணுகி மருத்துவம் செய்து கொள்ளலாம்.
3.      இரத்தச்சோகைக்கு மருந்து கொடுக்கவேண்டும்.

4.      உண்ணிக் கட்டுப்பாட்டு முறைகளைப் பின்பற்றவேண்டும்.
Posted by UMBALAPADI VILLAGE at 1 comments
இதற்கு குழுசேர்: இடுகைகள் (Atom)
 
Blogger Templates